Προχθές, με κοινό τους κείμενο, οι κ. Μάνφρεντ Βέμπερ και Βαγγέλης Μεϊμαράκης επισημαίνουν τις αρνητικές συνέπειες της ολιγωρίας των Σοσιαλδημοκρατών και των Φιλελευθέρων στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η έξαρση των μεταναστευτικών ροών, όπως φανερώνουν οι σχετικοί δείκτες σε Ιταλία και Ελλάδα, είναι το αποτέλεσμα του τρόπου που αντιμετωπίζουν αυτές οι δύο ευρωπαϊκές παρατάξεις όσους ζητούν μια καλύτερη ζωή στην ήπειρό μας, ένας τρόπος ιδεοληπτικός που θεωρεί τους οικονομικούς μετανάστες, πρόσφυγες. Οπως χαρακτηριστικά γράφουν οι Μ. Βέμπερ και Β. Μεϊμαράκης, «Πώς είναι δυνατόν οι ηγέτες της Γαλλίας και της Γερμανίας να αγνοούν ένα απλό γεγονός: οι άνθρωποι δεν έρχονται στην Ιταλία, έρχονται στην Ευρώπη. Αντί να στρέφει αλλού το βλέμμα της και να αφήνει την Ιταλία μόνη της με το πρόβλημα, η Ευρώπη πρέπει να προσφέρει λύσεις από κοινού».
Πραγματικά αυτή η παρέμβαση των δύο αναδεικνύει την ευρωπαϊκή διάσταση του μεταναστευτικού προβλήματος, κάτι που αρνούνται να δουν οι ηγέτες του λεγόμενου γαλλογερμανικού άξονα. Εχουν κλείσει τα σύνορά τους –μάλιστα η γαλλική κυβέρνηση έχει στείλει ενισχύσεις στα σύνορά της με την Ιταλία– και έχουν ουσιαστικά αναγάγει ένα πανευρωπαϊκό πρόβλημα σε πρόβλημα των τριών κρατών πρώτης υποδοχής. Της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Ελλάδας. Οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Φιλελεύθεροι –των οποίων η ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο έχει στις τάξεις της μερικούς ευρωβουλευτές υπέρμαχους με φανατισμό της παράνομης μετανάστευσης– ως τον μόνο τρόπο αντιμετώπισης αυτού του όντως σύνθετου προβλήματος βλέπουν τις αποστολές έρευνας και διάσωσης. Κάτι που αποτέλεσε την αφορμή για την πρόσφατη διένεξη της Ιταλίδας πρωθυπουργού με τη γερμανική κυβέρνηση, η οποία χρηματοδότησε μια ΜΚΟ που δραστηριοποιείται στην Ιταλία.
Ανέδειξαν την ευρωπαϊκή διάσταση του μεταναστευτικού προβλήματος, κάτι που αρνούνται να δουν οι ηγέτες του λεγόμενου γαλλογερμανικού άξονα.
Τόσο ο Μάνφρεντ Βέμπερ όσο και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης δεν είναι χθεσινοί πολιτικοί. Γνωρίζουν πως η πολιτική των επιστροφών δεν λειτουργεί και λόγω έλλειψης πολιτικής βούλησης αλλά και για πρακτικούς λόγους. «Μόλις κάποιος εισέλθει, οι διαδικασίες είναι τόσο περίπλοκες και δαπανηρές που είναι σχεδόν αδύνατον να σταλεί πίσω. Παρ’ όλα αυτά η Αριστερά στην Ευρώπη θέλει να κάνει τη νομοθεσία ακόμη πιο περιοριστική απ’ ό,τι είναι ήδη. Αντί να προσπαθούμε να διανείμουμε τους οικονομικούς μετανάστες σε ολόκληρη την Ε.Ε., θα πρέπει να τους στέλνουμε πίσω σύντομα και με συνέπεια». Πώς θα γίνει αυτό; Ο Μ. Βέμπερ και ο Β. Μεϊμαράκης έχουν πρόταση, διότι ένα πολιτικό κείμενο χωρίς συγκεκριμένη πρόταση είναι έκθεση ιδεών ή ένας σχολιασμός. Τι προτείνουν;
«Χρειαζόμαστε μια νέα ναυτική αποστολή στη Μεσόγειο, αλλά πρέπει να είναι σε θέση να φέρει πίσω τους μετανάστες στις ακτές της Βόρειας Αφρικής». Είναι η πρόταση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στις προκλήσεις του μεταναστευτικού, διότι, όπως υποστηρίζουν οι δύο Ευρωπαίοι πολιτικοί, δεν έχουμε να κάνουμε με πρόσφυγες, αλλά με οικονομικούς μετανάστες, για τους οποίους υπάρχουν συγκεκριμένες διαδικασίες εισόδου στην Ε.Ε.
