«Καλησπέρα, συμπατριώτες μου Αμερικανοί. Βρισκόμαστε σε σημείο καμπής στην Ιστορία, απ’ εκείνες τις στιγμές όπου οι σημερινές αποφάσεις θα καθορίσουν το μέλλον για δεκαετίες», δήλωσε ο Τζο Μπάιντεν στην αρχή του διαγγέλματός του το βράδυ της Πέμπτης. Απευθυνόταν στον λαό του από τον Λευκό Οίκο. Ομως, το μήνυμα που προοριζόταν για όλο τον κόσμο ήταν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίσουν να στηρίζουν το Ισραήλ και την Ουκρανία, τις οποίες περιέγραψε ως δημοκρατίες που οι γείτονές τους θέλουν να τις καταστρέψουν. «Δεν θα επιτρέψουμε σε τρομοκράτες όπως τη Χαμάς, και τύραννους, όπως τον Πούτιν, να νικήσουν. Αρνούμαι να το επιτρέψω», είπε, λίγες ώρες αφού επέστρεψε από ταξίδι στο Ισραήλ. Ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος παρουσίαζε τις ΗΠΑ ως την «αναντικατάστατη χώρα», που υπερασπίζεται συμμάχους και τη δημοκρατία, οι πρόεδροι της Κίνας και της Ρωσίας υπογράμμιζαν τη δική τους «φιλία χωρίς όρια» και την αντίθεσή τους με τις ΗΠΑ. Τιμώμενο πρόσωπο στη σύνοδο ηγετών από περίπου 130 χώρες που γιόρταζαν τη 10η επέτειο της κινεζικής «Πρωτοβουλίας Μιας Ζώνης και Ενός Δρόμου», ο Βλαντιμίρ Πούτιν αναφέρθηκε στις συρράξεις σε πολλά μέρη του κόσμου. «Ολοι αυτοί οι εξωτερικοί παράγοντες είναι κοινή απειλή και ενισχύουν τη συνεργασία μεταξύ Ρωσίας και Κίνας», είπε.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή οδηγούν σε ολοένα μεγαλύτερη αποσταθεροποίηση του πλανήτη. Επίσης, οι ΗΠΑ εκτιμούν ότι είναι πιθανή επίθεση του Αζερμπαϊτζάν (με στήριξη της Τουρκίας) εναντίον της Αρμενίας. Εάν προσθέσουμε τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης και την αβεβαιότητα στις αλυσίδες παραγωγής και διανομής ενέργειας, τροφίμων και βιομηχανικών προϊόντων (που οδηγούν σε υψηλές τιμές και πληθωρισμό), βλέπουμε ότι διεθνώς η κατάσταση είναι εξαιρετικά εύφλεκτη. Εάν το Ισραήλ προχωρήσει σε εισβολή και κατοχή στη Γάζα, εάν ανοίξει νέο μέτωπο στα σύνορα με τον Λίβανο ή με τους Παλαιστίνιους της Δυτικής Οχθης, ουδείς θα μπορεί να προβλέψει πώς θα τελειώσει αυτή η ιστορία.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή οδηγούν σε ολοένα μεγαλύτερη αποσταθεροποίηση του πλανήτη.
Η Κίνα έχει το ειδικό βάρος για να πείσει τον Πούτιν να σταματήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία. Στην αρχή του πολέμου φαινόταν ότι ανησυχούσε για την αστάθεια που θα προκαλούσε προβλήματα στην παγκόσμια οικονομία και γι’ αυτό θα ήθελε γρήγορο τέλος του πολέμου. Ομως, η αντιπαλότητα Κίνας – ΗΠΑ συνέχισε να κλιμακώνεται, σε βαθμό που τώρα ο Σι Τζινπίνγκ επιλέγει να παρουσιάζει τον Πούτιν ως σύμμαχο εναντίον της «ηγεμονικής συμπεριφοράς» των ΗΠΑ. Η στενή σχέση αυτή βρήκε έκφραση και στη σύνοδο κορυφής των λεγόμενων BRICS τον Αύγουστο. Εκεί, η Κίνα και η Ρωσία, μαζί με τη Βραζιλία, την Ινδία και τη Νότιο Αφρική, κάλεσαν άλλες έξι χώρες να ενταχθούν κι αυτές (Αίγυπτος, Αιθιοπία, Αργεντινή, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ιράν και Σαουδική Αραβία). Η ετερόκλητη αυτή ομάδα έχει ως κύριο «συγκολλητικό στοιχείο» τη θέληση των μελών να παρουσιάσουν κοινό μέτωπο εναντίον της Δύσης. Οι 11 χώρες αντιστοιχούν στο 46% του παγκόσμιου πληθυσμού και είναι πλούσιες σε ενέργεια και πρώτες ύλες. Εάν παραμερίσουν τις μεταξύ τους διαφορές και βρουν τρόπο να συνεργαστούν, θα υπάρξει σκληρός ανταγωνισμός με τις ΗΠΑ, την Ε.Ε., κ.ά., με επιπτώσεις για όλο τον κόσμο.
Πόλεμος στη Μέση Ανατολή θα παγιώσει τον διχασμό μεταξύ των δύο στρατοπέδων, καθώς η φύση της διένεξης είναι τέτοια που κάθε πλευρά βλέπει αυτά που θέλει. Ετσι, δεν θα συνεργαστούν για να επέλθει η ειρήνη. Ούτε στην Ουκρανία, ούτε στη Μ. Ανατολή. Σε αυτή την ιστορική στιγμή, ουδείς φαίνεται να θέλει ή να μπορεί να αποτρέψει τα χειρότερα.
