Είναι αυτονόητο πως οι άνθρωποι της δράσης θα κάνουν λάθη. Κάποιοι εξ αυτών σοβαρά μάλιστα, που θα έχουν ανυπολόγιστες συνέπειες για πολλούς άλλους, για την ίδια τη συλλογικότητα στην οποία εργάζονται είτε είναι επιχείρηση, είτε κόμμα, είτε κάποιος οργανισμός, και βέβαια και για τους ίδιους. Θα επιβαρύνει το βιογραφικό τους. Στην περίπτωση των πολιτικών, τα λάθη ή οι παραλείψεις τους θα έχουν επιπτώσεις πρωτίστως στη ζωή χιλιάδων πολιτών και στο ίδιο το κόμμα τους. Το ερώτημα είναι πότε και πώς «εξαγνίζονται», με δεδομένο πως ο ισόβιος αποκλεισμός είναι σπάνιος στην πολιτική. Νοείται μόνον ως οικειοθελής παραίτηση και αυτό συμβαίνει σπανίως. Υπάρχουν πολιτικοί που δεν θέλησαν να επανεκτεθούν στη λαϊκή ετυμηγορία μετά από κάποια σοβαρά λάθη τους.
Στην πολιτική όλοι εκτίθενται στην κρίση των πολιτών, με τις ανεπάρκειες και τα προτερήματά τους.
Είναι εξίσου αυτονόητο πως τον πολιτικό –αν το παράπτωμά του δεν έχει και ποινική διάσταση– τον κρίνουν οι πολίτες. Αυτοί εκτιμούν τη βαρύτητα του λάθους του, συνεκτιμούν τη γενικότερη παρουσία του στην πολιτική σκηνή και αποφασίζουν. Τον στέλνουν και πάλι στη Βουλή ή τον στέλνουν στο σπίτι του. Η κάλπη στις δημοκρατίες συγχωρεί ή τιμωρεί. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να κριθεί ο πολιτικός. Oσοι πιστεύουν πως αυτοί είναι οι σφραγιδοφύλακες του σωστού και του λάθους, πως αυτοί αποφασίζουν ποιοι θα αποστρατευθούν και ποιοι θα συνεχίσουν, αν δεν αντλούν αυτό το δικαίωμα από την καταστατική αρχή του κόμματος, τότε έχουν μια αριστοκρατική αντίληψη για την πολιτική. Περιφρονούν τη λαϊκή βούληση, η οποία διαμορφώνεται μέσα από σύνθετες διεργασίες που υπερακοντίζουν την ισοπεδωτική και απλουστευτική αντίληψη «έκανες λάθος, παραφέρθηκες, ολιγώρησες, πηγαίνεις σπίτι σου». Με τέτοια νοοτροπία οδηγούμαστε με σιγουριά στο γνωστό σύνθημα «λαέ, ντροπή σου για την εκλογή σου». Στο δημοκρατικό πολίτευμα δεν υπάρχουν κολυμβήθρες του Σιλωάμ, διότι ο εξαγνισμός και η εξιλέωση είναι έννοιες ξένες με την πολιτική. Στην πολιτική όλοι εκτίθενται στην κρίση των πολιτών, με τα λάθη τους, τις ανεπάρκειές τους, τα προτερήματά τους και κυρίως με το πρότερο έργο τους. Οι κολυμβήθρες που εξαγνίζουν είναι μια νοητική κατασκευή της αριστοκρατικής σκέψης και των κλειδοκρατόρων του λεγόμενου ηθικού πλεονεκτήματος.
