Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει πως η χθεσινή ημέρα ήταν καταστροφική για την κυβέρνηση τόσο στην ουσία όσο και στις εντυπώσεις. Μια ήττα πρωτίστως πολιτική και δευτερευόντως επικοινωνιακή. Το κακό –όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις– αρχίζει με την τοποθέτηση του πήχυ πολύ ψηλά. Το «13 στα 13» μαζί με το «3 στα 3» φαίνεται πως προκάλεσε, συσπείρωσε τους αντιπάλους της κυβέρνησης και φτάσαμε στα γνωστά αποτελέσματα. Η έπαρση και η οίηση είναι ιστορικά αποδεδειγμένο πως προδιαθέτουν αρνητικά τους πολίτες, οι οποίοι τιμωρούν. Βέβαια, αν εξετάσουμε μία προς μία τις περιπτώσεις θα βρούμε μια ξεχωριστή λογική ερμηνεία για την ήττα της Νέας Δημοκρατίας, όμως τελικά αυτό που καταγράφεται είναι ένα πανελλαδικό αντικυβερνητικό ρεύμα. Και αυτό δημιουργεί ένα νέο πολιτικό κλίμα.
Εγιναν λάθος χειρισμοί από την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό προσωπικά, μπήκαν στοιχήματα που δεν θα έπρεπε να μπουν. Ετσι, η Νέα Δημοκρατία δεν είχε κανένα λόγο να δώσει χρίσμα στους τρεις μεγάλους δήμους. Αυτή η άποψη είχε διατυπωθεί εδώ και καιρό και όχι κατόπιν εορτής. Δεν είχε κανένα λόγο να εμπλακεί στις τοπικές ιδιαιτερότητες και κυρίως δεν είχε κανένα λόγο να ρισκάρει ένα αρνητικό αποτέλεσμα, ενώ από το θετικό ελάχιστα θα είχε να κερδίσει, καθώς ήταν το αναμενόμενο, το φυσιολογικό. Για δε τη Θεσσαλονίκη, προφανώς ο πρωθυπουργός είχε λάθος ενημέρωση.
Η κυβέρνηση, παρά την ήττα, βλέπει τις δυνάμεις της να διατηρούνται στο 42% plus, δηλαδή χονδρικά στο επίπεδο του ποσοστού που έλαβε στις πρόσφατες εθνικές εκλογές.
Στις περιφέρειες, ένα μεγάλο και σοβαρό κόμμα κλείνει εγκαίρως το ζήτημα των λεγόμενων «ανταρτών». Δεν αποτελεί άλλοθι πως «κι αυτός δικός μας είναι», διότι δεν είναι «δικός μας». Είναι αντίπαλος. Πέραν τούτου, η παρουσία «ανταρτών» που κερδίζουν, φανερώνει πως οι κυβερνητικές επιλογές ήταν προβληματικές. Ενα καλό μάθημα για το μέλλον. Αλλά το σημαντικότερο πολιτικό μήνυμα της χθεσινής Κυριακής είναι πως εν δυνάμει συγκροτείται ένας άλλος πόλος, ο οποίος θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να αποτελέσει την εναλλακτική προς την κυβέρνηση. Ενας πόλος της Κεντροαριστεράς, αν και είναι σχετικά πρόωρο να μιλούμε για κάτι τέτοιο. Η διάθεση στη βάση υπάρχει και φάνηκε στις κάλπες, όμως ο δρόμος είναι μακρύς και τα εμπόδια όχι λίγα.
Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση, παρά την ήττα, της βλέπει τις δυνάμεις της να διατηρούνται στο 42% plus, δηλαδή χονδρικά στο επίπεδο του ποσοστού που έλαβε στις πρόσφατες εθνικές εκλογές. Ηττήθηκε μόνη απέναντι όλων. Και η ήττα θα ήταν λιγότερη οδυνηρή αν ο πήχυς έμπαινε σε πιο ρεαλιστικό ύψος και κυρίως αν άφηνε απέξω τις τρεις μεγάλες πόλεις. Αυτό που την πόνεσε ήταν η Αθήνα. Ελπίζω όλοι, νικητές και ηττημένοι, με καθαρό μυαλό να μελετήσουν τα αποτελέσματα.
