Το συνηθίζουμε να αποδίδουμε γνωρίσματα γενικής ισχύος σε όποιο πλήθος κι αν αναφερόμαστε: σε επαγγελματικές κατηγορίες, μέλη κόμματος, οπαδούς αθλητικού συλλόγου, ηλικιακές ομάδες, καταγόμενους από τον ίδιο νομό, λαούς και έθνη. Για αφορισμούς πρόκειται. Μόνο η ψευδεπίγραφη αυθεντία τού εκάστοτε εισαγωγέα ή χρήστη τους τούς ψευτονομιμοποιεί, είτε πρόσωπο είναι είτε εθνικό, επαγγελματικό, αθλητικό «εμείς».
Η σαρωτική λογική των αφορισμών αυτών είναι η μήτρα που γέννησε πάμπολλες παροιμίες και αμέτρητα ακληρήματα, δηλαδή μειωτικούς χαρακτηρισμούς ανταλλασσόμενους μεταξύ χωριών, πόλεων, νομών ή λαών. Από το «Κρήτες, Καππαδόκες, Κάρες, τρία κάπα κάκιστα» των αρχαίων έως τη νεοελληνική παροιμία που διατείνεται ότι «ο Διάβολος είχε τρία παιδιά· το ένα κάθισε στην Κρήτη, το δεύτερο στη Μάνη, το τρίτο στην Κεφαλονιά», δεν είναι παρά μια Ελλάδα δρόμος.
Σαν Ελληνες τα καταφέραμε κάποια στιγμή και τα δυτικοευρωπαϊκά λεξικά δεν καταγράφουν πια το «απατεώνας» ως συνώνυμο του εθνωνύμου μας. Η γελοία φήμη ωστόσο ότι είμαστε τεμπέληδες, οι πρώτοι τεμπέληδες της Ευρώπης, εξακολουθεί να μας βαραίνει: «Α, οι Τεμπέλληνες…». Πιθανόν η κακία αυτή μακροημερεύει επειδή δεν την ασπάζονται μόνο προκατειλημμένοι αλλοδαποί, αλλά τη διακινούν και αρκετοί ομοεθνείς μας, σεσημασμένοι αφυψηλάκηδες, που με το ζόρι ανέχονται το ότι γεννήθηκαν στα θλιβερά νότια Βαλκάνια.
Η Eurostat
Οι επίσημοι αριθμοί άλλα πιστοποιούν. Και δεν εννοώ της αυτοκαταργημένης ΓΣΕΕ, ήτις περί άλλα τυρβάζει, αλλά της Eurostat, της στατιστικής υπηρεσίας της Ευρώπης. Οπως ανακοίνωσε στις 20 Σεπτεμβρίου, σταθμίζοντας τα δεδομένα του 2022, οι Ελληνες, με 41 ώρες εργασίας την εβδομάδα, δουλεύουν περισσότερο από κάθε άλλο Ευρωπαίο. Στη μεν Ευρωπαϊκή Ενωση ο μέσος όρος είναι 37,5 ώρες. Στον δε πανευρωπαϊκό χάρτη που σχημάτισε το Πανεπιστήμιο του Γκρόνιγκεν, θεμελιώνοντάς τον στα στοιχεία της Eurostat, οι 2.026 ώρες εργασίας των Ελλήνων τον χρόνο αφήνουν πίσω τους και τις 2.023 ώρες των Πολωνών και τις 1.965 των Ρώσων. Ποια «τζιτζίκια»…
Πρωταθλητές πρέπει να είμαστε και στους θανάτους από εργατικά δυστυχήματα. Στους έως τώρα μήνες του 2023 έχασαν τη ζωή τους 135 εργαζόμενοι και 229 τραυματίστηκαν βαριά. Πέρυσι σκοτώθηκαν 104 και 142 τραυματίστηκαν σοβαρά ή έμειναν ανάπηροι. Τα στοιχεία προέκυψαν από την ανεξάρτητη έρευνα της Ομοσπονδίας των Συλλόγων Εργαζομένων στις Τεχνικές Εταιρείες της χώρας. Ποιος φταίει; «Μα είναι φανερό», θα έλεγαν όσοι αρέσκονται στους αφορισμούς. «Η απροσεξία των εργαζομένων φταίει, διότι οι Ελληνες, εκτός από τεμπέληδες, είναι και ανέμελοι». Αθώες του αίματος λοιπόν οι κάκιστες συνθήκες εργασίας, οι εγκληματικές και σπανίως τιμωρούμενες παραλείψεις των εργοδοτών (του κράτους συμπεριλαμβανομένου) και ο πλημμελέστατος έλεγχος από την πλευρά μιας πολιτείας ταγμένης ανέκαθεν στην υπηρεσία του περίφημου «επιχειρείν», ακόμα κι αν δεν σέβεται τους κείμενους νόμους.
Η Eurostat βεβαιώνει ότι οι Ελληνες, με 41 ώρες εργασίας την εβδομάδα, δουλεύουν περισσότερο από κάθε άλλο Ευρωπαίο.
Παράδειγμα, το πρόσφατο εργασιακό νομοσχέδιο του κ. Αδ. Γεωργιάδη, που το υπερψήφισαν ομοθυμαδόν οι βουλευτές της Ν.Δ., αποφασισμένοι φαίνεται να έχουν στόμα αλλά να μην έχουν μιλιά και λόγο· δικό τους λόγο. Ιδού δύο από τις πολλές αυστηρές παρατηρήσεις της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η οποία επέκρινε τις υπουργικές επινοήσεις ως επικίνδυνες για θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα:
«Η ΕΕΔΑ αποτιμά αρνητικά το γεγονός ότι οι εν λόγω διατάξεις απομειώνουν την προστασία που ήδη παρέχεται από το εθνικό δίκαιο στους εργαζόμενους, με πρόσθετες συνέπειες σε βάρος ευάλωτων κατηγοριών (π.χ. αλλοδαποί εργαζόμενοι, εργαζόμενοι με αναπηρία)». Και: «Η ΕΕΔΑ εκφράζει την έντονη ανησυχία της για την ποινικοποίηση των απεργών και των εκλεγμένων συνδικαλιστικών τους εκπροσώπων στο πλαίσιο της απεργιακής κινητοποίησης. Η ΕΕΔΑ παρατηρεί ότι ο νομοθέτης για πρώτη φορά […] επεμβαίνει με το οπλοστάσιο του ποινικού δικαίου για την προστασία της άσκησης ενός συνταγματικού δικαιώματος σε βάρος της άσκησης ενός άλλου, που εξίσου προστατεύεται συνταγματικά. Επισημαίνει εξίσου ότι οι υφιστάμενοι περιορισμοί δεν παρεμποδίζουν απλώς τη νόμιμη άσκηση του δικαιώματος απεργίας, αλλά οδηγούν σε κατάλυσή του κατά παραβίαση του διεθνούς, Ευρωπαϊκού και Ενωσιακού δικαίου και του άρθρου 23 παρ. 2 του Συντάγματος».
Μα τι να ξέρουν όσοι στελεχώνουν την ΕΕΔΑ ως ανεξάρτητο συμβουλευτικό όργανο της πολιτείας. Τι να ξέρουν οι ανεξάρτητοι θεσμοί. Οποιος κατέχει εξουσία, αυτός κατέχει και τη γνώση. Ο κ. Γεωργιάδης δηλαδή. Που χαρακτήρισε σεμνά και αντικειμενικά το νομοσχέδιό του «εξαιρετικά καλό και εξαιρετικά φιλεργατικό», προσθέτοντας ότι «στα εργοστάσια θα γίνει τσακωμός για το ποιος θα πρωτοδουλέψει Κυριακή». Οφείλουμε να τον πιστέψουμε και να τον εμπιστευθούμε, την αλήθεια λέει.
Η Θεσσαλία
Οπως την αλήθεια είπε και ελάλησε, την απολύτως τεκμηριωμένη επιστημονικά, όταν, για να δικαιολογήσει την τραγική αποτυχία του κράτους στην αντιμετώπιση του «Δανιήλ» στη Θεσσαλία, απεφάνθη τα εξής: «Ηταν λογικό και επόμενο να πλημμυρίσει η Θεσσαλία, γιατί αυτό προκύπτει από την ετυμολογία του ονόματός της. Η Θεσσαλία, το λέω με την αγάπη μου για τη γλώσσα, σημαίνει θέσις αλός, είναι η περιοχή που είχε θάλασσα και όταν η θάλασσα ξεκίνησε να φεύγει ονομάστηκε Φθία, γιατί άρχισε να φθίνει η θάλασσα στην περιοχή. Η φυσική δομή της περιοχής είναι να μαζεύει νερά, αυτό είναι πάνω από τις δυνάμεις της Ελληνικής Δημοκρατίας, είναι η γεωμορφολογία της Γαίας, έτσι έχει φτιάξει τη Θεσσαλία». Γαίαν έχεις ελαφράν, ω επιστήμη της Γλωσσολογίας. Σε αποτέλειωσε ο άνθρωπος που σε άλλη περίσταση ορκίστηκε ότι η ελληνική γλώσσα απέδειξε την ασύλληπτη σοφία της, αλλά και την οξύτατη ακοή των νομοθετών της, πλάθοντας τη λέξη «πλους» από το «πλους-πλουτς» των κυμάτων.
Κι όμως. Παρά τη μοιραία ετυμολογία, «στη Θεσσαλία το επιτελικό κράτος λειτούργησε». Το είπε στη ΔΕΘ ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, στις 17.9. Εννιά μέρες αργότερα, μια κτηνοτρόφος στη Ζηλευτή Τρικάλων ανάρτησε το εξής: «26 του Σεπτέμβρη σήμερα, μηχανικούς δεν μπορούμε να φέρουμε στο στάβλο να ξεκινήσουμε επισκευές, τα ζώα τα βγάλαμε από μέσα πριν 5 μέρες και παραμένουν έξω από την περίφραξη. Καθόμαστε και κοιτάμε από μακριά και διαβάζουμε άρθρα για το πόσο πονάνε περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι με την καταστροφή που βρήκε τον κόσμο. Σας συμπονάμε». Λαϊκίστρια, τι άλλο.
