Ο Στέφανος Κασσελάκης επικράτησε διότι ουδείς από τους συνυποψηφίους του ενθουσίαζε τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά την αποχώρηση Τσίπρα, επήλθε ένα τεράστιο κενό στο κόμμα, το οποίο, προ της εμφάνισης Κασσελάκη, μάλλον με βαριά καρδιά πήγαιναν μέλη και ψηφοφόροι να γεμίσουν.
Η αποχώρηση Τσίπρα δεν δημιούργησε μονάχα κενό σε επίπεδο προσώπων. Ταυτίστηκε με το προϋπάρχον κενό (ιδεολογικής) ταυτότητας στον ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο είχε ξεκινήσει από πιο νωρίς: από τη στιγμή που το δίπολο μνημόνιο/αντιμνημόνιο τέθηκε εκτός τόπου και χρόνου. Συν τω χρόνω, έγινε οξύτερο, βαθύτερο, πιο υπαρξιακό ακόμη.
Ο ομφάλιος λώρος με τον Τσίπρα αποδείχθηκε πολύ ισχυρός. Οταν ο τελευταίος απο-πειράθηκε (μάλλον, αναγκάστηκε) να τον διαρρήξει, το σύνδρομο στέρησης ήταν πολύ μεγάλο και για το εσωτερικό του κόμματος και για τη λαϊκή βάση των ψηφοφόρων του.
Κάπως έτσι, η υποψηφιότητα Στέφανου Τζουμάκα θεωρήθηκε γραφική, εκείνη του Νίκου Παππά στημένη, ενώ αυτές των Τσακαλώτου – Αχτσιόγλου επέφεραν μια κάποια αμηχανία. Αμφότεροι χαίρουν μεγάλης εκτίμησης στο κόμμα και στους ψηφοφόρους, σε κανέναν όμως δεν είδαν τον επίδοξο νέο ηγέτη. Δυνατά στελέχη, πολύτιμα, αλλά ώς εκεί. Για αρχηγό ήθελαν κάτι άλλο.
Μονάχα, ίσως, η Εφη Αχτσιόγλου κατάφερε, σε ένα βαθμό, να πείσει πολλούς. Στην Κουμουνδούρου προετοιμάζονταν, κάπως συμβιβαστικά μάλλον, για τη δική της εποχή. Το νέο εδώ θα ήταν μια γυναίκα στην ηγεσία. Αλλά με το που εμφανίστηκε ένα πραγματικά φρέσκο πρόσωπο με επικοινωνιακό γκελ, ακόμα και η δυναμική μιας νέας γυναίκας στην αρχηγία φυλλορρόησε.
Μίλησε πολύς κόσμος (και εμείς από αυτήν τη στήλη) για επικράτηση της παραπολιτικής (που, πλέον, προτιμάται να ονομάζεται «μεταπολιτική»), της επίπεδης εικόνας και της κουλτούρας των κοινωνικών δικτύων και άλλα πολλά, κριτικά και επικριτικά, για την υποψηφιότητα Κασσελάκη.
Αποδείχθηκε πως τίποτε από τα παραπάνω δεν μέτρησε. Η λαϊκή ετυμηγορία ήταν σαφής, κατηγορηματική. Συνεπώς, ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει σε νέα εποχή, πλέοντας σε αχαρτογράφητα νερά.
Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι πώς θα κινηθεί ο νέος –άπειρος– αρχηγός σε σχέση με τον βασικό υποστηρικτή του, τον Παύλο Πολάκη. Ο Ακομμάτιστος με το Βαθύ Κόμμα.
Η πλευρά Αχτσιόγλου – Τσακαλώτου ίσως να νιώθει ότι το κόμμα το πήρε επάνω σαν βιτρίνα ένας άσχετος, στην ουσία όμως ανήκει στον Πολάκη. Το Βαθύ Κόμμα που ακόμη και ο μέγας ηγέτης Τσίπρας δεν τόλμησε (ή δεν ήθελε;) να ελέγξει…
