«Ο Ολυμπος έπεσε, ο Ολυμπος έπεσε!» ούρλιαζαν στους ασυρμάτους οι πράκτορες της προεδρικής φρουράς, όσοι απ’ αυτούς κατάφεραν να επιζήσουν από την αστραπιαία επίθεση που εξαπέλυσαν Νοτιοκορεάτες τρομοκράτες καταλαμβάνοντας τον Λευκό Οίκο (κωδική ονομασία: Ολυμπος) και παίρνοντας όμηρο τον πλανητάρχη. Ολα αυτά διαδραματίζονται σε χολιγουντιανή περιπέτεια της σειράς, που κυκλοφόρησε το 2013, και είναι ό,τι πρέπει για ποπ κορν. Τη θυμήθηκα διαβάζοντας τα ρεπορτάζ αμερικανικών εφημερίδων για την κρίσιμη αποστολή της προεκλογικής ομάδας του προέδρου Τζο Μπάιντεν. Οι σύμβουλοι, βοηθοί, μυστικοί πράκτορες, γραμματείς που τον ακολουθούν σε κάθε του βήμα πρέπει να διασφαλίσουν ότι ο πρόεδρος δεν θα σκοντάψει, δεν θα πέσει.
Η επιχείρηση «κρατήστε όρθιο τον πρόεδρο» θεωρείται υψίστης σημασίας, καθώς οι ψηφοφόροι εκφράζουν αμφιβολίες για την ικανότητα του 80χρονου Μπάιντεν να κυβερνά. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι η ηλικία του είναι μεταξύ των κυριότερων ανησυχιών του εκλογικού σώματος, ενώ ανάλογες ανησυχίες εκφράζονται και για την ηλικία του τέως πρόεδρου Τραμπ, ο οποίος έχει κλείσει τα 77. Σε σφυγμομέτρηση της AP-NORC τον προηγούμενο μήνα, 75% των Αμερικανών υποστήριξαν ότι ο Μπάιντεν είναι πολύ ηλικιωμένος για την προεδρία, ενώ 50% ανέφεραν ότι το ίδιο ισχύει και για τον Τραμπ.
Είναι ενδιαφέρουσα η συζήτηση γύρω από την ηλικία των πολιτικών. Αν μείνουμε στις ΗΠΑ, προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και οι Ρεπουμπλικανοί δυσκολεύονται να αναδείξουν νεότερους υποψηφίους για την αναμέτρηση του 2024 κι έτσι στο προσκήνιο παραμένουν ο γηραιότερος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, και ο Ντόναλντ Τραμπ, στην περίπτωση του οποίου η ηλικία ενδεχομένως να είναι το μικρότερο πρόβλημα. Είναι αξιοσημείωτο, ωστόσο, το χάσμα μεταξύ του δημοσίου αισθήματος και των ηγετικών στελεχών των δύο κομμάτων.
Στην Ελλάδα, από την άλλη πλευρά, για να έρθουμε στα του οίκου μας, η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη ανέδειξε τη μεγάλη ανάγκη των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ για κάτι φρέσκο, για ανανέωση που μεταφράστηκε σε ψήφο εμπιστοσύνης σε ένα πρόσωπο με πλούσιο βιογραφικό και επικοινωνιακό ταλέντο αλλά με μηδαμινή πολιτική εμπειρία, όπως αποδεικνύεται από τα απανωτά φάλτσα των πρώτων ημερών του στη δημόσια σκηνή.
Και οι δύο περιπτώσεις, αμερικανική και ελληνική, αναδεικνύουν το μεγάλο πρόβλημα: το έλλειμμα αντιπροσώπευσης που χαρακτηρίζει τη σχέση του κόσμου, ιδίως των νέων, με το πολιτικό σύστημα. Η εμπιστοσύνη υποχωρεί διαρκώς τα τελευταία χρόνια, η δυσπιστία μεγαλώνει, όλο και περισσότεροι εμφανίζονται επιρρεπείς στον λαϊκισμό ή πείθονται από «προϊόντα» μάρκετινγκ που γίνονται best seller στην πολιτική μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Σε πρόσφατη έρευνα της διαΝΕΟσις για την εμπλοκή των νέων με την πολιτική, το 56,3% στις ηλικίες 17 έως 24 και το 48,9% από 25 έως 39 δήλωσαν πως «απλώς ψηφίζουν στις εκλογές». Οταν δεν συμμετέχεις, και απλώς ψηφίζεις, όλα μπορεί να συμβούν.
