Κρήτη, Λασίθι. Ο δρόμος μάς έβγαλε σε ορεινό χωριό μεγάλο και πλούσιο κάποτε. Με γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή που κρατούσε τους ανθρώπους του στον τόπο τους. Σήμερα μόνο ένα μικρό κομμάτι του έχει μείνει ζωντανό, για χάρη του τουρισμού. Οπου γυρίσεις το βλέμμα θα αντικρίσεις κλειστά καταστήματα, ερειπωμένα σπίτια και αυλές αλωμένες από τα αγριόχορτα.
Ηταν σούρουπο όταν περιδιαβαίναμε τα δρομάκια του. Και ξαφνικά, μέσα στο γκρίζο της εγκατάλειψης, μια έκρηξη χρωμάτων: ένας κήπος λουλουδιασμένος, με γλάστρες ζωγραφισμένες στο χέρι, σωστά έργα τέχνης. Κοντοσταθήκαμε έκπληκτοι. «Περάστε να πιείτε ένα ποτήρι κρύο νερό, να δείτε και άλλα που έχω φτιάξει», ακούστηκε μια φωνή. Ο κ. Μιχάλης Πατεράκης και η σύζυγός του, Ευθυμία Τσαχουρίδου, εμφανίστηκαν στην αυλόπορτα χαμογελαστοί. Περάσαμε.
Δεν έχω δει άλλο σπίτι τόσο γλυκά παραδομένο στη ζωγραφική: γυναικείες μορφές που θυμίζουν Πικάσο πάνω σε ντενεκέδες, νεκρές φύσεις σε παλιά ξύλινα πορτόφυλλα και βαρέλια, καμβάδες με θαλασσογραφίες, ακουαρέλες δέντρα θεόρατα. Κι έπειτα, ο οικοδεσπότης έφερε και ακούμπησε πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού ένα χειρόγραφο της Αγίας Γραφής, επίσης δικό του έργο, όπως και η εικονογράφησή της.
«Πενήντα και πλέον χρόνια μαζί, δεν έχω πάψει λεπτό να τον καμαρώνω», μας είπε η σύζυγός του, όσο εμείς θαυμάζαμε το φίδι με κεφάλι κριαριού που κοσμούσε τις σελίδες του 76ου Ψαλμού από την Παλαιά Διαθήκη. «Φωνή μου προς Κύριον εκέκραξα, φωνή μου προς τον Θεόν, και προσέσχε μοι». Ογδόντα τριών εκείνος, βέρος Κρητικός, Πόντια από το Κιλκίς εκείνη, γνωρίστηκαν στη Θεσσαλονίκη, στον… φράχτη που χώριζε τις σχολές τους. Ο νεαρός Μιχάλης, έχοντας ήδη πτυχίο στα Παιδαγωγικά, σπούδαζε στη Θεολογική και η Ευθυμία στο τμήμα Τουριστικών Επαγγελμάτων. Αγαπήθηκαν, παντρεύτηκαν, έφτιαξαν το σπιτικό τους στο Ηράκλειο και έχουν αποκτήσει δυο κόρες, την Ελπίδα και τη Μαρία.
Επί δεκαετίες, ο κ. Πατεράκης συνεχίζει άοκνα να ζωγραφίζει αλλά και να γράφει (ποιήματα, δοκίμια, διηγήματα, μελέτες, ταξιδιωτικά κείμενα). «Τι κρίμα να μην έχω εδώ το βιβλίο μου “Κρήνες και Κάστρα της Κρήτης”, να σας το δώσω. Χρόνια συγκέντρωνα το υλικό. Είμαι σίγουρος ότι θα το βρίσκατε ενδιαφέρον. Εχω χειρογράψει και εικονογραφήσει και ολόκληρο τον “Ερωτόκριτο”», συνέχισε. «”Εσύ, ένας άνθρωπος του Θεού, να ασχολείσαι με τέτοια πράματα;”, μου έλεγαν κάποιοι. “Μα και ο έρωτας πράμα του Θεού δεν είναι;”, τους απαντούσα».
Τους αποχαιρετήσαμε με την υπόσχεση να επιστρέψουμε. «Εχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα», έγραψε κάποτε ο Νίκος Καζαντζάκης. Είναι συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους που το έχουν κάνει πράξη, που έχουν φτιάξει τον δικό τους παράδεισο…
