Το πρόσφατο τηλεοπτικό debate ανάμεσα στους δύο υποψηφίους για τον δήμο της Αθήνας, τον Κώστα Μπακογιάννη και τον Χάρη Δούκα, επαινέθηκε ως «πολιτισμένο» επειδή δεν υψώθηκαν οι τόνοι και επικράτησε ο κοινός νους στην αναγνώριση, τουλάχιστον, των προβλημάτων. «Η Αθήνα είναι όντως μια εχθρική πόλη», είπε ο κ. Μπακογιάννης, αναφερόμενος «στο σοκ που υπέστη» όταν διαπίστωσε ότι τα σχολεία δεν είχαν προσβάσεις για παιδιά με αναπηρία. Ο κ. Δούκας είχε ήδη σχολιάσει την κατάσταση στα πεζοδρόμια και στα δημοτικά κτίρια που δημιουργούν προβλήματα σε ΑμεΑ και σε ανθρώπους τρίτης ηλικίας.
Πριν από καιρό, νεαρή ένοικος πολυκατοικίας του κέντρου, με εμπειρία καθημερινότητας στο εξωτερικό, αποφάσισε να επικοινωνήσει με το γραφείο του δημάρχου, στέλνοντας απλώς ένα email και ζητώντας να επιδιορθωθεί το κατεστραμμένο, στο πεζοδρόμιό της, μοναδικό πέρασμα για κατοίκους με κινητικά προβλήματα. Δεν ανήκε η ίδια σε αυτήν την κατηγορία· νοιάστηκε απλώς για τη γειτονιά της. Παρατήρησε το πρόβλημα και ενήργησε. Η πρωτοβουλία της είχε αποτέλεσμα. Συνεργείο του δήμου αποκατέστησε τη δίοδο.
Δεν είναι ο κανόνας. Η επικοινωνία πολιτών με τις δημοτικές αρχές δεν έχει πάντα αίσια έκβαση, ούτε η ελληνική δημόσια ζωή είναι εξοικειωμένη με μη πελατειακές «συνομιλίες». Εχει όμως σημασία όταν ο «πολιτισμός» δεν περιορίζεται στη διαδικασία ενός debate αλλά αποκτά ρίζες και απλώνεται στην κοινωνία των πολιτών. Οταν η εικόνα γίνεται πράξη. Οταν στρέφουμε το βλέμμα στην πόλη όχι για να υψώσουμε εισαγγελικά το δάκτυλο και να απαξιώσουμε, αλλά με διάθεση να συνεργαστούμε. Να αφιερώσουμε χρόνο –το πιο βασικό–, να μάθουμε να απευθυνόμαστε στους αρμοδίους διατυπώνοντας ένα αίτημα. Να «βγούμε» από το διαμέρισμα, να «δούμε» τον «άγνωστο» κοινόχρηστο χώρο. Αυτόν που συγκεντρώνει την αδιαφορία μας, γιατί δεν μας αφορά στενά, ατομικιστικά.
Να νοιαστούμε· για τον δρόμο μας, τη γειτονιά μας, την πόλη μας, ώστε να γίνει λιγότερο «εχθρική». Ο διάλογος έχει νόημα όταν δεν περιορίζεται στους υποψηφίους, αλλά συμπεριλαμβάνει και τους πολίτες. Εάν η περασμένη εβδομάδα είχε αποχή 70% στον Δήμο της Αθήνας, τρέμει κανείς στη σκέψη ότι η συμμετοχή στον αυριανό β΄ γύρο των εκλογών θα είναι ακόμη πιο περιορισμένη. Πόσο, όμως, λιγότερη συμμετοχή, νοιάξιμο δηλαδή, αντέχει αυτή η πόλη; Ας αναρωτηθούμε.
