Εχει δίκιο ο φίλος Τάκης Θεοδωρόπουλος όταν γράφει ότι «δεν υπάρχει ρατσισμός στην Ελλάδα, στην έκταση που θέλουν να τον παρουσιάσουν οι “ευγενείς ψυχές”». Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, αν δούμε τη συνολική εικόνα.
Ας ξεκινήσουμε, όμως, από την αρχή. Οι «ευγενείς ψυχές», όρος που εισήγαγε στην Ελλάδα ο Τάκης, δεν είναι κομμουνιστική ΚΟΒΑ (Κομματική Οργάνωση Βάσης) για να έχουν σταλινική ομογνωμία. Βεβαίως, υπάρχουν κάποιοι που βλέπουν ρατσισμό και στον ύπνο τους και είναι απορίας άξιον που δεν δημιουργήθηκε (ακόμη;) κίνημα για την αποκαθήλωση του Κωστή Παλαμά επειδή έγραψε τον «Δωδεκάλογο του Γύφτου»· οι διαρκείς βανδαλισμοί του αγάλματος πρέπει να αποδοθούν σε ένα μείγμα άγνοιας και χουλιγκανισμού και όχι σε κάποιο woke υπόβαθρο. Υπάρχουν, όμως, και πολλοί προβληματισμένοι, που βλέπουν τη χώρα να κλίνει προς την παρανοϊκή Δεξιά με την ίδια ορμή που κάποτε τραβούσε προς την παλαβή Αριστερά. Τέλος, υπάρχουν πολλές τέτοιες ψυχές που είναι όσο ευγενείς ζητάει ο λαός. Δημοσιογράφοι, πολιτικοί, καλλιτέχνες, διανοούμενοι (κανονικοί ή των social media) είναι «αριστεροί» και «αντιρατσιστές» όσο βαστάει το χειροκρότημα.
Και οι «αγενείς ψυχές» δεν είναι ΚΟΒΑ. Υπάρχουν οι προβληματισμένοι, υπάρχουν οι μπαϊλντισμένοι που θεωρούν ότι οι φράχτες λύνουν το πρόβλημα, υπάρχουν και οι ούγκανοι, που γράφουν ότι η λύση του μεταναστευτικού είναι «Μην τους δείχνεις… Κάψ’ τους» (Facebook, 22.8.2023).
Δεν έχουμε επαρκή στοιχεία για να περιγράψουμε επαρκώς το κάθε στρατόπεδο. Η απλή διαίσθηση χτίζει «επιχειρήματα αχυρανθρώπου»· «strawman fallacy» είναι μια λογική πλάνη, όταν ένας συζητητής παρουσιάζει παραλλαγμένο το επιχείρημα του αντιπάλου του, ώστε να επιτεθεί στην παραλλαγή, που μπορεί εύκολα να καταρρίψει. Η ίδια πλάνη κυριαρχεί όταν κρίνουμε συλλογικότητες. Πολλοί κρίνουν τις «ευγενείς ψυχές» επιτιθέμενοι στη μειοψηφική άποψη για ανοιχτά σύνορα, άλλοι επιτίθενται στις «αγενείς ψυχές» διά των φριχτών βίντεο από τον Εβρο που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Κατά τον ίδιο τρόπο, δεν μπορούμε να κρίνουμε τα επίπεδα ρατσισμού στην Ελλάδα με βάση τα λεγόμενα των επαγγελματιών του αντιρατσισμού. Πρέπει να δούμε τη συνολική εικόνα μιας κοινωνίας που μεγάλωσε με μυθεύματα περί «ελληνικού DNA», ο τράχηλος του οποίου ρατσισμό δεν υπομένει. Η –εξ ανάγκης– αδρή εικόνα που σχηματίζεται δεν είναι κολακευτική για μια χώρα που θέλει να λογίζεται δυτική. Καταπιεσμένες αρχαϊκές αντιλήψεις για τους «άλλους» ξεπηδούν πλέον ανεμπόδιστα, αφού κατάρρευσε η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς.
Το τελευταίο χρειάζεται εξήγηση, γι’ αυτό θα συνεχίσω.
