Η Ιταλίδα πρωθυπουργός και το κόμμα της εξελέγησαν με βασικό προεκλογικό σύνθημα την καταπολέμηση, με άμεσο και δραστικό τρόπο, της παράνομης μετανάστευσης. Ηταν τόσο κατηγορηματική στη διατύπωση των συγκεκριμένων θέσεων, που αποτέλεσε το υπόδειγμα όλων των Ευρωπαίων πολιτικών που προσεγγίζουν με παραπλήσια ματιά το μεταναστευτικό. Οι προσδοκίες τους ήταν αυξημένες γιατί η Τζόρτζια Μελόνι ήταν άφθαρτη, με καθαρό λόγο και εξέφραζε ένα κλίμα που κυριαρχούσε σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη, ακόμη και σ’ αυτά τα οποία παραδοσιακά είχαν φιλομεταναστευτικές πολιτικές. Αίφνης, η Ιταλίδα πρωθυπουργός πέταξε λευκή πετσέτα στο ριγκ.
Δήλωσε παντελή αδυναμία να αντιμετωπίσει μόνη της το πρόβλημα, κραυγάζοντας πως «έχουμε πόλεμο». Με κραυγές όμως το πρόβλημα δεν λύνεται, καθώς μόνο σε μια ημέρα, την Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου, αφίχθησαν στη Λαμπεντούζα 112 σκάφη που μετέφεραν 6.000 μετανάστες – πρόσφυγες. Μπροστά σε αυτούς τους αριθμούς η πολιτική βούληση καταρρέει. Τα προεκλογικά συνθήματα σαρώνονται από τη σκληρή πραγματικότητα και η Ιταλία διανύει ένα έτος στο οποίο οι αφίξεις μεταναστών θα πλησιάσουν αυτές του 2016. Ηδη από την αρχή του 2023 μπήκαν στη χώρα 124.000 μετανάστες – πρόσφυγες. Λόγω δε των πρόσφατων πλημμυρών της Λιβύης αναμένεται νέα έξαρση του φαινομένου.
Το μεταναστευτικό δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από τις χώρες υποδοχής.
Τι έκανε η Μελόνι εκτός από το να κραυγάζει; Ζήτησε τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τι άλλο μπορούσε να κάνει! Το μεταναστευτικό –ας μην έχουν αυταπάτες και οι εγχώριοι θαυμαστές της– δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από τις χώρες υποδοχής. Και η πολιτική, «σας δίνουμε λεφτά για να τους κρατάτε στις χώρες σας» αποδεδειγμένα δεν λύνει το πρόβλημα. Είναι εύκολο και ανέξοδο για τα κράτη του Βορρά να κλείνουν τα σύνορά τους ή οι πολιτικοί τους να βγάζουν τις γνωστές κορώνες που γιγαντώνουν την άκρα Δεξιά.
Στον ευρωπαϊκό Νότο τα πράγματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα και το διαπίστωσε αυτό και η ίδια η Ιταλίδα πρωθυπουργός. Τα κύματα μεταναστών που έρχονται από Ανατολή και από Νότο θα αυξηθούν, διότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν, μέσα από το Διαδίκτυο, πώς περνούν οι πολίτες του ανεπτυγμένου κόσμου και θέλουν κι αυτοί να ζήσουν μια παρόμοια ζωή, ενώ και οι τοπικοί πόλεμοι συντελούν σημαντικά στη μετακίνηση των πληθυσμών.
Αναζητούν μια καλύτερη μοίρα, αλλά φαίνεται πως η Ευρώπη δεν μπορεί να την προσφέρει σε όλους. Τα σοβαρά ευρωπαϊκά κράτη προσπαθούν να ενσωματώσουν όσους έχουν τις απαιτούμενες δεξιότητες για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Ομως δεν μπορεί να υπάρξει ορθολογική σκέψη σε εξαθλιωμένους και απελπισμένους ανθρώπους. Δεν μπορεί να αντιληφθούν ότι δεν χωράνε όλοι στην ήπειρό μας. Ετσι, οι ροές είναι αδύνατον να αντιμετωπιστούν στην αφετηρία τους, πολύ δε περισσότερο όταν τη μετανάστευση την ευνοούν και την οργανώνουν, μαζί με τους διακινητές, διεφθαρμένα καθεστώτα, καθώς έχει εξελιχθεί σε μια πολυεθνική μπίζνα με πολλά δισεκατομμύρια τζίρο.
