Και οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιοι στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ ανήκουν στο αριστερό ρεύμα. Σχετικά πιο μετριοπαθής η κυρία Εφη Αχτσιόγλου, πούρος μαρξιστής ο κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος. Συνεπώς, όποιος και να επικρατήσει πρέπει να θεωρείται δεδομένη η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς τα αριστερά. Οι συνέπειες αυτής της μετατόπισης, ακόμη και της πιο ελαφριάς, είναι γνωστές. Θα μείνει μεγαλύτερος χώρος στο ΠΑΣΟΚ να κάνει το παιχνίδι του, εφόσον βέβαια θα αποδειχθεί ικανός προς τούτο ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης. Για τη Νέα Δημοκρατία, η αριστερή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ένα καλό δώρο.
Είναι λογικό να υπάρχουν δυνάμεις μέσα στη ριζοσπαστική Αριστερά που να μην επιθυμούν αυτήν την πορεία, καθώς διαβλέπουν τις συνέπειές της. Στη μεγάλη ήττα, η απάντηση δεν είναι το κλείσιμο στο ιδεολογικό καβούκι, αλλά το άνοιγμα στην κοινωνία, χωρίς τις νοσηρές αγκυλώσεις. Πέραν αυτού του πολιτικού ζητήματος, υπάρχει και το θέμα που ταλαιπωρεί όλα τα μεγάλα κόμματα: ποιος ελέγχει τους μηχανισμούς τους. Και εδώ οι λεγόμενοι «προεδρικοί» δεν θέλουν να παραδοθούν αμαχητί. Αν συνεκτιμήσουμε όλα τα παραπάνω, ίσως δώσουμε μια ικανοποιητική ερμηνεία στο φαινόμενο Στέφανος Κασσελάκης. Βεβαίως, είναι πολύ πρόωρο να κάνουμε ασφαλείς εκτιμήσεις, αλλά μια πρώτη προσέγγιση του ζητήματος μπορεί να γίνει με δεδομένο ότι τις βασικές παραμέτρους του προβλήματος ΣΥΡΙΖΑ τις γνωρίζουμε.
Η εμφάνιση του διεκδικητή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ Στέ- φανου Κασσελάκη αποβλέπει στην καταγραφή της τάσης που αντιτί- θεται στη στροφή αυτή.
Πιστεύω ότι η εμφάνιση του νεαρού διεκδικητή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ αποβλέπει στην καταγραφή, σε πρώτη φάση, της τάσης που αντιτίθεται στην αριστερή στροφή του κόμματος. Αν υπάρξει δεύτερη φάση, αυτό θα εξαρτηθεί πρωτίστως από την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ υπό τη νέα ηγεσία του. Μπορεί να φαίνεται παρακινδυνευμένο σήμερα να πούμε πως ο κ. Στέφανος Κασσελάκης μπορεί να ηγηθεί στο μέλλον ενός νέου κόμματος, όμως αυτή την εξέλιξη ας την έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Η θεαματική εμφάνισή του φανερώνει πως έχει ισχυρά στηρίγματα σε διάφορους χώρους, ενώ δεν μπορεί να αγνοηθεί η σχέση του με τις ΗΠΑ και το Δημοκρατικό Κόμμα. Να μη λησμονούμε πως και ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε να κτίσει δεσμούς με το Δημοκρατικό Κόμμα, αλλά στάθηκε άτυχος γιατί προέκυψε ο Ντόναλντ Τραμπ κι έτσι ναυάγησε αυτή η προσπάθεια. Να υπενθυμίσω την παρουσία του σε εκδήλωση του Ιδρύματος Κλίντον, αμέσως μετά τις νικηφόρες εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, την υπουργοποίηση του ζεύγους Παπαδημητρίου, τη στήριξη που είχε η κυβέρνησή του από διάσημους Αμερικανούς οικονομολόγους, για να μην αναφερθώ σε άλλες λεπτομέρειες που έχουν και αυτές τη σημασία τους.
Αυτές οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ θα επηρεάσουν χωρίς αμφιβολία και το γενικότερο πολιτικό σκηνικό. Οποιο σενάριο και να επικρατήσει, επειδή θα αφορά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα έχει αντίκτυπο τόσο στην κυβέρνηση όσο και στο ΠΑΣΟΚ, για να μην πω κυρίως στο ΠΑΣΟΚ.
