Την περασμένη εβδομάδα η ελληνική κοινωνία έζησε σχεδόν ταυτόχρονα δύο ακραία γεγονότα: τον πνιγμό του Αντώνη Καρυώτη στον Πειραιά, με άμεση ευθύνη τριών ναυτικών, και την πρωτοφανή καταστροφική θεομηνία «Daniel». Τα δύο γεγονότα μοιάζουν ασύνδετα εκ πρώτης όψεως, δεν είναι όμως.
Γιατί; Διότι ζήσαμε για πρώτη φορά ένα τόσο ακραίο καιρικό φαινόμενο, μα ζήσαμε για πολλοστή την αδυναμία του κράτους να τη διαχειριστεί εγκαίρως. Υπήρχε πρόγνωση για ακραία καιρικά φαινόμενα κι όμως η πολιτεία φάνηκε απροετοίμαστη. Επίσης, η κτηνωδία στον Πειραιά συνέβη με την ανοχή ενός κράτους που απουσίαζε.
Μάθαμε κάτι όμως εξαιτίας αυτού του εγκλήματος: ότι το Λιμενικό είναι υποστελεχωμένο, ότι πολλά στελέχη του υπηρετούν αποσπασμένα σε άλλες υπηρεσίες, αφήνοντας το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας εκτεθειμένο. Τώρα επιστρέφουν οι αποσπασμένοι λιμενικοί στον Πειραιά…
Με άλλα λόγια, αν δεν είχε σκοτωθεί ο Αντώνης Καρυώτης, η νοσηρή αυτή κατάσταση θα διαιωνιζόταν. Κάπως έτσι, σε αυτή τη χώρα ισχύει ο εξής παραλογισμός: θα πρέπει πρώτα να χαθούν ζωές προκειμένου να γίνει το αυτονόητο. Το είδαμε και με την τραγωδία στα Τέμπη την περασμένη άνοιξη, όπου οι συντεχνιακές συναλλαγές τοπικών σταθμαρχών οργίαζαν σε έναν κομβικό σταθμό. Βαθύ ελληνικό Δημόσιο, που οι κυβερνήσεις διστάζουν να αγγίξουν.
Γεγονός είναι ότι μετά τις 25 Ιουνίου, οπότε και επανεξελέγη η Ν.Δ., τη χώρα μοιάζει να χτύπησαν οι δέκα πληγές του Φαραώ. Καμιά κυβέρνηση, ελληνική ή ξένη, δεν θα μπορούσε από μόνη της να αντιμετωπίσει με απόλυτη επιτυχία φωτιές και καταιγίδες σαν αυτές που σάρωσαν τον τόπο. Oμως, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο κρατικός μηχανισμός πιάστηκε ακόμη μια φορά να είναι κατώτερος κάθε περίστασης.
Που σημαίνει ότι είναι επιτακτική ανάγκη το ίδιο το κράτος να αναθεωρήσει τον εαυτό του ριζικά. Η σημερινή κυβέρνηση έχει ισχυρή πλειοψηφία και μπορεί, αν θέλει, να το κάνει. Θα πρέπει ο πρωθυπουργός να προχωρήσει σε στοχευμένο ανασχηματισμό, επιλέγοντας όμως αυστηρά αξιολογικά. Οσο παραμένουν πρόσωπα που «φωνάζουν» ότι βρίσκονται στις θέσεις τους λόγω κομματικής συνδιαλλαγής, η κυβέρνηση δύσκολα θα μπορέσει να πείσει ξανά. Εχει χρόνο υπέρ της. Είναι στην αρχή της δεύτερης τετραετίας της. Αρκεί όμως να τολμήσει.
