Οι επικρίσεις, διαφορετικές ως προς τον τόνο και ως προς τα σημεία εμφάσεως, των τριών μεγαλυτέρων κομμάτων της αντιπολιτεύσεως –ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ– για την απόφαση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη αναφορικά με την εκπαίδευση των Ουκρανών πιλότων στη χώρα μας από Ελληνες πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας δεν εξέπληξαν.
Βεβαίως η Ελλάς έχει ήδη εμπλακεί στον πόλεμο του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν εναντίον της Ρωσίας, όπως και οι άλλοι Ευρωπαίοι σύμμαχοι των ΗΠΑ, μέλη του ΝΑΤΟ – κάποιοι με μεγάλο ενθουσιασμό, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Πολωνία και οι χώρες της Βαλτικής, και άλλοι εκόντες άκοντες.
Ιδιαίτερα αντίποινα εκ μέρους της Ρωσίας στην Ελλάδα δεν πρόκειται να υπάρξουν, λόγω της κοινής δηλώσεως που υπέγραψε ο κ. Μητσοτάκης με τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι κατά τη σύντομη διέλευσή του από την Αθήνα.
Αντίπαλος της Μόσχας είναι ο πρόεδρος Μπάιντεν. Οι υπόλοιποι ηγέτες του ΝΑΤΟ είναι απλώς συνοδοιπόροι. Εξαίρεση μέχρις ενός σημείου είναι η Βρετανία, λόγω αντιπαλότητος επί αιώνες. Οι Γάλλοι διατηρούν τη μνήμη των παθημάτων του Ναπολέοντος Βοναπάρτη κατά την εκστρατεία του στη Ρωσία. Οι Γερμανοί την ολέθρια προέλαση του Αδόλφου Χίτλερ στη Ρωσία. Οι άλλοι δεν παρουσιάζουν κανένα ενδιαφέρον. Για τη Ρωσία η Ελλάς αποτελεί μία όχληση ανιστόρητη.
Κάποια στήριξη της Ελλάδος έναντι της Τουρκίας επιδιώκει ο κ. Μητσοτάκης από τις ΗΠΑ.
Ο κ. Μητσοτάκης συνέπλευσε απολύτως με τις ΗΠΑ, αξιοποιώντας τη γεωπολιτική σημασία της αμερικανικής βάσεως στην Αλεξανδρούπολη –όπως ο ίδιος την αντιλαμβάνεται– για να εξασφαλίσει πλεονέκτημα η Ελλάς έναντι της Τουρκίας του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Και στο σημείο αυτό υπάρχουν κάποιοι απόηχοι της πολιτικής του Ελευθερίου Βενιζέλου, μέντορα του κ. Μητσοτάκη και μακρινού συγγενούς του. Ο κόμης Σφόρτζα, που εκπροσωπούσε την Ιταλία στη Διάσκεψη των Παρισίων, περιγράφοντας την προσπάθεια του Βενιζέλου να εξασφαλίσει τη συναίνεση των Μεγάλων Δυνάμεων για τη διεκδίκηση της Σμύρνης από την Ελλάδα, αναφέρει μία συνάντηση του Βενιζέλου με τον Γάλλο πρόεδρο Κλεμανσό.
«Ωστε είστε σύμμαχός μας, έτσι δεν είναι;», ρώτησε με τραχύτητα ο Κλεμανσό. «Μα αμφιβάλλετε, κύριε πρόεδρε;», ρώτησε από την πλευρά του ο Βενιζέλος. «Ε, τότε, στείλατε αμέσως μία Μεραρχία στην Οδησσό για την εκστρατεία μας στη Μεσημβρινή Ρωσία», είπε ο «Τίγρης», όπως αποκαλούνταν ο Κλεμανσό. «Ο Βενιζέλος ήταν πολύ ευφυής ώστε να μην αντιληφθεί αμέσως τους κινδύνους που συνεπαγόταν μία τέτοια ενέργεια για τα ελληνικά συμφέροντα, αλλά μετά την απόβαση των δυνάμεων της Αντάντ στη Θεσσαλονίκη και τον ρόλο που διαδραμάτισε ο ίδιος» στον αγώνα του εναντίον του βασιλέως Κωνσταντίνου δεν είχε περιθώριο διαφυγής, έγραφε ο Σφόρτζα.
Ο δρόμος για την κατάκτηση της Σμύρνης περνούσε από την Ουκρανία, όπως ανέφερε το «Ρωσικό Τραγούδι», που περιλαβάνεται σε μία από τις εκθέσεις περί της ελληνικής εκστρατείας, που εστάλη στην Πηνελόπη Δέλτα.
«Ελληνόπουλα καημένα… πού σας σέρνει ο αρχηγός σας στο μακρύ το δρόμο μπρος σας; Από τη Ρωσία σύρνει δρόμος ίσια για την Σμύρνη». Δεν πρόκειται βεβαίως περί αυτού στις μέρες μας. Κάποια στήριξη της Ελλάδος έναντι της Τουρκίας επιδιώκει ο κ. Μητσοτάκης από τις ΗΠΑ.
