Δεν θέλει πολύ μυαλό για να αντιληφθεί κάποιος ότι ορθώς ανησυχεί η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας, Ειρήνη Αγαπηδάκη, για το νερό στις πληγείσες από τις πλημμύρες περιοχές. Ολοι κατανοούν ότι οι λίμνες που δημιουργήθηκαν σε χωριά και χωράφια ενέχουν κινδύνους για την υγεία των ανθρώπων. Εκεί μέσα βρίσκονται νεκρά ζώα, χημικά που μπορεί να ήταν αποθηκευμένα και να διαλύθηκαν στον υδάτινο όγκο, πετρέλαια, περιττώματα ζώων και ανθρώπων κ.λπ. Ηδη εμφανίζονται τα πρώτα κρούσματα – ευτυχώς μέχρι στιγμής δερματοπαθειών και ελαφράς μορφής γαστρεντερίτιδας.
Επίσης, μόνο με τον κοινό νου –αν τον αφήσουμε να δουλέψει λίγο παραπάνω– πρέπει να ανησυχούμε για τα συστήματα ύδρευσης. Ουδείς γνωρίζει τι ζημιές μπορεί να έχουν υποστεί ύστερα από μια τέτοια καταστροφή και οι σπασμένοι υδαταγωγοί είναι το λιγότερο. Μπορεί κάποιοι ακόμη και ραγισμένοι σωλήνες να αναμειγνύουν το καθαρό νερό με το μολυσμένο. Αυτό μπορεί να συμβεί σε κεντρικά σημεία ή ακόμη και έξω από το σπίτι κάθε πολίτη. Το πολύπλοκο σύστημα ύδρευσης χρειάζεται εξονυχιστικό έλεγχο, πριν οι Αρχές δώσουν το πράσινο φως για τη χρήση του νερού. Αυτό λένε όλοι οι επιστήμονες και ορθώς η υπουργός τους ακούει.
Την κ. Αγαπηδάκη αντέκρουσε ο γνωστός για το ύφος του –και όχι μόνον– δήμαρχος Βόλου Αχιλλέας Μπέος. Πέρα από τα καλαμπούρια (επιπέδου δημοτικού σχολείου) που έκανε με το επίθετο της κ. Αγαπηδάκη, ο «αψύς Βολιώτης» (που θα ‘λεγε και ο κ. Τσίπρας) δήλωσε ότι «τρελαίνομαι όταν ακούγονται αηδίες από ανθρώπους που έχουν θέση ευθύνης (…) Πήραμε δείγμα από επτά διαφορετικά σημεία. Τα αποτελέσματα θα τα έχουμε σύντομα. Το νερό χλωριώνεται, αλλά δεν είναι πόσιμο. Το είπε σε προηγούμενη συνέντευξη Τύπου ο γενικός διευθυντής της ΔΕΥΑΜΒ» (11.9.2023). Θαύμα και είναι απορίας άξιον πώς δεν σκέφτηκαν κάτι τέτοιο τα σαΐνια της Μπόινγκ, όταν το 2019 καθηλώθηκαν τα Max737 ύστερα από μια σειρά δυστυχημάτων. Θα μπορούσε ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας να πει «ελέγξαμε επτά διαφορετικά αεροσκάφη. Τα αποτελέσματα θα τα έχουμε σύντομα. Οι κινητήρες δουλεύουν. Το είπε και ο τεχνικός διευθυντής της εταιρείας».
Οι θέσεις του κ. Μπέου (χωρίς τα κοσμητικά επίθετα που κατά κανόνα τις ακολουθούν) είναι κοινός τόπος για τη χώρα τού «πάμε κι όπου βγει». Οι προδιαγραφές ασφαλείας είναι ψιλά γράμματα για άρχοντες και αρχομένους. «Πάμε κι όπου βγει» είπαν λίγο πριν από το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη, «πάμε με κατεβασμένο τον καταπέλτη, τι μπορεί να συμβεί;», σκέφτηκαν λίγο πριν από το φονικό τις προάλλες στο λιμάνι του Πειραιά. Κάπως έτσι θα φτιάχτηκαν και τα έργα στη Θεσσαλία: «Ελα μωρέ τώρα! Τι μπορεί να συμβεί;».
