Για πολλά χρόνια στην Ελλάδα υπήρχε ένας άρρητος διαχωρισμός σε σχέση με το τρομοκρατικό φαινόμενο. Ο Θάνος Αξαρλιάν, που δολοφονήθηκε από τη «17 Νοέμβρη», ήταν «αθώο θύμα της τρομοκρατίας». Ισως επειδή δεν ήταν στόχος. Δεν ειπώθηκε τίποτε για τον Γιάννη Παλαιοκρασσά, που ήθελαν να σκοτώσουν οι τρομοκράτες, αλλά κατ’ αντιστοιχία πρέπει να ήταν ένα από τα «ένοχα θύματα». Ευτυχώς γλίτωσε ο άνθρωπος από τη ρουκέτα, αλλά όχι και από τους ψιθύρους εκείνου του καιρού, που ήθελαν τα θύματα της τρομοκρατικής οργάνωσης ένοχα για κάτι. Κανείς δεν ήξερε το κατηγορητήριο και η συμμορία στα σχοινοτενή της φληναφήματα δεν το εξηγούσε, αλλά όλοι ήταν σίγουροι για το θύμα. «Ε, κάτι θα είχε κάνει κι αυτός…».
Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά διαβάζοντας τη δήλωση του γενικού διευθυντή του υπουργείου Εξωτερικών της Κύπρου, Κυριάκου Κούρου, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις ακροδεξιών στη Λεμεσό. Να θυμίσουμε ότι την περασμένη Κυριακή νεοναζί κρανοφόροι και κουκουλοφόροι έκαναν μια μίνι «Νύχτα Κρυστάλλων» στην Κύπρο. Επιτέθηκαν σε ανθρώπους με αλλοεθνή χαρακτηριστικά («παραδόξως» σε κανέναν Ρώσο υπήκοο, παρόλο που αυτοί πλεονάζουν στη Λεμεσό), έσπασαν κι έκαψαν καταστήματα αλλοδαπών, έβαλαν φωτιά σε αυτοκίνητα κ.λπ. Οπως διαβάζουμε στην «Καθημερινή της Κύπρου» (2.9.2023), «η παρουσία της αστυνομίας ήταν διακριτική και δεν κατάφερε να προστατεύσει πολίτες και δημοσιογράφους». Μάλλον θα μπέρδεψαν τους φασίστες για Κροάτες φιλάθλους…
Ανάμεσα στα θύματα των ακροδεξιών τρομοκρατών ήταν, σύμφωνα με τον Κύπριο αξιωματούχο, και «αθώοι επισκέπτες στη χώρα μας», δηλαδή τουρίστες αραβικής καταγωγής, ένας από τους οποίους νοσηλεύεται σοβαρά τραυματισμένος. Οπως είναι φυσικό, οι ούγκανοι δεν μπορούν να τους ξεχωρίσουν· πάλι καλά που δεν πλάκωσαν κανέναν Κύπριο, αρκετοί από τους οποίους είναι σκουρόδερμοι.
Δεν πιστεύουμε ότι ο γενικός διευθυντής του υπουργείου Εξωτερικών της Κύπρου, Κυριάκος Π. Κούρος, εννοούσε κάτι κακό. Ο ίδιος εξέφρασε οδύνη για το πού οδηγείται (και) η Κύπρος: «Αυτή δεν είναι η Κύπρος που γεννήθηκα, μεγάλωσα, έκανα οικογένεια, γερνάω! Μήπως πέραν της συζήτησης περί ευθυνών και δράσεων ήρθε η ώρα να ανατρέξουμε ως σκεπτόμενα μέλη αυτής της κοινωνίας και σε προσωπική ενδοσκόπηση; Για να εντοπίσουμε πού και πώς επωάζεται αυτό το επικίνδυνο “αυγό του φιδιού”»; (3.9.2023). Από την ελλαδική εμπειρία, όμως, γνωρίζουμε ότι ο διαχωρισμός των «αθώων θυμάτων» της τρομοκρατίας δείχνει συνολικότερες στάσεις του πληθυσμού απέναντι σε τέτοια φαινόμενα. Επωάζουν πολλά και διάφορα επικίνδυνα αυγά…
