Ακόμη δεν την είδαμε, «μέτωπο» το είπαμε. Για τη νίκη του κ. Χάρη Δούκα στον Δήμο Αθηναίων ο λόγος και για τη συζήτηση περί «συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων», που φούντωσε ξαφνικά, μετά μία αποστροφή του κ. Γιώργου Παπανδρέου.
Η αλήθεια είναι πως ο κ. Παπανδρέου είπε πολλά. Μίλησε πρωτίστως για πράσινη ανάπτυξη, βιώσιμες πόλεις ως ασπίδα στην κλιματική αλλαγή και οραματίστηκε (παλιά του τέχνη κόσκινο) ότι «η πραγματική ανατροπή θα γίνει με την εφαρμογή των ιδεών για μια βιώσιμη και πράσινη Αθήνα. Μπορεί να είναι πρωτοπόρος αυτή η πόλη για μια μεγάλη αλλαγή που χρειάζεται η χώρα, αλλά και σε ό,τι αφορά τις ιδέες της πράσινης ανάπτυξης. Χρειάζεται να δείξουμε ότι μπορούμε να φτιάξουμε ανθρώπινες πόλεις, που θα μπορούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις».
Στην 300 λέξεων δήλωση υπήρξαν πέντε, οι μόνες που προκάλεσαν το ενδιαφέρον των δημοσιογράφων: «Οταν ενώνονται οι δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις…». Επ’ αυτών χτίστηκαν ανώγια και κατώγια. Οχι μόνον από τους απελπισμένους του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από όλους τους πανελίστες. Το μόνο που τους διέφυγε είναι ότι στη δήλωση του πρώην πρωθυπουργού δεν υπήρχε η λέξη «ΠΑΣΟΚ», κάτι που είχε επισημανθεί στις 18 Δεκεμβρίου του 2008, όταν ένας άλλος πρώην πρωθυπουργός μιλούσε στη Βουλή για τον κίνδυνο προσφυγής της Ελλάδας στο ΔΝΤ και το μόνο που πρόσεξαν τα ΜΜΕ ήταν ότι ο κ. Κώστας Σημίτης δεν ανέφερε στην ομιλία του το όνομα του κόμματός του.
Δεν ξέρουμε τι έχει στο μυαλό του ο κ. Παπανδρέου, αν και γνωρίζουμε από την πρόσφατη ιστορία ότι είναι υπέρ των συνεργασιών. Να θυμηθούμε ότι στα δύσκολα χρόνια της κρίσης ζητούσε σύμπραξη από τον κ. Αντώνη Σαμαρά παρέχοντάς του την πρωθυπουργία. Είναι άλλο όμως μια κυβερνητική συνεργασία, που μπορεί να συμφωνηθεί από δύο άτομα, και ακατόρθωτη η συνεργασία δύο κομμάτων με διαφορετικές πορείες, οι οποίες ενώνονται από ένα χάσμα: τη συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ στις δύσκολες στιγμές του έθνους και τις δυσκολότερες του ΠΑΣΟΚ. Κανένα από τα στελέχη της ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν έκανε αυτοκριτική για τη συκοφάντηση όλων των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, χωρίς να υπολογίζουμε τις αντισυγκεντρώσεις και τους προπηλακισμούς.
Περσινά ξινά σταφύλια θα πουν κάποιοι αμνήμονες. Μπορεί, αλλά με ποιον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να συνδιαλλαγεί κάποιος; Του κ. Στέφανου Κασσελάκη, που δεν ξέρουμε τι πρεσβεύει; Της «Ομπρέλας», που ξέρουμε τι θέλει και είναι αναντίστοιχο των στόχων του ΠΑΣΟΚ; Επομένως, συνεργασίες σε μαζικούς χώρους (αυτοδιοίκηση, επιμελητήρια, συνδικάτα κ.ά.) θα υπάρξουν. Η κεντρική συνεργασία είναι αδύνατη…
