Οι έννοιες «ελεύθερος κόσμος» και «σιδηρούν παραπέτασμα» θεωρήθηκαν ψυχροπολεμικές και είναι ιδεολογικά φορτισμένες, σύμφωνα με τους διανοουμένους της Αριστεράς και όχι μόνον. Τελικά το 1989 απέδειξε πως όντως υπήρχαν οι δύο κόσμοι με τα δικά τους γνωστά χαρακτηριστικά. Απλώς εκείνη τη χρονιά, ο ένας κατέρρευσε υπό το βάρος ποικίλων, εσωτερικών αντιφάσεων. Σε αυτές τις περιπτώσεις όταν εξαφανίζεται το ένα αντίπαλο δέος, περιορίζεται σημαντικά, για να μην πω ότι ακυρώνεται, ο ρόλος του άλλου. Ετσι, για τουλάχιστον 30 χρόνια, η έννοια του ελεύθερου κόσμου είχε ατονήσει. Σήμερα επανήλθε στην επικαιρότητα διότι, μετά την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, άρχισε να συγκροτείται ο «άξονας του κακού» που περιλαμβάνει αυταρχικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα, που δεν σέβονται το διεθνές δίκαιο και έχουν επιθετική συμπεριφορά προς τα γειτονικά τους κράτη.
Αν όντως πιστεύουμε πως υπάρχει δυτικός πολιτισμός, με τις αξίες και τις ιστορικές ρίζες του, ο αγώνας κατά της Χαμάς και των συνεργαζόμενων οργανώσεων θα πρέπει να είναι ολοκληρωτικός.
Ετσι, μοιραία απέναντι σε αυτόν τον άξονα επανανοηματοδοτήθηκε ο ελεύθερος κόσμος αποκτώντας και πολιτισμική διάσταση και διευρύνθηκε η βάση του, καθώς σε αυτόν συμμετέχουν και πρώην κομμουνιστικά κράτη, τα οποία αποτελούν τα ανατολικά σύνορά του. Ομως το προκεχωρημένο φυλάκιό του είναι το Κράτος του Ισραήλ, το οποίο εδώ και 15 ημέρες δέχεται μια πρωτοφανή σε βαρβαρότητα επίθεση, από τρομοκράτες που ενισχύονται παντοιοτρόπως από ισλαμιστικά – θεοκρατικά καθεστώτα. Σε αυτόν τον πόλεμο δεν χωρούν «ναι μεν, αλλά…», δεν χωρούν συμψηφισμοί. Η θέση του πολιτισμένου κόσμου θα πρέπει να είναι σαφής και η συμπαράσταση προς το Ισραήλ έμπρακτη. Αν όντως πιστεύουμε πως υπάρχει δυτικός πολιτισμός, με τις αξίες και τις ιστορικές ρίζες του –ελληνική, λατινική και ιουδαιοχριστιανική παράδοση– ο αγώνας κατά των τρομοκρατών της Χαμάς και των συνεργαζόμενων οργανώσεων θα πρέπει να είναι ολοκληρωτικός. Διότι τελικά αυτές οι τρομοκρατικές οργανώσεις απειλούν να μεταφέρουν την τζιχάντ και στα ευρωπαϊκά εδάφη, καθώς σε αυτά κατοικούν και φιλοξενούνται εκατομμύρια μουσουλμάνοι, αποτέλεσμα μιας αφελούς και ιδεοληπτικής πολιτικής σημαντικών κέντρων αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Ιλβα Γιόχανσον, από τους βασικούς υπευθύνους αυτής της πολιτικής, αργά ξύπνησε.
Συμπερασματικά, το Ισραήλ δεν δίνει μόνον τον αγώνα για τη δική του ύπαρξη. Αγωνίζεται και για τις κοινές μας αξίες.
