Αυλαία σήκωσε και φέτος το ετήσιο «έργο» των κενών στα σχολεία. Ενδεικτικά, η ΕΛΜΕ Κυκλάδων διαμαρτύρεται ότι μία εβδομάδα μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς τα σχολεία των Κυκλάδων παρουσιάζουν περίπου 300 κενά σε γενική και ειδική αγωγή, καθώς και σε ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό, σε όλες τις ειδικότητες. Συγκεκριμένα, το Γυμνάσιο Μυκόνου διαθέτει μόλις 13 καθηγητές για 11 τμήματα (10 τα κενά των καθηγητών) και το Γενικό Λύκειο Μυκόνου 15 καθηγητές για 12 τμήματα (7 κενά καθηγητών), ενώ τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα διδάσκονται με ελλείψεις. Ανάλογη εικόνα κενών μεταδίδεται και από άλλες περιοχές όπως η Αχαΐα. Από την πλευρά τους, η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ συγκεντρώνουν τα στοιχεία από τις κατά τόπους ενώσεις εκπαιδευτικών για να παρουσιάσουν έναν συνολικό αριθμό τους.
Την ίδια στιγμή, υπάρχουν κενά σε προσωπικό για τα τμήματα ένταξης και παράλληλης στήριξης για μαθητές που χρήζουν ειδικής αγωγής. Και αυτός είναι πολύ κρίσιμος τομέας, με δεδομένο άλλωστε ότι η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας δηλώνει πως η βελτίωση των σχολείων της ειδικής αγωγής είναι μία εκ των προτεραιοτήτων της.
Γενικότερα, η εμφάνιση του ίδιου προβλήματος κάθε χρόνο, δείχνει ότι στην προκειμένη περίπτωση η επανάληψη δεν βοηθάει στη μάθηση.
Ακόμη κι αν για λόγους δημοσιονομικούς δεν μπορεί να γίνει ο απαραίτητος αριθμός διορισμών, ώστε να καλυφθούν οι ελλείψεις με μόνιμο προσωπικό, οι αιτίες των κενών είναι πολλές.
Σειρά υπηρεσιακών διαδικασιών –όπως μεταθέσεις, αποσπάσεις, δήλωση αδειών, ασθένειες– «βραχυκυκλώνουν» το σύστημα τοποθέτησης των εκπαιδευτικών, το οποίο ήδη είναι αργό και γραφειοκρατικό. Παράλληλα, καθυστερούν και οι εγγραφές των μαθητών· κρίσιμο στοιχείο για τον προσδιορισμό των τμημάτων σε κάθε τάξη. Ωστόσο παρόλο που ο αριθμός των τμημάτων θα μπορούσε να προσδιοριστεί με βάση το προσωπικό και τις αίθουσες διδασκαλίας κάθε σχολείου, τελικά ορίζεται τις περισσότερες φορές στο… μιλητό, δηλαδή ύστερα από συνεννόηση του διευθυντή του σχολείου και της αρμόδιας Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Η παρουσία του «ψηφιακού» Κυριάκου Πιερρακάκη στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας αποτελεί εγγύηση για την εξεύρεση λύσης στο πρόβλημα. Εκτός κι αν το ψηφιακό κράτος κολλήσει στη «λάσπη» μικροσυμφερόντων, υπό την ανοχή του υπ. Παιδείας.
