Οσοι κατοικούμε στα νότια προάστια, το ξέρουμε: αποφεύγουμε να κινηθούμε στη λεωφόρο Ποσειδώνος, πλέον και στη Βουλιαγμένης, τη νύχτα, ειδικά Παρασκευή και Σάββατο. Κι αν οδηγήσουμε, το κάνουμε με τα μάτια κολλημένα στον δρόμο, το πόδι έτοιμο να πατήσει φρένο, τα νεύρα τεντωμένα. Αυτό συμβαίνει επειδή φοβόμαστε για τη ζωή μας και τη ζωή των άλλων. Επειδή εδώ μαίνεται ένας πολύχρονος, άσκοπος αλλά πολύνεκρος «πόλεμος» με θύματα κυρίως νέα παιδιά.
Κι αφού το ξέρουμε εμείς, οι χιλιάδες κάτοικοι της Γλυφάδας, της Βούλας, της Βάρκιζας, της Βουλιαγμένης, το ξέρει και η πολιτεία. Το ξέρει η Τροχαία, που διαθέτει σίγουρα τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (Μάρτιος 2023): Για την περίοδο Ιανουαρίου – Δεκεμβρίου 2022, σε όλη τη χώρα καταγράφηκαν 11.199 τροχαία ατυχήματα, αριθμός αυξημένος κατά 7,1% σε σχέση με το 2021 όταν είχαν καταγραφεί 10.454. Οι νεκροί έφτασαν τους 635, οι βαριά τραυματίες ήταν 636 και οι ελαφρά τραυματίες 12.553. Τα στοιχεία του 2023 θα ανακοινωθούν, υποθέτω, τον προσεχή Μάρτιο αλλά έως τότε μπορώ να αναφέρω ότι υπήρξα μάρτυρας πολλών ατυχημάτων κι ενός φοβερού δυστυχήματος. Είδα να ανατρέπεται ένα αυτοκίνητο, να χτυπάει σε κολόνα της ΔΕΗ και να παίρνει φωτιά. Είδα περαστικούς να προσπαθούν να απεγκλωβίσουν τη συνοδηγό – ο οδηγός σκοτώθηκε ακαριαία. Είδα να σταματούν άλλα οχήματα και οι οδηγοί να ρυθμίζουν την κυκλοφορία και στα δύο ρεύματα της λεωφόρου ώστε να μην υπάρξουν καραμπόλες. Είδα βεβαίως και κάμποσους εξοικειωμένους με τέτοια θεάματα –άραγε από τις ταινίες δράσης με υπερήρωες;– να τραβούν με το κινητό βίντεο το σμπαραλιασμένο αυτοκίνητο και τις φλόγες που κατέκαιαν τον φοίνικα δίπλα στην κολόνα, πάνω στη νησίδα.
Είμαι σίγουρη ότι κανείς από αυτούς δεν αναγκάστηκε ποτέ να μπει με το παιδί του, την αδελφή, τον σύντροφο στα Επείγοντα κάποιου εφημερεύοντος νοσοκομείου, όπου μετά τις 12 τη νύχτα φτάνουν σωρηδόν οι τραυματίες και οι γιατροί της βάρδιας τρέχουν αλλά δεν φτάνουν. Ούτε χρειάστηκε να επισκεφθεί κάποιον στο Εθνικό Κέντρο Αποκατάστασης στο Ιλιον. Αν τους είχε συμβεί, δεν θα τολμούσαν να σηκώσουν το κινητό, μόνον θα έτρεχαν για βοήθεια.
Τόσα χρόνια και ποτέ δεν συνήθισα τις σειρήνες των ασθενοφόρων που πηγαινοέρχονται στην παραλιακή. Τις ξέχασα την περίοδο της πανδημίας, όταν λόγω της απαγόρευσης κυκλοφορίας υπήρξε σημαντική μείωση των τροχαίων, όπως επιβεβαιώνουν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Τι θα κάνει η Τροχαία γι’ αυτό; Προς το παρόν, οι πρώην συμμαθητές ενός 19χρονου αγοριού από σχολείο της Βούλας, θα πάνε σήμερα στην κηδεία του φίλου τους που σκοτώθηκε πριν από τέσσερις μέρες σε «μια ακόμη τραγωδία στην παραλιακή», όπως γράφει ο Τύπος, ενώ η συνοδηγός –συνομήλικη– παλεύει σε κάποιο νοσοκομείο για τη ζωή της.
