Καλές οι διαπιστώσεις, όταν γίνονται για πρώτη φορά. Ναι, η κλιματική αλλαγή έχει μετεξελιχθεί σε κλιματική κρίση. Ναι, τα ακραία καιρικά φαινόμενα ήρθαν για να μείνουν. Ναι, οι θερμοκρασίες θα είναι υψηλές για περισσότερες ημέρες κάθε καλοκαίρι. Ναι, οι συνθήκες που ευνοούν μεγάλες πυρκαγιές δεν θα μας εγκαταλείψουν.
Τα έχουμε εμπεδώσει όλα. Δεν αρκεί, όμως, πλέον να επαναλαμβάνουμε τις ίδιες διαπιστώσεις. Την πρώτη φορά που ακούγονται όλα αυτά, εύλογα θεωρεί κάποιος ότι, αφού έχουμε συνειδητοποιήσει το πρόβλημα και τις διαστάσεις του, κινούμαστε για να το αντιμετωπίσουμε. Οταν αντί για λύσεις διαπιστώνουμε ότι πρακτικά βρισκόμαστε ακόμη στο μηδέν όσον αφορά την παραγωγή αποτελεσμάτων, και ακούμε ένα αναμάσημα των ίδιων διαπιστώσεων ξανά, κάτι είναι πολύ λάθος.
Ναι, και άλλες χώρες πλήττονται από πυρκαγιές. Γιατί, όμως, πρέπει οι συγκρίσεις μας να γίνονται με τα χειρότερα; Υπάρχουν περισσότερες χώρες, στη γειτονιά μας μάλιστα, που δεν καίγονται. Μήπως να δούμε εάν κάνουν κάτι που εμείς δεν το κάνουμε και που έχει αποτέλεσμα;
Δυστυχώς, η εικόνα είναι απελπιστική. Οταν έπειτα από τόσα χρόνια διαπιστώσεων δεν έχουμε καταφέρει να θωρακίσουμε την Πάρνηθα, που σχεδόν κάθε χρόνο καίγεται, είναι σαφές ότι κάτι δεν κάνουμε σωστά. Ναι, το 112 είναι ένα κεκτημένο. Ναι, προέχει η προστασία της ανθρώπινης ζωής και αυτό δείχνει να επιτυγχάνεται. Ωστόσο, δεν αρκεί. Είναι καιρός να πάμε παρακάτω. Να βρούμε απαντήσεις. Προφανώς σε καλύτερη πρόληψη. Οταν πρέπει να γίνει, για να γίνει σωστά και να έχει αποτέλεσμα. Μέσα στον χειμώνα και όχι στη μέση της αντιπυρικής περιόδου. Να μάθουμε να ελέγχουμε αν όσα συμπεριλαμβάνονται σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο πρόληψης υλοποιούνται. Ελεγχος και καταλογισμός ευθύνης. Επιτέλους, ας ακούσουμε μια φορά, στην αρχή της αντιπυρικής περιόδου, ότι ελέγχθηκε αν έγιναν όσα προβλέπονται για πρόληψη και ότι, αν κάπου εντοπίστηκαν παραλείψεις, κάποιος τιμωρείται γι’ αυτές.
Να αρχίσουμε να το εννοούμε όταν λέμε ότι ο εμπρησμός είναι έγκλημα. Οχι συλλήψεις αυτόφωρες, που λίγο καιρό μετά μετατρέπονται σε ποινές – χάδια. Και τι σημαίνει «εμπρησμός από αμέλεια» όταν κάποιος επιλέγει να κάψει ξερά χόρτα την ημέρα που φυσάει με 8 μποφόρ; Ποια αμέλεια; Να κλείσουν οριστικά οι όποιες προσδοκίες των πάσης φύσεως «συνεταιρισμών» ότι το δάσος που διεκδικούν για οικοπεδοποίηση θα αποχαρακτηριστεί.
Ναι, οι πυρκαγιές είναι μια σύγχρονη ασύμμετρη απειλή. Το διαπιστώσαμε και το διαπιστώνουμε καθημερινά. Είναι ένας «πόλεμος» και πρέπει να πολεμήσουμε. Ούτε οι εμπρησμοί, ούτε ο «στρατηγός άνεμος», ούτε οι ακραίες καιρικές συνθήκες είναι, πλέον, επαρκής δικαιολογία για την αδυναμία να πολεμήσουμε. Αν κρυφτούμε πίσω από αυτές και παρεμφερείς δικαιολογίες για να βγάλουμε από επάνω μας την ευθύνη, ένα μόνο καταφέρνουμε: την παραδοχή ότι κάθε χρόνο θα καιγόμαστε, μέχρι να μην υπάρχει τίποτα πια για να καεί.
