Πολλαπλώς, διαχρονικώς επιβεβαιωμένο. Οι συνθήκες μπορεί να καταστρέψουν ειλικρινείς έχθρες, ωθώντας σε ουρανοκατέβατες συμμαχίες. Σχετικά πρόσφατο δείγμα η σύμπηξη κοινού μετώπου Πράσινων – Βένετων, κυρίαρχων οπαδικών φατριών του Ιπποδρόμου, που έσεισε το Βυζάντιο το σωτήριον έτος 532.
Ο Ακάκιος εργαζόταν ως θηριοτρόφος, με ειδίκευση στην εκπαίδευση αρκούδων, σε πολυθεματικό τσίρκο της εποχής. Η έκπαγλη κόρη του Θεοδώρα, φύση καλλιτεχνική, έβγαζε τα προς το ζην ενισχύοντας και την οικογένειά της ως πλανόδια ηθοποιός-μίμος, ζώντας για το χειροκρότημα, αναπνέοντας για την πάνδημη καταξίωση. Τη φήμη και την ελευθεροφροσύνη της πολλοί εμίσησαν. Ο α λα καρτ αξιόπιστος ιστορικός Προκόπιος ίσως θα έπρεπε να ντρέπεται για όσα βιτριολικά, αφιερωμένα στη Θεοδώρα, έγραψε στην «Απόκρυφη Ιστορία» του. Οι χαρακτηρισμοί ακόλαστη και διεφθαρμένη είναι οι επιεικέστεροι (δεν επεκτείνομαι λόγω στενότητας χώρου).
Οταν ο «ακοίμητος», λόγω της φιλοπονίας του, Ιουστινιανός την πρωταντίκρισε, θαμπώθηκε. Εκείνη είπε το «ναι» κι ενώθηκαν με τα ιερά δεσμά του γάμου, προτού εκείνος αναρρηθεί στον θρόνο.
Η νέα φορολογική πολιτική και η πεισματική άρνησή του (ως αυτοκράτορας πια) να αφήσει ελεύθερους φονιάδες-μέλη των δύο αντίπαλων παρατάξεων, ένωσαν σε μια γροθιά Πράσινους και Βένετους. Εξόρμησαν οργώνοντας τους δρόμους της Κωνσταντινούπολης καταστρέφοντας, σφάζοντας, πολιορκώντας το παλάτι, πυρπολώντας ακόμη και εκκλησίες, έστεψαν με το στανιό νέο αυτοκράτορα τον Υπάτιο, γόνο εξαίρετης οικογενείας, αλλά με μετρημένες ώρες ζωής όπως αποδείχθηκε. Ο Ιουστινιανός λιγοψύχησε, ετοιμαζόταν να εξαφανιστεί με πλοία φορτωμένα μόνο με θησαυρούς και ακολούθους. Τότε η ανελέητη μόνον όταν μισούσε, ραδιούργα, προκλητικά οξυδερκής, τέρας ψυχραιμίας Θεοδώρα βροντοφώναξε, παγώνοντας το αίμα όσων μετείχαν στην έκτακτη σύσκεψη διαχείρισης κρίσεων: «Δεν σωζόμεθα διά της φυγής, προτιμότερον ν’ αποθάνωμεν ενδόξως αγωνιζόμενοι». Αυτό ήταν. Η φράση της μετάγγισε στον Ιουστινιανό υπερχειλίζουσα πυγμή, διατάσσοντας τον μακράν κορυφαίο στρατηγό –όχι μόνο του αιώνα του– να επιβάλει την τάξη. Ο λαοφιλής και θεοσεβούμενος Βελισάριος απέκλεισε αμερόληπτα τους ταραξίες στον Ιππόδρομο, όπου έγινε ο τάφος 30.000 Πράσινων και Βένετων, που τουλάχιστον πρόλαβαν να γίνουν φίλοι. Αξιομνημόνευτη η συμβολή στην εμπροσθοφυλακή Γότθων μισθοφόρων, που αμέσως μετά ζήτησαν αύξηση αποδοχών.
Η ζωή στη Βασιλεύουσα, λίγα χρόνια πριν ενσκήψει η φοβερή πανώλη, επανήλθε στους συνήθεις ρυθμούς, εν πολλοίς χάρη στην αποφασιστικότητα της κόρης του αρκουδιάρη, όπως τη χλεύαζαν πίσω από την πλάτη της θρασύδειλοι ελεεινοί, που σιώπησαν διά παντός. Η Θεοδώρα, προς τιμήν της, δεν λησμόνησε ποτέ την ταπεινή καταγωγή της. Παράλληλα με τις γενναίες μεταρρυθμίσεις του συζύγου της προώθησε μέτρα υπέρ αδυνάτων και καταφρονεμένων, ταρακουνώντας το βυζαντινό κατεστημένο. Πέθανε νέα, εισπράττοντας ισχνό μερίδιο της ανεκτίμητης ευγνωμοσύνης του Ιουστι-νιανού προς το πρόσωπό της.
