Τα πρόσωπα δεν είναι ίσης αξιοπιστίας. O Τζουμάκας είπε ότι ο Λαλιώτης στήριζε Τσίπρα το 2015. Ο Λαλιώτης βεβαίως το διέψευσε, με τον δικό του τρόπο – απαντώντας σε μια φράση με τετρακόσιες λέξεις. Σημασία, όμως, δεν έχει η ουσία στην, ούτως ή άλλως, παρωχημένη αντιπαράθεση των παλαιών συντρόφων για κάτι που (δεν) έγινε στο παρελθόν. Σημασία έχει η πρόζα. Η επανεμφάνιση του λαλιωτικού ιδιώματος, στη μορφή της περιπαθούς προκήρυξης, όπου η πίστη στο ΠΑΣΟΚ είναι «δεδομένη, αδιαπραγμάτευτη και αδιαμφισβήτητη» και οι δεσμοί με το κόμμα «άρρηκτοι, διαχρονικοί και αδιαμφισβήτητοι», ωσαύτως· οι πρωτοβουλίες του κόμματος είναι «σηματοδοτημένες» και οι αγώνες για την «πολιτική αυτονομία, τη δυναμική ενότητα και την ιστορική προοπτική», «αντίξοοι». Ποιος διάβασε αυτή την κιβωτό της πασοκοσύνης και δεν συγκινήθηκε; Ποιος δεν ένιωσε ξανά νέος;
Στέντωρ
