Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι o πρώτος υποψήφιος αρχηγός κόμματος στην Ελλάδα που δηλώνει δημοσίως ομοφυλόφιλος. Υπάρχουν βεβαίως πολιτικά πρόσωπα που δεν έχουν αποκρύψει τη σεξουαλική τους ταυτότητα, αλλά ο κ. Κασσελάκης είναι ο πρώτος με δηλωμένη αρχηγική φιλοδοξία ο οποίος, με το καλημέρα, μιλάει για τη δική του προσωπική ζωή.
Εχει κάποιο νόημα αυτό; Να δηλώνουμε δημοσίως τις ερωτικές μας προτιμήσεις; Μοιάζει λίγο σαν ένα είδος «πιστοποιητικού ερωτικών φρονημάτων» το οποίο αποδίδουμε όχι σε κάποιο κράτος-χωροφύλακα αλλά στην κοινωνία γενικώς.
Οποιος είναι στρέιτ δεν έχει να δηλώσει τίποτα. Που σημαίνει ότι θα έχουμε ως κοινωνία κάνει ουσιαστική πρόοδο όταν, είτε στρέιτ είτε γκέι, κάποιος ή κάποια δεν θα χρειάζεται να δηλώσει τίποτα το σεξουαλικό, διότι δεν θα κρίνεται από αυτό.
Κι όμως, όταν ένα γκέι άτομο κατεβαίνει στην πολιτική έχει νόημα να γίνεται μια τέτοια δήλωση. Για δύο λόγους: ο ένας είναι ότι δίνει ένα παράδειγμα σε πολύ κόσμο φοβισμένο, καταπιεσμένο. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι με αυτό τον τρόπο το εκάστοτε πολιτικό πρόσωπο δεν καθιστά τον εαυτό του ευάλωτο σε τυχόν υπόγειους εκβιασμούς. Αδρανοποιεί όλους εκείνους τους καλοθελητές (από επιχειρηματίες και αντίπαλους πολιτικούς έως δημοσιογράφους) που συνηθίζουν τον βρώμικο πόλεμο.
Νομίζω ότι υπάρχει και ένας τρίτος θετικός λόγος: να δοθεί ένα παράδειγμα στα πολιτικά πρόσωπα που όλοι γνωρίζουμε ότι είναι ομοφυλόφιλα αλλά παριστάνουν τους αδιάφορους. Το ωραίο είναι ότι ψηφίζουν ορισμένοι και κατά του συμφώνου συμβίωσης ομόφυλων ατόμων! Από αυτή την υποκρισία καλό θα ήταν να απαλλαγούμε κάποια στιγμή.
Πάντως η περίπτωση Κασσελάκη δεν μας απασχόλησε για την ομοφυλοφιλία του. Και ευτυχώς. Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό συνέβη επειδή κάναμε βήματα μπροστά ως κοινωνία ή επειδή οι τοποθετήσεις του τράβηξαν το ενδιαφέρον προς άλλες κατευθύνσεις. Π.χ., ο πρωταθλητισμός του στους μαθηματικούς διαγωνισμούς και, βέβαια, το «παραδικαστικό κύκλωμα που πήρε από την οικογένειά του ό,τι είχε και δεν είχε» σχολιάστηκαν ήδη εκτενώς και ήταν αρκετά για να ξεχάσουμε πολύ γρήγορα την πιο θετική (ή και τη μόνη θετική) πτυχή του: τη σχέση του με τον άνδρα του και το πώς μίλησε γι’ αυτόν.
Αναμένεται με ενδιαφέρον η συνέχεια. Ο συντηρητισμός των παλαιών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ φανερώθηκε σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια με την εμφάνιση του κ. Κασσελάκη. Τα νερά στο ζήτημα της εκλογής νέου αρχηγού στον ΣΥΡΙΖΑ όμως ήταν λιμνάζοντα. Ο κ. Κασσελάκης τα ανακάτεψε λίγο. Επί της ουσίας, δεν φαίνεται να έχει κάτι σοβαρό να πει, η εικόνα του τα είπε όλα. Αυτό είναι το πρόβλημα. Οχι μόνο για εκείνον, για όλους μας.
