Οι πρώτες εικόνες από το βομβαρδισμένο νοσοκομείο Αλ Αχλι στη Γάζα δικαίως προκάλεσαν παγκόσμιο αποτροπιασμό. Κυριάρχησε η εκδοχή της Χαμάς, ότι δηλαδή ισραηλινός πύραυλος ισοπέδωσε το νοσοκομείο σκοτώνοντας, όπως αμέσως διοχετεύτηκε –πότε πρόλαβαν να τους καταμετρήσουν;– περισσότερους από πεντακόσιους αμάχους και άφησε άγνωστο αριθμό παγιδευμένων κάτω από τα ερείπια.
Σε μια στιγμή το κλίμα άλλαξε. Ηταν, η έκρηξη, για τη Χαμάς «δώρο» του Αλλάχ. Επικοινωνιακά, σκέπασε, προσωρινά έστω, το δικό της αποτρόπαιο έγκλημα της σφαγής αθώων στα κιμπούτς του Ισραήλ, προκάλεσε δικαιολογημένη οργή διεθνώς και πυροδότησε στα ύψη το μίσος των ανά τον πλανήτη μουσουλμανικών πληθυσμών που κατέβηκαν στους δρόμους αξιώνοντας εδώ και τώρα τον αφανισμό από τον χάρτη του «σατανικού σιωνιστικού κράτους».
Και στο διπλωματικό πεδίο ματαίωσε την τετραμερή συνάντηση Αράβων ηγετών παρουσία του Μπάιντεν, που είχε προγραμματιστεί για τις επόμενες ώρες στην Ιορδανία, με σκοπό την εξεύρεση διεξόδου. Οπως συμβαίνει σε τέτοιες ή παρόμοιες περιπτώσεις σε συνθήκες συγκρούσεων, τίθεται το ερώτημα του ποιος ωφελείται από μια αποτρόπαια πράξη.
Το Ισραήλ βεβαίως αρνήθηκε από την πρώτη στιγμή ότι το χτύπημα ήταν δική του δουλειά. Και να ήταν δεν θα το παραδεχόταν ή θα ζητούσε, έστω για λόγους εντυπώσεων, μια τυπική συγγνώμη – στον πόλεμο, όπου το μίσος ξεχειλίζει, δεν υπάρχουν «αθώες περιστερές». Προσκόμισε ωστόσο και στοιχεία από δορυφόρους, υποστηρίζοντας ότι η καταστροφή προκλήθηκε από λανθασμένη πυροδότηση ρουκέτας της Χαμάς. Ποιος όμως άκουγε εκείνες τις ώρες; Οταν ο κουρνιαχτός κατακάθισε, άρχισε σιγά σιγά να αναδύεται μια άλλη πραγματικότητα. Κατέστη εμφανές από νεότερα στοιχεία, φωτογραφίες, υποκλαπείσες συνομιλίες και αναλύσεις ότι το χτύπημα δεν προήλθε από πύραυλο, που δεν θα είχε αφήσει τίποτα όρθιο σε μεγάλη ακτίνα και θα προκαλούσε κρατήρα βάθους πολλών μέτρων, αλλά από ρουκέτα χαμηλής ισχύος που προκάλεσε σχετικά μικρές ζημιές στον χώρο. Και βέβαια οι νεκροί τελικά ήταν πενήντα αντί των «πεντακοσίων και πλέον».
New York Times και BBC έσπευσαν, προς τιμήν τους, να παραδεχθούν ότι βιάστηκαν να επιρρίψουν την ευθύνη στο Ισραήλ και μάλιστα το βρετανικό δίκτυο τονίζει πως «σε αυτή την ταχέως εξελισσόμενη κατάσταση ήταν λάθος να κάνει (σ.σ. ανταποκριτής του) εικασίες με αυτόν τον τρόπο για τα πιθανά αίτια και ζητούμε συγγνώμη γι’ αυτό». Η CIA ανακοίνωσε και αυτή ότι με βάση τις έρευνές της δεν ευθύνεται το Ισραήλ, το ίδιο δήλωσε και ο Ιταλός ΥΠΕΞ και τέως πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Ταγιάνι. Ελάχιστη σημασία, όμως, έχει πλέον. Ο στόχος, ο τορπιλισμός δηλαδή της ειρηνευτικής διαδικασίας, επετεύχθη και για μια ακόμη φορά επιβεβαιώθηκε ότι στα πρώτα θύματα του πολέμου είναι η αλήθεια.
