Ελεγαν ότι ο εσωκομματικός ανταγωνισμός ήταν νυσταλέος. Το έλεγαν επειδή δεν θυμούνται ότι αρχίσαμε με σεξισμό. Και καταλήξαμε στον ηλικιακό ρατσισμό. Στόχος του τελευταίου ήταν ο Γιάννης Δραγασάκης, που ανένηψε στη συριζαϊκή σκηνή για να δηλώσει τη στήριξή του στην Αχτσιόγλου και να αφήσει μια πικρή ειρωνεία για τον ναρκισσισμό του Κασσελάκη (αντί του «γεια σας, πώς μπορώ να προσφέρω;», ο κατά Δραγασάκη Κασσελάκης εμφανίστηκε για να πει «γεια σας, πώς μπορώ να γίνω πρόεδρος»). Οι οπαδοί του νεοφώτιστου είχαν να επικαλεστούν κατά του Δραγασάκη μόνο την ηλικία του, προκαλώντας και διακηρύξεις συμπαράστασης υπέρ του. Το ύφος όμως των επιθέσεων επιβεβαιώνει τη συγγένεια που στην αρχή φάνταζε παράδοξη: Ο κασσελακισμός κομίζει εντός του πολύ πολακισμό. Οχι μόνο στον ναρκισσισμό, αλλά και στη γλώσσα.]
Στέντωρ
