Κανένας δεν έχει αντισώματα για την ειδησεογραφική μονομέρεια και τα fake news. Φανατισμένος αν και εντυπωσιακά αδαής, ο κόσμος ενημερώνεται από παραπλανητικούς τίτλους, μιμίδια, viral ατάκες, μεροληπτικές γνώμες μασκαρεμένες ως ειδήσεις και, γενικά, από αποσπασματικές πληροφορίες που «τρέχουν» στα κοινωνικά δίκτυα και στις μηχανές αναζήτησης χωρίς κανένα φίλτρο αξιοπιστίας, σύμφωνα με έναν αλγόριθμο που σου δείχνει κυρίως αυτό που θέλεις να διαβάσεις ή εκείνο που θα σε παρακινήσει να τσακωθείς. Την ίδια ώρα, ακόμη και τα ενημερωτικά μέσα διεθνούς εμβέλειας, που συνηθίζουμε να επικαλούμαστε για το κύρος τους και υποτίθεται πως έχουν την τεχνογνωσία, το ηθικό υπόβαθρο και το μπάτζετ να προσφέρουν ορθή και ολόπλευρη ενημέρωση, δημοσιεύουν ιστορίες χωρίς διασταύρωση: χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πρόσφατο χτύπημα στο νοσοκομείο στη Γάζα, του οποίου η δημοσιογραφική κάλυψη μπάζει από παντού και δεν σταματάει να πέφτει σε αντιφάσεις. Η γνώση, η αλήθεια και η ψυχραιμία έχουν εξοβελιστεί από τον δημόσιο διάλογο· τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλοιώνουν ολοένα και περισσότερο την πρόσληψη της πραγματικότητας, ο λαϊκισμός και η προπαγάνδα θριαμβεύουν, ο Ελον Μασκ υποδαυλίζει τα ονλάιν μαλλιοτραβήγματα και η Μαντόνα δακρύζει από σκηνής, ενώ μας ενημερώνει πως είμαστε όλοι κεριά που μπορούν να φέρουν φως στον κόσμο. Τρία πουλάκια κάθονταν.
Τα εύκολα στρατόπεδα
Δεδομένης της ευκολίας με την οποία τα γεγονότα πολτοποιούνται για χάρη του υστερικού δογματισμού, δεν είναι να απορεί κανείς με τα αντανακλαστικά μερίδας της ελληνικής κοινής γνώμης. Η πόλωση υπήρχε ανέκαθεν· τώρα που δεν τηρούνται καν τα προσχήματα, ποιος εκπλήσσεται με τον αυτοματισμό των στρατοπέδων; Κάποιες θέσεις είναι ιστορικά προειλημμένες και θα είναι πάντα οι ίδιες: δεν έχει σημασία που η Χαμάς επιτέθηκε πρώτη· δεν έχει σημασία η απάνθρωπη βιαιότητα της επίθεσής της. Απ’ ό,τι φαίνεται, το Ισραήλ δεν αξίζει τον οίκτο των ανθρωπιστών γιατί έχει λερωμένη τη φωλιά του. Αγνωστο, βέβαια, παραμένει το πώς η λερωμένη φωλιά του Ισραήλ νομιμοποιεί απαγωγές, φόνους, βιασμούς και αποκεφαλισμούς· άγνωστο παραμένει το πώς το καταπατημένο από το Ισραήλ δικαίωμα των Παλαιστινίων να υπάρξουν αποκτά πνοή και εξυπηρετείται μέσα από τη θηριωδία. Η woke Αριστερά δεν σταματά να διακηρύσσει ότι η βία φέρνει βία, αλλά περιέργως η βία την προβληματίζει μόνο όταν στρέφεται εναντίον πληθυσμών που θέτει υπό την προστασία της. Θα ήταν εύκολο να συμφωνήσουμε ότι η μακροχρόνια καταπίεση, ο εξοντωτικός εδαφικός επεκτατισμός και η βία που ασκεί το Ισραήλ στην Παλαιστίνη είναι εξίσου καταδικαστέοι παράγοντες με την εναπόθεση της ελπίδας των Παλαιστινίων στα χέρια μιας τρομοκρατικής οργάνωσης που αμφισβητεί το Ισραήλ όχι πολιτικά, αλλά υπαρξιακά, ενώ καθόλου δεν τη νοιάζει το καλό του λαού που εκπροσωπεί. Θα ήταν εύκολο, αλλά δεν συμβαίνει, και μάλλον κάποιος λόγος θα υπάρχει.
Απάνθρωποι ανθρωπιστές
Αν οι δυτικές κοινωνίες αδυνατούν να συμφωνήσουν στο ανθρωπιστικώς στοιχειώδες είναι επειδή οι αξίες τους δεν είναι όσο διαδεδομένες τείνουμε να πιστεύουμε. Τι είναι άλλωστε η δημοκρατία, η ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα μπροστά στην ανάγκη του χίπστερ να λατρέψει το εξωτικό Αλλο; Υστερα από κάθε θανατηφόρο χτύπημα της ισλαμικής τρομοκρατίας, οι κοινωνικές και πολιτικές ομάδες που διεκδικούν το μονοπώλιο της ευαισθησίας ανησυχούν για την άνοδο της ισλαμοφοβίας· όχι για τα θύματα, όχι για την επανάληψη του εγκλήματος, αλλά για το πώς το έγκλημα βλάπτει τη φήμη της κοινότητας των καημένων των εγκληματιών. Οσοι ρίχνουν απλουστευτικά και ανέξοδα το φταίξιμο του μεσανατολικού αναβρασμού στο Ισραήλ, πώς και δεν κόπτονται για την άνοδο του αντισημιτισμού; Πάντως, σημάδια βλέπουμε ήδη: Εβραίοι στοχοποιούνται ξανά σε όλο τον κόσμο, η ιστορικά επιβεβαιωμένη προδιάθεση εναντίον τους ενεργοποιείται εκ νέου. Φταίει το δυτικό αυτομίσος· φταίει η πολυτελής ιδεοληψία του κακομαθημένου δυτικού, ο οποίος αρνείται να διακρίνει αποχρώσεις στα σύνθετα ζητήματα, επειδή ξέρει ότι στο τέλος της ημέρας σφάζονται άλλοι, όχι αυτός. Μέχρι η φρίκη να του χτυπήσει την πόρτα· αλλά και τότε, η Δύση θα του φταίει.
