Και τι δεν ακούστηκε… Οτι είναι εισαγόμενος από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να μολύνει τον ΣΥΡΙΖΑ με ατλαντισμό. Οτι είναι διαπλεκόμενος, δασκαλεμένος από την Goldman Sachs για την καταστροφή της Αριστεράς εκ των έσω. Ακόμη και ότι έχει τον ίδιο σκηνοθέτη-μοντέρ με τον Κ. Μητσοτάκη στο TikTok!
Σύντροφοί του τον ψέγουν για υποκατάσταση της πολιτικής από την επικοινωνία, αδιαφορία για τα κομματικά όργανα και τις συλλογικές διαδικασίες, υιοθέτηση μεθόδων των πολιτικών αντιπάλων, προσαρμογή στους κανόνες των συστημικών ΜΜΕ, ελαφρότητα.
Οι πιο ανεκτικοί δεν πείθονται από το βάθος της πολιτικής του σκέψης και οι κακόπιστοι ενοχλούνται από την οικονομική – επαγγελματική του επιτυχία, τον κοσμοπολιτισμό του, το βαρύ βιογραφικό του με σπουδές σε ξένα πανεπιστήμια, εθελοντισμό στο επιτελείο του Μπάιντεν και έδρα στο Μαϊάμι.
Αλλος φωνάζει ότι τον έφερε στον Τσίπρα ο Πολάκης και άλλος για το ακριβώς αντίθετο, ότι είναι δούρειος ίππος της «βαθιάς» Ουάσιγκτον και σκοτεινών κέντρων του καπιταλισμού που θέλουν να εμποδίσουν την επιστροφή της ελληνικής Αριστεράς στην εξουσία.
Στην αντιΣΥΡΙΖΑ όχθη, υπάρχει περιέργεια και σχετική αμηχανία. Εκεί που η καμπάνια των υποψηφίων για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούνταν αδιάφορη και επομένως εντελώς ακίνδυνη, εμφανίστηκε ένας πρωταγωνιστής που ελκύει τα φώτα και διεγείρει το φαντασιακό του κοινού. Νέος, όμορφος, πλούσιος, αυτοδημιούργητος, ομογενής, πολύγλωσσος, gay, φιλόζωος και προσεχώς πατέρας. Με λαμπερό χαμόγελο, ευφράδεια, τηλεοπτική άνεση, φωτογένεια, ινσταγκραμική ευελιξία.
Ο θόρυβος που προκάλεσε ο Στέφανος Κασσελάκης με την εμφάνισή του στις οθόνες μας ήταν αναπόφευκτος. Οι σύντροφοί του απειλούνται από τη διαφορετικότητά του και οι απέναντι έχουν βολευτεί με την προβλεψιμότητα της μιζέριας στην αξιωματική αντιπολίτευση. Σε συζητήσεις που έγιναν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίστηκε ότι συγκέντρωσε τα φώτα και αυτό μπορεί να επηρεάσει θετικά τη συμμετοχή στη διαδικασία εκλογής ηγεσίας από τη βάση.
Κατά τα άλλα, οι αναζητήσεις που έγιναν για τη σχέση του με τον Αλ. Τσίπρα και την ομάδα των παλιών προεδρικών, για τις εσωκομματικές του συμμαχίες και αντιπαλότητες δεν κατέληξαν σε στέρεα συμπεράσματα. Πολύ περισσότερο αποδείχθηκαν άγονες όλες οι προσπάθειες να εντοπιστούν κρυφοί χορηγοί και προστάτες.
Αν ο Στ. Κασσελάκης έχει χιούμορ, και μάλλον έχει, θα πρέπει να το διασκέδασε πολύ. Αν δεν έχει, μπορεί και να τρόμαξε με το μέγεθος της ανοησίας και της κακίας που χαρακτήρισαν τον σχολιασμό γύρω από τις πολιτικές του θέσεις και προθέσεις.
Θα έχει πολιτικό μέλλον; Η απάντηση αργεί και θα εξαρτηθεί από τη στάση του στα κρίσιμα (πολιτικά, γεωπολιτικά, αξιακά) διλήμματα που θα τεθούν για τον ΣΥΡΙΖΑ, από την ανθεκτικότητα και τη φιλοδοξία του, την ικανότητά του να ακούει το βουβό κύμα της ιστορίας και να ξεχωρίζει τα μικρά από τα μεγάλα.
Σίγουρα, όμως, έχει ήδη πολιτικό παρελθόν. Το απέκτησε μέσα σε λίγες μέρες και αυτό δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τον έχει περισσότερο ανάγκη από όσο ο ίδιος τον ΣΥΡΙΖΑ.
