Είναι πολύ διασκεδαστικό να διαβάζει κανείς τις ανακοινώσεις που ανταλλάσσουν τις τελευταίες ημέρες οι προεδρικοί και η εσωκομματική αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ. Σε ανακοίνωση που εκδόθηκε από κύκλους της Κουμουνδούρου στις 14.00 ώρα Ελλάδος (άρα μάλλον περίμεναν να πάει επτά το πρωί στη Νέα Υόρκη, για να την εγκρίνει ο πρόεδρος), υπάρχουν έξοχες αναφορές σε «ξένα κέντρα» και «συστημικούς πυλώνες», που θέλουν «να πλήξουν την επανάκαμψη της Αριστεράς». Σε μια περίοδο ζόφου, εν μέσω δύο πολέμων, σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποκτήσει πλέον ψυχαγωγική αξία, είναι ένα ευχάριστο ιντερλούδιο στην καθημερινή ειδησεογραφία. Ποια είναι τα «ξένα κέντρα»; Η CIA; Μα αυτό δεν λένε και οι άλλοι; Οτι τον Κασσελάκη τον προωθούν οι Αμερικανοί και το μεγάλο κεφάλαιο; Ποιος «συστημικός πυλώνας θέλει να πλήξει την επανάκαμψη της Αριστεράς»; Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Ψαράς, που έκανε την αγγαρεία να καθίσει να διαβάσει τα άρθρα του προέδρου στον «Εθνικό Κήρυκα» όταν εκείνος ήταν μικρός και άμυαλος, και τον οποίο κατηγορούν τώρα οι προεδρικοί ότι παίζει το παιχνίδι του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη;
Αν δεν υπήρχε ο Στέφανος Κασσελάκης, θα έπρεπε να τον εφεύρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να παρακολουθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ να αυτοαναφλέγεται. Γιατί ασφαλώς το πρόβλημα δεν είναι αποκλειστικά ο νέος πρόεδρος και ο μέντοράς του, Παύλος Πολάκης, ούτε η κουλτούρα αυταρχισμού που κόμισε το κρητικό δίδυμο σε ένα κόμμα κατεξοχήν πολυτασικό, πολυφωνικό, συχνά χαοτικό. Εξίσου κωμική είναι η αιφνίδια αφύπνιση της παλιάς φρουράς, που θυμήθηκε να καταγγείλει τον λαϊκισμό, τα τρολ του Διαδικτύου, την τοξικότητα.
Οι ίδιοι άνθρωποι που ανέχθηκαν ανενεργά όργανα επί προσωποπαγούς προεδρίας Αλέξη Τσίπρα και συγκυβέρνησαν με τους ακροδεξιούς Ανεξάρτητους Ελληνες του Πάνου Καμμένου στο όνομα του αντιμνημονιακού αγώνα, ενοχλούνται τώρα από την περιφρόνηση στο καταστατικό, την «υπόγεια αποδόμησή» τους και τα «παράκεντρα». Μόνο που στους καιρούς της λήθης και τύφλωσής τους, τα «παράκεντρα», τα τρολ και οι εκπρόσωποι της τοξικότητας κάθονταν δίπλα τους στα βουλευτικά έδρανα, κατείχαν υπουργικούς θώκους και χάρασσαν την κυβερνητική πολιτική. «Karma is a bitch» που θα έλεγε και ο Στέφανος, ή «η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο», όπως θα το μετέφραζε ο Παύλος.
