Για πρώτη φορά στον υπερτετραετή βίο της η κυβέρνηση δείχνει να τα έχει χαμένα. Το μαγικό της επικοινωνιακό χάρισμα, που έκανε χρυσό ό,τι κι αν έπιανε (στο στόμα της), δείχνει να κάηκε μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους, δεκάδες σπίτια και δύο ντουζίνες (συνολικώς) ανθρώπους.
Να φταίει άραγε η κόπωση από την πρώτη τετραετία συν η εργώδης (χωρίς λόγο, όπως αποδείχθηκε) προεκλογική εκστρατεία; Να υπάρχει η οίηση του 41% και μια α λα Τραμπ αντίληψη «θα μπορούσα να σταθώ στη μέση της Πέμπτης Λεωφόρου στη Νέα Υόρκη, να πυροβολήσω κάποιον και δεν θα έχανα ούτε ψήφο»; Οποια κι αν είναι η αιτία, ο δύσκολος τούτος Αύγουστος δεν έδειξε μόνο αποδιάρθρωση των μηχανισμών ασφαλείας –κάτι που ξέραμε– αλλά και του χρυσοχέρη μηχανισμού επικοινωνίας, κάτι που δεν περιμέναμε.
Την περασμένη εβδομάδα τα ακούσαμε όλα για τις αιτίες της μεγάλης καταστροφής. Από την κλιματική κρίση «που ήρθε νωρίτερα από ό,τι περιμέναμε» (Σοφία Βούλτεψη), μέχρι τις «15 παράλληλες (!) εστίες στη Δαδιά» (Ακης Σκέρτσος), από τους Ρομά που καίνε καλώδια, μέχρι τους παράτυπους μετανάστες. Ομως, άλλα έλεγε η Αστυνομία, άλλα η Πυροσβεστική, άλλα αντ’ άλλων οι υπουργοί. Το μόνο που απέμεινε από την κυβερνητική ρητορική είναι η πολλαπλώς διατυπωμένη υπόσχεση ότι «κάποιοι, κάπου, κάποτε θα τιμωρηθούν για όσα υφίσταται η πατρίδα». Κι αυτά είναι πολλά. Εχουμε νεκρούς όπως στο Μάτι. Εχουμε καταστροφές σε μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς (Μονή Οσίου Λουκά), όπως το 2007 όταν κατακάηκε ο Κρόνιος Λόφος και ο τότε υπουργός Πολιτισμού Γιώργος Βουλγαράκης δήλωνε ότι «η φωτιά έκαψε κάποια δένδρα πέριξ του χώρου» (27.8.2007). Εχουμε τη δεύτερη μεγαλύτερη έκταση καταστροφών· μέχρι στιγμής έγιναν στάχτη 1,2 εκατ. στρέμματα, όταν ολόκληρο το 2007 είχαν καεί 2,7 εκατ. στρέμματα.
Μην μπορώντας να διαχειριστεί το πολιτικό κόστος μιας τόσο μεγάλης καταστροφής, η κυβέρνηση ακολουθεί την κλασική λαϊκιστική συνταγή. Αντί να προτείνει λύσεις, ψάχνει να βρει ενόχους.
Για όλα αυτά η κυβέρνηση ακολουθεί την κλασική λαϊκιστική συνταγή. Αντί να προτείνει λύσεις, ψάχνει να βρει ενόχους. Αυτοί, φυσικά, βρίσκονται σε πληθυσμιακές ομάδες που αποτελούν τους «εχθρούς υπηρεσίας» του εθνικού φρονήματος· πολύ παλιά ήταν οι οικοπεδοφάγοι, μετά έγιναν οι Τούρκοι, μετά κάποιοι άγνωστης εθνικής ταυτότητας πράκτορες που ήθελαν να υπονομεύσουν τον κ. Κώστα Καραμανλή, τώρα είναι οι παράνομοι μετανάστες, οι «λάθρο» όπως διαβάσαμε σε οκτάστηλο τίτλο αθηναϊκής εφημερίδας.
Βεβαίως η ανθρώπινη φαντασία είναι οργιώδης· εδώ ανακάλυψαν «τσιπάκια» μέσα στο υγρό των εμβολίων και τώρα στις ταυτότητες. Η καταπολέμηση τέτοιων δοξασιών είναι εξαιρετικώς δύσκολη, αλλά αποτελεί χρέος κάθε κυβέρνησης, διότι όταν ο παραλογισμός φουντώνει σε μια κοινωνία (όποιος παραλογισμός, σε κάθε κοινωνία) έχει απρόβλεπτα και εξαιρετικώς τοξικά αποτελέσματα. Το παράδοξο είναι ότι η κυβέρνηση όχι μόνο δεν αποστομώνει τους συνωμοσιολόγους πριν αυτοί χύσουν το δηλητήριό τους στην κοινωνία, αλλά τους σιγοντάρει κιόλας, στον βωμό ενός πρόσκαιρου επικοινωνιακού οφέλους. Τι κι αν όλοι, συμπεριλαμβανομένου του δημάρχου Αλεξανδρούπολης, δήλωσαν ότι η μεγάλη φωτιά στον Εβρο ξεκίνησε από κεραυνό; Λίγες ημέρες μετά η κυβέρνηση, μην μπορώντας να διαχειριστεί το πολιτικό κόστος μιας τόσο μεγάλης καταστροφής, άφηνε να διαρρεύσουν «πληροφορίες» περί ερευνών της ΕΥΠ και επομένως «οι Αρχές βλέπουν τώρα οργανωμένο σχέδιο εμπρηστών, με σκοπό να κατακαύσουν τη χώρα (…) 15 εστίες φωτιάς στα περάσματα λαθρομεταναστών στη Δαδιά» («Ελεύθερη Θράκη», 25.8.2023).
Μετά οι υπόνοιες πέρασαν και σε επίσημα κυβερνητικά χείλη, που «είδαν» τις πυρκαγιές στα περάσματα μεταναστών και τον κ. Ακη Σκέρτσο να βρίσκει «παράλληλους» στις εστίες φωτιάς κ.λπ. Σαν να μην έφτανε δηλαδή «η στραβή που έκατσε στη βάρδιά της», η κυβέρνηση αποφάσισε να χύσει και δηλητήριο στα αποκαΐδια, πάνω στο οποίο φύονται διάφορα μπουμπούκια, όπως συλλέκτες «κομματιών» στον πολύπαθο Εβρο.
