Ο αναγνώστης της «Κ» κ. Ματθαίος Μ. Δημητρίου, με επιστολή του στην εφημερίδα («Ψάχνω να δω Ελληνα παίκτη…», 28.9) διατυπώνει μιαν εύλογη απορία: μιλάμε για διακρίσεις ελληνικών ποδοσφαιρικών ομάδων στα ευρωπαϊκά κύπελλα αλλά πλέον «είναι ελληνικές ομάδες μόνο κατ’ όνομα».
Στην επιστολή του, αναφέρεται στις ομάδες μας που παίζουν στην Ευρώπη (ΑΕΚ, Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ), οι οποίες στις ενδεκάδες τους είναι ζήτημα αν έχουν δυο-τρεις Ελληνες παίκτες. Ο Αρης Θεσσαλονίκης, που αποκλείστηκε νωρίς, πολύ συχνά δεν έχει κανέναν. Ούτε καν στον πάγκο.
Μάλιστα, σε έναν πρόσφατο εγχώριο αγώνα του Αρη με τον Παναιτωλικό (3-0), στις 24 Σεπτεμβρίου, ο παίκτης της ομάδας Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος πέτυχε ένα τέρμα. Ο Αρης είχε να πανηγυρίσει γκολ Ελληνα ποδοσφαιριστή από τις 5 Μαΐου του 2021, όταν ο Δημήτρης Μάνος είχε σκοράρει στο Αρης – Ολυμπιακός 1-1 για τα playoffs του πρωταθλήματος. Από τότε οι κιτρινόμαυροι της Θεσσαλονίκης έχουν σημειώσει 101 τέρματα με ξένους ποδοσφαιριστές στους 76 αγώνες που μεσολάβησαν.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Στο πνεύμα της παγκοσμιοποίησης, και κάμποσες δεκαετίες πια έπειτα από την πολύκροτη υπόθεση του Βέλγου ποδοσφαιριστή Ζαν-Μαρκ Μποσμάν (απόφαση του 1995 του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σχετικά με την ελεύθερη μετακίνηση εργαζομένων), το ποδόσφαιρο άλλαξε για πάντα.
Αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά στο αγγλικό ποδόσφαιρο, στο γερμανικό ή αλλού για να καταλάβει ότι ο πολυφυλετισμός των ελληνικών ομάδων είναι απλώς μέρος μιας παγκόσμιας κατάστασης.
Εξάλλου δεν είναι μονάχα οι ποδοσφαιριστές. Οι Ρώσοι ή οι Σαουδάραβες είναι πλέον ιδιοκτήτες μεγάλων αγγλικών συλλόγων, όλα αυτά δείχνουν προς μία κατεύθυνση: οι σύλλογοι έχουν την έδρα τους, την παράδοσή τους και την ιστορία τους, αλλά πλέον είναι και πολυεθνικοί.
Οι Ελληνες ποδοσφαιριστές, παρά την κυριαρχία των ξένων παικτών στους ελληνικούς συλλόγους, έχουν σήμερα πολύ περισσότερες δυνατότητες να αγωνιστούν σε ξένους συλλόγους και μάλιστα μεγαθήρια (π.χ., ο Σερραίος Κώστας Τσιμίκας ο οποίος αγωνίζεται στη Λίβερπουλ).
Ολα έχουν αλλάξει, ναι. Σήμερα βλέπουμε πιο γρήγορο και πιο θεαματικό ποδόσφαιρο, σε καλύτερα γήπεδα, σε καλύτερες συνθήκες. Το ενδιαφέρον είναι ότι κάποιοι ξένοι παίκτες «δένονται» συναισθηματικά με τις ομάδες τους, παράδειγμα ο Σέρχιο Αραούχο της ΑΕΚ αλλά και ο Ντανιέλ Ποντένσε του Ολυμπιακού.
Ωστόσο κάποια πράγματα δεν αλλάζουν: το βάρος της φανέλας, η παράδοση ενός συλλόγου, παραμένουν αναλλοίωτα στον χρόνο. Τα πρόσωπα αλλάζουν, οι ομάδες μένουν.
