Από τους τρεις μεγάλους δήμους που ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε επίσημη κομματική στήριξη σε υποψήφιο, ενισχύοντας την πολιτική βαρύτητα της εκλογής, το ενδιαφέρον της μεθαυριανής επαναληπτικής ψηφοφορίας εστιάζεται κυρίως στη Θεσσαλονίκη.
Στον Πειραιά ο Γιάννης Μώραλης καθάρισε από τον πρώτο γύρο, στην Αθήνα η διαφορά του Κώστα Μπακογιάννη από τον αντίπαλό του Χάρη Δούκα του ΠΑΣΟΚ είναι τέτοια που ακόμα και με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, πολύ δύσκολα θα ανατραπεί και η μεγάλη μάχη θα δοθεί στη Θεσσαλονίκη.
Η διαφορά μεταξύ του νυν δημάρχου Κωνσταντίνου Ζέρβα και του, κατά δήλωσή του, ανεξάρτητου αλλά υποστηριζόμενου ανεπισήμως από το ΠΑΣΟΚ Στέλιου Αγγελούδη, βρίσκεται στα όρια του στατιστικού λάθους, στο 1,5% δηλαδή, και ειδικότερα στις 1.520 ψήφους υπέρ του πρώτου.
Κάθε πρόβλεψη, επομένως, πρέπει να θεωρείται παρακινδυνευμένη, γεγονός που ανεβάζει το ενδιαφέρον στα ύψη. Κυριαρχεί η αίσθηση ότι το ντέρμπι θα κριθεί από το ποιος θα πετύχει ευρύτερες συσπειρώσεις.
Ο Ζέρβας θα έχει αυξημένες ελπίδες εάν η Ν.Δ., που στις βουλευτικές εκλογές στον δήμο είχε πάρει ποσοστό 39%, ρίξει «μονοκούκι» πράγμα που, παρά τις παραινέσεις του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν πρέπει να θεωρείται καθόλου σίγουρο, καθώς έχουν εκδηλωθεί σοβαρές διαφωνίες στο εσωτερικό του κόμματος για τη θητεία Ζέρβα.
Ο Αγγελούδης, πάλι, προσδοκά στη φθορά του αντιπάλου του και σε ψήφους αριστερών που θα τον ενισχύσουν όχι γιατί γοητεύονται από την εναλλακτική πρότασή του, αν υπάρχει, αλλά ορμώμενοι, αρκετοί εξ αυτών, από έναν στείρο και παρωχημένο αντι-μητσοτακισμό.
Κάποιοι, όχι λίγοι, μάλιστα, θα είναι οι ίδιοι που στις περασμένες δημοτικές εκλογές είχαν ψηφίσει στον β΄ γύρο τον Ζέρβα για να μη βγει ο προτεινόμενος από τον Μητσοτάκη Νίκος Ταχιάος.
Η επόμενη ημέρα, όποιος και να κερδίσει, δεν δείχνει ότι θα διαφέρει και πολύ.
Σε τούτες τις εκλογές στη Θεσσαλονίκη απουσίασε η ισχυρή προσωπικότητα που θα διεκδικούσε το πηδάλιο της πόλης, τώρα που οι μηχανές της φουλάρουν για το ταξίδι προς το μέλλον.
Συγκρίσεις με τον Γιάννη Μπουτάρη ή και τους προηγούμενους, Βασίλη Παπαγεωργόπουλο, Ντίνο Κοσμόπουλο, Θεοχάρη Μαναβή, δεν χωρούν, για πολλούς λόγους.
Ούτε θαύματα γίνονται.
Η πόλη όμως χρειάζεται μια στιβαρή ηγεσία που να έχει όραμα, λόγο και πυγμή στις σχέσεις της Θεσσαλονίκης με την κεντρική εξουσία, να καλεί τον πρωθυπουργό ή άλλους ισχυρούς παράγοντες και να απαντούν στο τηλέφωνο, πρόθυμη να συγκρουστεί με τα πάσης φύσεως συμφέροντα. Και, κυρίως, να εμπνέει τους πολίτες.
