Ξυπνάς νωρίς. Δεν τολμάς να κοιταχτείς στον καθρέφτη διότι το πρωί η φάτσα σου δεν είναι και το καλύτερο θέαμα. Πίνεις καφέ κι αρχίζεις να σκέφτεσαι την ημέρα που σε περιμένει. Γραφείο, εργοτάξιο ή χωράφι δεν έχει σημασία. Αν έχεις πετύχει τον σκοπό της ζωής σου, είσαι δηλαδή συνταξιούχος, τίποτε απ’ αυτά. Μην ξεχάσεις τα χάπια σου. Μελέτα προσεκτικά το φυλλάδιο με τις προσφορές του σούπερ μάρκετ. Το αυτοκίνητο θέλει συνεργείο. Δεν είναι κακή ιδέα για να περάσεις το πρωινό σου. Πόσοι άλλοι άνθρωποι στον κόσμο κάνουν τα ίδια, ή αντίστοιχα, κάθε πρωί; Oμως η ζωή που ζεις είναι δική σου, σού ανήκει αποκλειστικά, άρα έχεις το δικαίωμα να αισθάνεσαι μοναδικός. Και οι σκοτεινές δυνάμεις του κόσμου θέλουν να αλώσουν το οχυρό της μοναδικότητάς σου. Πριν από μερικά χρόνια σε ψέκαζαν για να σε ναρκώσουν. Φοβούνταν το αγωνιστικό σου μένος κατά των μνημονίων. Το εξάντλησες για να αποδείξεις ότι τζάμπα κόπο έκαναν. Oμως μετά ήρθαν τα εμβόλια. Επινόηση δαιμονικών δυνάμεων που απεργάζονταν την καταστροφή σου στα εργαστήρια των φαρμακευτικών εταιρειών. Πριν πολλά πολλά χρόνια για το βάθος της συλλογικής μας μνήμης το AIDS αντιμετωπιζόταν ως τρόπος εξόντωσης των ομοφυλόφιλων. Αποδείχτηκε ότι ο ιός αδιαφορεί για τις σεξουαλικές επιλογές. Ομως οι σκοτεινές δυνάμεις του κόσμου δεν αδιαφορούν για τη μοναδικότητά σου. Και έτσι επινόησαν τις νέες ταυτότητες, με το προχάραγμα του Σατανά. Επιτέλους κάποιος ενδιαφέρεται για σένα. Και δεν είναι όποιος όποιος. Για τον Σατανά και τους πράκτορές του η ζωή σου, που εσένα σου φαίνεται πληκτική, είναι άκρως ενδιαφέρουσα. Είσαι ένας μικρός καθημερινός Φάουστ. Και ψάχνεις τον Γκαίτε σου.
Απ’ ό,τι αντιλαμβάνεσαι φίλε αναγνώστη προσπαθώ να αντιληφθώ τον τρόπο σκέψης όσων συνωστίζονται στα αστυνομικά τμήματα για να ανανεώσουν τις υπάρχουσες ταυτότητες προκειμένου να αποφύγουν τις νέες. Τα ορθολογικά επιχειρήματα δεν τους πτοούν. Μπορεί να τους λες ότι ένα έξυπνο κινητό παρέχει περισσότερες πληροφορίες για την καθημερινότητά τους, όμως αυτό δεν τους αφορά. Η ταυτότητα είναι ταυτότητα. Εχει σχεδόν μεταφυσική αξία όπως όταν αντιδρούσαν για τη μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες που σήμερα υπερασπίζονται. Δεν ξέρω τι μπορεί να κάνει το περίφημο «τσιπάκι». Και δεν με ενδιαφέρει. Εκείνο που ενδιαφέρει αντιθέτως είναι ο σημαντικός αριθμός των συμπολιτών μας οι οποίοι πιστεύουν ότι η καθημερινότητά τους είναι στόχος της παγκοσμιότητας. Είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας. Και απ’ αυτήν την άποψη καλά κάνει η πολιτεία και τους αφήνει να εκφρασθούν. Η συνέντευξη με έναν ψυχίατρο όπου προσπαθείς να εξηγήσεις ότι σε παρακολουθούν κοστίζει περισσότερο από τη δήλωση ότι έχασες την ταυτότητά σου και θέλεις να την ανανεώσεις.
