Η αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών είναι μια απόφαση που ελήφθη κατά την προηγούμενη κυβερνητική τετραετία, με ισχυρότατο πολιτικό επιχείρημα. Για περίπου τέσσερις δεκαετίες δεν είχε γίνει καμία αποτίμηση του έργου στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Το ελληνικό σχολείο προχωρούσε με τη δύναμη της αδράνειας και την ανοχή μεγάλου μέρους της κοινωνίας, που επαναπαυόταν στο ότι «λεφτά υπάρχουν» και πως το παιδί κάπου θα «βολευόταν» – με κυρίαρχο αίτημα η βολή να είναι στο Δημόσιο.
Οι όποιες απόπειρες για αξιολόγηση μέχρι το 2019 έπεσαν στο κενό ή δεν ολοκληρώθηκαν, αφού υπήρξαν οξείες αντιδράσεις των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών, που δεν δέχθηκαν ποτέ να τεθούν υπό αξιολογική κρίση τα μέλη τους.
Το σύστημα αξιολόγησης που κατέθεσε η τέως υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως, μετά την εφαρμογή του την τελευταία διετία εμφανίζεται να έχει ατέλειες. Ηδη, η νυν ηγεσία του υπουργείου Παιδείας (όπως έχει παρουσιάσει η «Κ» στις 26/7) σχεδιάζει αλλαγές, με στόχο η αξιολόγηση να γίνει απλούστερη, πιο γρήγορη και πιο ανατροφοδοτική προς τα σχολεία. Το βασικό εύρημα από τις έως τώρα εκθέσεις είναι ότι το πλαίσιο της αξιολόγησης είναι γραφειοκρατικό ως προς τα πεδία ελέγχου και τη διαδικασία. Οι σύλλογοι διδασκόντων και οι διευθυντές καλούνται να καλύψουν πολλά αξιολογικά πεδία, με αποτέλεσμα η διαδικασία να γίνεται διεκπεραιωτικά. Ετσι προέκυψε ότι η πλειονότητα των σχολείων προχώρησε στην αξιολόγηση, όμως, στην πράξη ελάχιστα τόλμησαν να λειτουργήσουν σύμφωνα με το πνεύμα της αξιολόγησης, θέτοντας δηλαδή πραγματικούς στόχους βελτίωσης και ασκώντας ειλικρινή κριτική των πεπραγμένων τους.
Τα μηνύματα ωστόσο που μεταδίδουν στελέχη του υπ. Παιδείας είναι διφορούμενα. Δηλαδή, ενώ οι διορθώσεις είναι σε τεχνικό επίπεδο (και άρα νομοθετούνται εύκολα), εμφανίζεται να υπάρχει μια παρέκκλιση από το πρόταγμα της Νίκης Κεραμέως σε πολιτικό επίπεδο. Τι σημαίνει ας πούμε η δήλωση (στην εκπομπή «Συνδέσεις» της ΕΡΤ) της αρμόδιας υφυπουργού Παιδείας Δόμνας Μιχαηλίδου, «θέλουμε να ακούσουμε για να καταλάβουμε. Τονίζω ότι και η αξιολόγηση αξιολογείται».
Εντέλει, αναρωτιέμαι πώς η νυν πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας ερμηνεύει το πολιτικό μάθημα που πήρε η τέως ηγεσία από τις αντιδράσεις των συνδικαλιστών κατά της αξιολόγησης.
