Με όρους επιχειρηματικούς, ως ικανός επιχειρηματίας, όπως ο ίδιος δηλώνει, ο Στέφανος Κασσελάκης έκανε μια έξυπνη πρώτη κίνηση εκδηλώνοντας ενδιαφέρον για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Οι μετοχές του κόμματος βρίσκονται χαμηλά, όχι σε limit down, αλλά χαμηλά, μετά την εκλογική συντριβή των διπλών εθνικών εκλογών. Ωστόσο, το κόμμα διατηρεί ένα καλό positioning στην ελληνική πολιτική αγορά. Είναι αξιωματική αντιπολίτευση, έστω και ψαλιδισμένη, με τις δυνατότητες που αυτό παρέχει, και το ΠΑΣΟΚ, που επιδίωξε να πλασαριστεί ως απειλητικό αντίπαλον δέος δεν δείχνει, για την ώρα, να επιτυγχάνει τον στόχο του.
Με αυτούς τους όρους, αν ο Στέφανος Κασσελάκης είχε, ούτως ή άλλως, αποφασίσει να εμπλακεί στην ελληνική πολιτική σκηνή, είδε ένα παράθυρο ευκαιρίας και αποφάσισε να το αξιοποιήσει. Η εναλλακτική θα ήταν να δοκιμάσει να στήσει κάτι από το μηδέν. Σαφώς πιο δύσκολο εγχείρημα. Η διαδικασία ανάδειξης νέας ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί χρυσή ευκαιρία εύκολης και βέβαιης προβολής. Αλλη δημοσιότητα κερδίζει η «πλατφόρμα» του όταν έρχεται στο προσκήνιο ως εναλλακτική πρόταση για τον ΣΥΡΙΖΑ και εντελώς διαφορετική τύχη θα είχε αν, σε ουδέτερο πολιτικά χρόνο και ξέχωρα από οποιαδήποτε πολιτική διεργασία, παρουσίαζε την πολιτική πρότασή του.
Η υποψηφιότητά του τάραξε τα σχεδόν λιμνάζοντα νερά στη διαδικασία ανάδειξης νέας ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι άλλοι υποψήφιοι και κομματικά στελέχη χαρακτηρίζουν unfair και ανορθόδοξο τον τρόπο με τον οποίο εμφανίστηκε στην κούρσα διαδοχής. Είναι σχεδόν σοκαρισμένοι από το γεγονός ότι κινήθηκε εντελώς έξω από κομματικούς μηχανισμούς και νόρμες, και βρίσκεται αίφνης από προνομιακή θέση να διεκδικεί το κόμμα. Ας θυμηθούμε, όμως, ότι μια σταθερή μομφή που δεχόταν ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ότι δεν θέλησε ποτέ ή δεν κατάφερε να σπάσει τα στεγανά του κομματικού μηχανισμού και να δώσει ανάσες στο κόμμα. Μπορεί να το καταφέρει αυτό κάποιος ερχόμενος εντελώς απ’ έξω;
Ποια θα είναι η συνέχεια; Θα φανεί στην πορεία. Είναι ικανός ο Κασσελάκης να πετύχει την πλήρη ανατροπή και να κερδίσει; Δύσκολο, αλλά ποτέ μη λες ποτέ. Και αν το καταφέρει, τι θα σημαίνει αυτό για τον ΣΥΡΙΖΑ; Την ταυτότητα, τη φυσιογνωμία, τη διάρθρωση, τη στελέχωση του κόμματος; Αν δεν το καταφέρει, η κεκτημένη της προβολής που κέρδισε θα μπορούσε να κεφαλαιοποιηθεί σε ένα νέο σχήμα. Οσο κι αν για την ώρα ο ίδιος ξορκίζει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, να πει κάτι διαφορετικό.
Οσον αφορά την πολιτική πρότασή του, έχει κενά, αδυναμίες, ίσως και λογικά άλματα. Ο ίδιος, προφανώς έχοντας επίγνωση, επιχειρεί να απενεργοποιήσει οποιαδήποτε κριτική, λέγοντας ότι δεν ξέρει τα πάντα και θα πορευθεί ακούγοντας και μαθαίνοντας. Οι έχοντες, πλέον, κυβερνητική εμπειρία κομματικοί σύντροφοί του με συγκατάβαση ακούν προτάσεις όπως η κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας (μπορεί η χώρα να χρηματοδοτήσει επαγγελματικό στρατό;) ή ο διαχωρισμός Κράτους – Εκκλησίας, που από πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες.
