Να ‘μαστε πάλι εδώ. Λίγους μήνες μετά τον αποκλεισμό, που απέκλεισε το πρόσωπο χωρίς να εμποδίσει τους εντολοδόχους του να μπουν στη Βουλή, το πολιτικό σύστημα ψάχνεται για ένα νέο αποκλεισμό. Το ΠΑΣΟΚ, διά του βουλευτή Επικρατείας Δουδωνή, απαντά πρώτο στο δίλημμα –να τους αγνοήσεις ή να τους απαγορεύσεις;– προωθώντας τροπολογία που θα έχει ως σκοπό να αποκλείσει τον καταδικασμένο για εγκληματική οργάνωση από τις δημοτικές εκλογές.
Βασίζεται άραγε η πρόταση αυτή στην πεποίθηση ότι το προηγούμενο μέτρο απέδωσε στις βουλευτικές εκλογές; Ή μήπως και μόνο ο ίσκιος του κατάδικου θέτει σε κίνηση έναν ανταγωνισμό μεταξύ των δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου για το ποια θα σκιαμαχήσει πρώτη; Μήπως ο μπαμπούλας είναι και εκλογικά χρήσιμος;
Λένε ότι η εκλογική επιτυχία του υποκατάστατου κόμματος πιστοποίησε ότι ο νομοθετικός αποκλεισμός είναι τουλάχιστον ατελέσφορος – αν δεν προκαλεί κιόλας τα αντίθετα αποτελέσματα, ηρωοποιώντας τους αποκλεισμένους. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Τι θα είχε συμβεί χωρίς τη ρύθμιση;
Θα ήταν προτιμότερο να είχε επιστρέψει ο ίδιος ο επικεφαλής των νεοναζί στο αξίωμα του βουλευτή; Θα ήταν λιγότερο «ηρωοποιημένος» αν είχε και την τυπική νομιμοποίηση, ώστε να εμφανίζεται στο δυνητικό του ακροατήριο ως φυλακισμένος αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος;
Για την αναχαίτιση των νεοναζί είναι ήδη αργά.
Ο αποκλεισμός στέρησε από τον κατάδικο τους τύπους. Δεν μπορούσε όμως, στο πλαίσιο της συνταγματικής τάξης, να τον εξαφανίσει πολιτικά – να τον αποκόψει από τη μειοψηφία που, όπως αποδείχθηκε, τον ακολουθεί ακόμη κι όταν κρύβεται σε ψευδεπίγραφα σχήματα.
Το ερώτημα είναι πώς αυτή η εμπειρία μπορεί να αξιοποιηθεί από το πολιτικό σύστημα για τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Η συναίνεση στη φόρμουλα ενός νέου νομοθετικού αποκλεισμού είναι το εύκολο. Το δύσκολο είναι να μη γίνει πάλι ο αποκλεισμένος αφανής παράγων της προεκλογικής αντιπαράθεσης.
Ηδη, έχουμε ακούσει περισσότερο για την αντιδημοκρατική απειλή, παρά για την πόλη. Ηδη αναπτύσσεται μεταξύ των υποψηφίων μια άμιλλα αντιφασισμού, που μοιάζει περισσότερο με εξορκισμό: Γενική και στομφώδης καταγγελία, παρά προσπάθεια να μιλήσει κάποιος για τα προβλήματα που τροφοδοτούν την τυφλή αντισυστημική ψήφο.
Ούτως ή άλλως, είναι αργά. Οι ροπές που ανιχνεύονται στις δημοσκοπήσεις –και καταγράφηκαν κιόλας στη μεγάλη κάλπη της 25ης Ιουνίου– δεν αλλάζουν μέσα στις πενήντα ημέρες που απομένουν μέχρι τις δημοτικές εκλογές. Γι’ αυτό και, παρά τους δραματικούς τόνους, κανείς δεν φαίνεται να πιστεύει ότι δίνει μάχη για να αναχαιτίσει τη «μάστιγα». Μάλλον πρυτανεύει η ανάγκη να χειριστούν προεκλογικά μια ήδη παγιωμένη πολιτική πραγματικότητα. Να χρησιμοποιήσουν ένα δημοσκοπικό δεδομένο.
