Αύριο είναι γιορτή. Η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων. Οσοι μοιραζόμαστε τη ζωή μας με ένα τετράποδο θα έχουμε την αφορμή να αναλογιστούμε για μια ακόμη φορά πόσο τυχεροί είμαστε, πόσο παρηγορητική είναι η παρουσία τους και πόσα μαθαίνουμε μέσα από αυτή τη συνύπαρξη. Εξερευνούμε καθημερινά ένα συναρπαστικό παράλληλο σύμπαν νοημοσύνης, κοινωνικότητας και ενσυναίσθησης.
Αύριο δεν είναι γιορτή. Οχι σ’ αυτή τη χώρα όπου εκατομμύρια αδέσποτα πεθαίνουν από πείνα, δίψα και αρρώστιες στις πόλεις και την ύπαιθρο. Και όπου αμέτρητα ζώα –σκύλοι, γάτες, κουνέλια, άλογα, γαϊδουράκια– εγκαταλείπονται, βασανίζονται ή και θανατώνονται γιατί αντιμετωπίζονται σαν εργαλεία ή αξεσουάρ.
Ο κόσμος αλλάζει. Ολοένα και περισσότερα νέα παιδιά ρίχνονται στη μάχη του εθελοντισμού για την προστασία των ζώων. Ενα δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας των πολιτών ήρθε και πάλι να καλύψει με αξιοθαύμαστη αποτελεσματικότητα το κενό που άφησε ο κρατικός μηχανισμός στις καταστροφικές φωτιές του καλοκαιριού, από τη Ρόδο και την Πάρνηθα μέχρι τη Δαδιά, και στις πρόσφατες πλημμύρες στη Θεσσαλία. Η καταγγελία μιας κακοποίησης δεν αποτελεί πια πράξη αδιανόητη· δεν είναι τυχαίο ότι σχεδόν 5.000 τηλεφωνήματα για περιστατικά βίας κατά των ζώων έγιναν μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2023 στην τηλεφωνική γραμμή 10410 του Τμήματος Προστασίας Ζώων της Ελληνικής Αστυνομίας.
Ο κόσμος δεν αλλάζει. Οι καταγγελίες για κακοποίηση «λιμνάζουν», εκτός κι αν ο αρμόδιος αστυνομικός ή δικαστικός που θα επιληφθεί είναι φιλόζωος. Οι περισσότεροι δήμοι δεν είναι συνεπείς απέναντι στις υποχρεώσεις τους, οι οποίες περιγράφονται με σαφήνεια στη νομοθεσία. Στο ΚΑΖ, στο Μαρκόπουλο, για παράδειγμα, ένα από τα πρώτα ελληνικά καταφύγια, οι τροφές δεν μπορούν να φτάσουν στα ζώα γιατί ο δρόμος δεν είναι προσβάσιμος, έχει καταστραφεί από τις βροχοπτώσεις. Στις εκκλήσεις των εθελοντών ουδείς απαντάει από τον δήμο. Ο ίδιος τοίχος και στην επικοινωνία με τη ΔΕΗ: φωτισμός στην περιοχή δεν υπάρχει. Kι όλα αυτά τα υφίσταται ένα καθ’ όλα νόμιμο σωματείο, που πληρώνει και δημοτικά τέλη και ΕΝΦΙΑ και φόρο εισοδήματος.
Ο κόσμος θα αλλάξει αν εμείς το προσπαθήσουμε. Οταν θα συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουν και τα «άλλα» ζώα: περισσότερα από 92 δισ. γουρούνια, αιγοπρόβατα, βοοειδή και πουλερικά οδηγούνται κάθε χρόνο στα σφαγεία σε όλο τον κόσμο για να φτάσουν στο πιάτο μας. Η εντατική κτηνοτροφία δεν επιβαρύνει μόνο το περιβάλλον· προκαλεί ανείπωτο πόνο – αχρείαστο πόνο. Οταν δεν θα δεχόμαστε ως επιχείρημα για την αδιαφορία το «έλα, μωρέ, ζώο είναι». Κι όταν με την ψήφο μας θα επιβραβεύουμε, σε όλες τις βαθμίδες της εξουσίας, εκείνους που εμπράκτως νοιάζονται για τα ζώα. Οχι μόνο για τα… πρόβατα.
