Σάββατο 26 Αυγούστου, 5 μ.μ. Η Μαρία Τ. πηγαίνει την κόρη της, Δήμητρα Σ., με το αυτοκίνητο στη Φυλή. Μου μεταφέρει η Μαρία: «Διασχίζουμε την ερημιά των καμένων, έχει συννεφιά, νομίζεις πως είσαι μέσα σε πίνακα του Γκόγια, από τη στιγμή που αφήνουμε την Αττική Οδό και μπαίνουμε στη Φυλή τα χρώματα δεν υπάρχουν πια, μόνο άσπρο-μαύρο-γκρι, και καθώς ανηφορίζουμε ένα λόφο, πάντα μέσα στο αυτοκίνητο, για να βρούμε το σημείο συνάντησης. Καθώς ανεβαίνουμε τον λόφο, τους βλέπουμε: εκατοντάδες νέοι άνθρωποι παρκάρουν και ανεβαίνουν, δυο δυο, κατά μόνας, παρέες, προς το σημείο συνάντησης. Κουβαλώντας στα χέρια τους αυτά που ζήτησε η Αnima, κουτιά για τα ζώα, νερά, μαρούλια, αγγούρια, μάσκες και γάντια κήπου για τα χέρια. Μια πομπή, σιωπηλή, χρωματιστή, πολύ νεανική, ήσυχη, αθόρυβη ανεβαίνει το καμένο βουνό». Ενα από τα εκατοντάδες νέα παιδιά είναι και η Δήμητρα Σ., η οποία κατέθεσε την αίτηση για τη συμμετοχή της στη δράση της Αnima.
Αυτά είναι τα νέα παιδιά που πηγαίνουν να καταγράψουν νεκρά ζώα και να συλλέξουν ζωντανά που χρειάζονται διάσωση. Διακόσια παιδιά, περίπου, το Σάββατο, περισσότερα από 400 την Κυριακή.
Ρωτώ τι ζώα εντόπισαν ζωντανά. Η Μαρία μού λέει πως βρήκαν πολλές χελώνες, μια οχιά, έναν σαπίτη, έξι σαύρες, τρία ή τέσσερα σκυλιά, ένα πρόβατο (που δεν τα κατάφερε εντέλει…), και πολλά νεκρά ζώα βέβαια. Τη δε Κυριακή, όλα αυτά τα παιδιά διέσωσαν 67 χελώνες, ένα ανήλικο λαφιάτη και ένα αλογάκι της Παναγίας.
Τις δράσεις αυτές κατέγραψε σε δική του ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα ο Γιώργος Μισεγιάννης του ιστορικού καφεκοπτείου στην οδό Χάριτος: «Πάρνηθα, λίγο μετά την καταστροφή. Μαυρίλα αλλά και ελπίδα… Σήμερα (σ.σ. Κυριακή) το απόγευμα οι οργανώσεις Anima και Save your Hood προγραμμάτισαν δράση Αναγνώρισης και Διάσωσης Αγριας Ζωής στα καμένα της Πάρνηθας, και συγκεκριμένα στην περιοχή γύρω από τη Μονή Γέννησης της Θεοτόκου Ντάρβιζας. Το σύνθημα της δράσης ήταν “να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται”. Μαζεύτηκαν 450 εθελοντές (κάτι που ξεπέρασε τις προσδοκίες των οργανωτών), κυρίως νέοι, κυρίως γυναίκες, αλλά και οικογένειες με παιδιά, σε μια πολύ ελπιδοφόρα ατμόσφαιρα. Εντοπίστηκαν και διασώθηκαν πολλές χελώνες (η μία από εμένα, και αυτό μου έδωσε συγκίνηση και περηφάνια) και κάποια άλλα ζώα, αλλά φυσικά εντοπίστηκαν και περισσότερα νεκρά, ενώ η περιοχή ήταν γεμάτη από λαγούμια που έσκαψαν τα ζώα, ενδεχομένως για να σωθούν. Μεταφέρω κάποια από τα λόγια του συντονιστή: “Πολλοί από εσάς θυμάστε τον παράδεισο που υπήρχε εδώ. Αυτό πάει, χάθηκε για τα επόμενα 25 χρόνια τουλάχιστον. Σήμερα θα αντικρίσετε τον θάνατο. Θα δείτε όμως και τη ζωή να αντιστέκεται, και τελικά θα φύγετε πιο δυνατοί”. Και όντως έτσι έγινε. Γιατί και η ζωή έστω και μιας χελώνας αξίζει… Οπως φυσικά αξίζουν πολλά μπράβο τέτοιες δράσεις».
