Από την 1η Οκτωβρίου αλλάζουν οι ώρες κοινής ησυχίας. Η είδηση πέρασε σχεδόν απαρατήρητη κι ας αφορά το εθνικό μας προϊόν, την παραγωγή θορύβου. Για εμάς ο θόρυβος έχει υπαρξιακή αξία. Παράγω θόρυβο, άρα υπάρχω – by courtesy of Descartes. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να τον πατεντάρουμε και να τον εξάγουμε. Πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς τις εξατμίσεις, τα κορναρίσματα και τις αγριοφωνάρες. Ο θόρυβος είναι ένα από τα συστατικά στοιχεία του πολιτισμού μας. Από τον Αχιλλέα που ούρλιαξε πριν ξαναμπεί στον πόλεμο και έλουσε κρύος ιδρώτας τους Τρώες έως τη βροντερή φωνή του Κολοκοτρώνη –«Κολοκοτρώνης φώναξε κι όλος ο κόσμος τρόμαξε»–, ο θόρυβος είναι η γλώσσα του ηρωισμού. Ο αγριάνθρωπος με την πειραγμένη εξάτμιση που τρέχει με χίλια στην Πατησίων και ξεσηκώνει το μεταμεσονύκτιο έχει μέσα του, εκτός από τις μπίρες που έχει κατεβάσει, κάτι από Αχιλλέα και Κολοκοτρώνη. Γι’ αυτό δεν πρέπει να απορούμε για τον σεβασμό με τον οποίον τον αντιμετωπίζει το πλήρωμα του περιπολικού, το οποίο δεν τον ενοχλεί. Οι αστυνομικοί δεν το κάνουν από αδιαφορία. Το κάνουν από σεβασμό στην ελληνική ψυχή. Λένε ότι στις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες μπορεί να ζεις χρόνια με τον ίδιο γείτονα και να αγνοείς την ύπαρξή του. Σε εμάς, γνωρίζεις την αγαπημένη του μουσική, τη σχέση του με τη γυναίκα του και τα ονόματα των παιδιών του.
Επανέρχομαι στη σημαντική είδηση για το χειμερινό ωράριο της κοινής ησυχίας. «Ωρες κοινής ησυχίας» είναι το τμήμα της ημέρας ή της νύχτας στη διάρκεια του οποίου μπορείς να παράγεις όσο θόρυβο τραβάει η όρεξή σου, απλώς θα πρέπει να ξέρεις ότι παραβαίνεις τον νόμο. Και ως γνωστόν η παραβατικότητα στην καθημερινή μας ζωή είναι κάτι που δεν το σηκώνει ο οργανισμός μας, εκτός από τις περιπτώσεις που δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Ας πούμε όταν πρέπει να συνεννοηθεί για το βραδινό με τη σύζυγο ή τον σύζυγο και μιλάει στο κινητό ενώ οδηγεί. Πρόκειται για ανωτέρα βία. Διάβασα μάλιστα πως η παραβίαση των όρων της κοινής ησυχίας μπορεί να σε οδηγήσει στη φυλακή. Ως γνωστόν οι φυλακές είναι γεμάτες από συμπολίτες μας που θορυβούσαν σε ώρες κοινής ησυχίας.
Διαβάζοντας προχθές την είδηση στην «Κ» σκέφτηκα ότι αν μη τι άλλο η πολιτεία μας έχει χιούμορ. Και επιλέγει να μας διασκεδάζει παρά να μας ταλαιπωρεί καταπιέζοντας την ψυχή μας. Επιτρέπει μάλιστα και τη διεξαγωγή διαγωνισμών παραγωγής θορύβου. Εκείνα τα απολαυστικά εστιατόρια γεμάτα πελάτες που φωνάζουν τρώγοντας συνοδεία μουσικής σε ντεσιμπέλ που ανταγωνίζονται τις φωνές τους, υποχρεώνοντάς τες να δείχνουν τις δυνάμεις τους.
