Στην εβδομάδα που μεσολάβησε από τον πρώτο στον δεύτερο γύρο ο Χάρης Δούκας έκανε δύο σοβαρά λάθη. Εμφανίστηκε να εναγκαλίζεται –κυριολεκτικά– τον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με παλαιοπασοκικό φόντο μια αφίσα της Μελίνας Μερκούρη από το 1990. Και, ακόμη χειρότερα, εξεδήλωσε μια ύποπτη αμφιθυμία ως προς την πολύπαθη χωροθέτηση του σταθμού του μετρό στην πλατεία Εξαρχείων.
Εδειξε έτσι όχι απλώς να κρατιέται από μια αντιπολίτευση σε αποδρομή, για λόγους εκλογικής σκοπιμότητας· αλλά και να ενστερνίζεται τις ιδέες αυτού του χώρου για το τι (δεν) συνιστά ανάπτυξη της πόλης, μιας και ο σταθμός στα Εξάρχεια δεν είναι απλώς ένα έργο αστικών μεταφορών, αλλά μοχλός για τη χειραφέτηση της συνοικίας από την αυθαιρεσία των μειοψηφιών που τη νέμονται.
Κανένα όμως από τα δύο λάθη δεν ήταν σημαντικότερο από το όφελος της ανάδυσής του στη δημόσια σφαίρα. Ο άγνωστος καθηγητής του Πολυτεχνείου συστήθηκε στο μεγάλο κοινό χάρη στην τηλεοπτική δημοσιότητα που του προσέφερε η δημοκρατική διαθεσιμότητα του αντιπάλου του να προσέλθει σε ντιμπέιτ. Οι τηλεθεατές είχαν έτσι την ευκαιρία να γνωρίσουν ένα πρόσωπο που, αν μη τι άλλο, δεν είχαν λόγο να φοβούνται λόγω της πολιτικής του απειρίας ή του κομματικού του χρίσματος. Το τεχνοκρατικό του προφίλ θύμιζε τον προηγούμενο μη προερχόμενο από τη Ν.Δ. δήμαρχο Αθηναίων – τον επίσης καθηγητή Γιώργο Καμίνη. Ο Δούκας ήταν, όπως και ο Καμίνης, προσιτή εναλλακτική ακόμη και για τους συντηρητικούς ψηφοφόρους των Αθηνών.
Η έκπληξη δεν οφείλεται μόνο σε μια τηλεοπτική εμφάνιση.
Λίγα λεπτά τηλεοπτικού αέρα δεν θα αρκούσαν για τη μεγάλη εκλογική έκπληξη που πέτυχε ο Δούκας. Η αναμέτρηση δεν κρίθηκε τέσσερις ημέρες πριν από την κάλπη. Είχε ήδη «βαφτεί» από το εγχείρημα του Μεγάλου Περιπάτου, που δεν καταλογίστηκε μόνο ως διαχειριστική αποτυχία, αλλά και ως αποτύπωση του εξουσιαστικού φρονήματος της απερχόμενης δημοτικής αρχής. Ηταν ένα εγχείρημα, όπως λένε, «βιτρίνας». Αλλά από τα βόρεια προάστια, όπου κατοικούν πολλοί ψηφοφόροι του Δήμου Αθηναίων, ορατή είναι κυρίως η βιτρίνα – όχι η γειτονιά.
Προσφέρεται άραγε το αποτέλεσμα στον μεγαλύτερο δήμο της χώρας για ευρύτερα πολιτικά συμπεράσματα; Είχαν δίκιο οι οπαδοί του εκλεγμένου δημάρχου που εξαπέλυσαν χθες στον φθινοπωρινό αέρα της πλατείας Κοραή το σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά»;
Μια κάλπη με 73% αποχή, μάλλον δεν αντέχει τέτοιες προβολές. Στο ΠΑΣΟΚ πιστώνεται το σωστό κάστινγκ υποψηφίου. Ως κόμμα θα έχει πιο πολύ να κερδίσει από το τι είδους δήμαρχος θα αποδειχθεί ο Δούκας – από το αν ο ίδιος θα μπορεί εκ των υστέρων να διαφημιστεί ως υπόδειγμα νεοπασοκικής διοίκησης.
Για να συμβεί αυτό, δεν αρκούν ούτε ο οικο-ρομαντισμός, ούτε ο καθηγητικός καθωσπρεπισμός. Ο αθηναϊκός βιότοπος απαιτεί, επιπλέον, πολιτικό μέταλλο και φαντασία. Ο Δούκας έχει πέντε χρόνια να δείξει αν τα διαθέτει.
