Αν πλήρωσε κάτι ο ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές ήταν η καθήλωσή του στην αντιπολιτική.
Αντί να δώσει έμφαση στη διαμόρφωση μιας θετικής πρότασης διακυβέρνησης, αναλώθηκε στον καταγγελτικό λόγο που έψαχνε ενόχους για να δικάσει, «αρμούς» εξουσίας για να ελέγξει, μια «δεύτερη φορά» για να εξουσιάσει «αλλιώς».
Αυτή η μηχανή παραγωγής μισαλλοδοξίας, που μετέφραζε την ηχώ των κοινωνικών δικτύων ως δήθεν φωνή λαού, καταδικάστηκε στην κάλπη. Φαίνεται όμως ότι βρίσκει τρόπο να επιζήσει μετεκλογικά.
Ηττήθηκε, αλλά επιμένει πλέον από θέση εσωκομματικής ισχύος να επικηρύσσει δικαστές και δημοσιογράφους – όπως έκανε τώρα με τον γελοιογράφο της «Κ», Δημήτρη Χαντζόπουλο.
Επιμένει να ανανεώνει μια φαντασίωση εμφυλίου, που κρατάει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο περιθώριο του φανατισμού.
Η διαδοχή Τσίπρα αποδεικνύεται έτσι μόνο μια μιντιακή παράσταση, την οποία χρησιμοποίησαν τα πιο οπισθοδρομικά στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ ως καμουφλάζ για να ελέγξουν το κόμμα.
Το νέο πρόσωπο της ηγεσίας είναι το προσωπείο του πολακισμού.
