Κάτι φαίνεται μας είχε επηρεάσει εκείνο το καλοκαίρι και με την παρέα των διακοπών είχαμε επιδοθεί σε ένα σπορ ασυνήθιστο, τουλάχιστον για όποιον δεν είναι έστω ηχολήπτης: αναζητούσαμε ήχους αντιπροσωπευτικούς του θέρους, τους καταγράφαμε με τη βοήθεια των κινητών μας κι έπειτα, είτε τους αποθηκεύαμε για τις κρύες νύχτες του χειμώνα είτε τους στέλναμε, εν είδει σουβενίρ, σε αγαπημένα πρόσωπα που δεν είχαν καταφέρει να μας ακολουθήσουν.
Μπορεί, λόγου χάρη, να ηχογραφούσαμε την ανακοίνωση από τα μεγάφωνα ενός πλοίου, που παρακαλούσε τους «κύριους επιβάτες», με προορισμό το λιμάνι της Σύρου, «όπως εξέλθουν». Ή τη στιγμή που, καθισμένοι σε μια ταβέρνα, είχαμε μόλις γεμίσει τα ποτήρια μας και άρχιζαν τα τσουγκρίσματα, οι ευχές για καλές διακοπές, τα πειράγματα. Δεν είχε σημασία το περιεχόμενο ή η ποιότητα της ηχογραφήσεων, αλλά ο αντίκτυπός τους· και από όσο αντιλαμβανόμασταν, οι παραλήπτες εκείνων των μικρών ηχητικών αποσπασμάτων ενθουσιάζονταν ή και συγκινούνταν, γιατί αν και μακρινοί, έφταναν στα αυτιά τους οι ήχοι του Αυγούστου.
Ενα καλοκαιρινό ηχητικό αρχείο, βέβαια, μπορεί να περιλαμβάνει ό,τι θέλει ο καθένας. Τη βουή της πόλης που επιτέλους μένει πίσω, ένα θερμό καλωσόρισμα, την πρώτη βουτιά. Φωνές από παιχνίδια στη θάλασσα, τις οδηγίες ενός ντόπιου προς έναν κακοτράχαλο δρόμο, το υπόκωφο σφύριγμα όταν ανοίγει ένα μπουκάλι μπίρας. Γέλια επίσης, τραγούδια, εξομολογήσεις, αλλά και ήχους της φύσης, όπως παφλασμοί, θροΐσματα, τζιτζίκια και νυχτερινά κελαηδίσματα ή τριζόνια: ό,τι σημαίνει για τον καθένα το καλοκαίρι.
Ελα όμως που την ίδια στιγμή, σε κάποιο άλλο σημείο του χάρτη, οι ήχοι του καλοκαιριού μπορεί να μην είναι ακριβώς ευχάριστοι. Αντί για χορωδία από τζιτζίκια, κάποιος ίσως ακούει ένα κοντσέρτο για κομπρεσέρ, τα οποία σκάβουν την πόλη σε ρυθμό σισύφειο. Την κυνική παραδοχή ότι ένα beach bar είναι παράνομο και επομένως, όποιος θέλει, ας καλέσει την αστυνομία. Το ποδοβολητό οπαδών που επελαύνουν με φονικές διαθέσεις. Το βουητό μιας πυρκαγιάς που εξαπλώνεται.
C’ est la vie θα πει κάποιος κυνικός. Και ναι και όχι, θα αντιγυρίσει ένας άλλος. Οι διακοπές αποτελούν μόνο ένα μικρό κομμάτι του ανθρώπινου βίου, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο τρόπος που τελικά τις βιώνουμε, αν τις βιώνουμε, δεν αντανακλά μια γενικότερη συνθήκη, που άλλοτε προσφέρει την αναγκαία αναψυχή και άλλοτε όχι τόσο. Και η ακοή, αντίθετα με τις περισσότερες αισθήσεις, δύσκολα επιλέγει τα ερεθίσματά της: ευχάριστος ή δυσάρεστος, ο ήχος απλώς σε βρίσκει. Τι μπορείς να κάνεις; Ισως να τον αξιολογήσεις. Να βρεις έναν δόκιμο τρόπο να μειώσεις την έντασή του ή να τον ακούσεις ξανά.
