Η εικόνα σχολιάστηκε διεθνώς και ξένισε αρκετούς. Πώς γίνεται, σκέφτηκαν, η 85χρονη όμηρος της Χαμάς να σφίγγει το χέρι ενός ενόπλου, μασκοφόρου απαγωγέα λίγο προτού απελευθερωθεί; Οι μετέπειτα δηλώσεις της καθώς και η αποσπασματική μεταφορά τους σε διάφορα διεθνή ΜΜΕ ενέτειναν τη σύγχυση. Μακριά από το πεδίο της σύγκρουσης τα αντίπαλα στρατόπεδα που είχαν εδώ και καιρό οριοθετηθεί βάσει της ιδεολογίας τους, δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Απομόνωσαν όσα ήθελαν.
Προσέγγισαν επιδερμικά τις αντιδράσεις και τις δημόσιες τοποθετήσεις της ηλικιωμένης πρώην ομήρου, της οποίας ο σύζυγος παρέμενε στα χέρια της Χαμάς στη Γάζα. Δεν προσπάθησαν να δουν ολόκληρη την εικόνα, ούτε επιχείρησαν να μπουν στη θέση του θύματος για να κατανοήσουν τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει μια πολυήμερη ομηρία.
Κάθε άνθρωπος μπορεί να αντιδράσει διαφορετικά σε μια τραυματική εμπειρία. Aυτό όμως δεν αναιρεί οποιαδή- ποτε εγκληματική ενέργεια.
Κάθε άνθρωπος μπορεί να αντιδράσει διαφορετικά σε μια τραυματική εμπειρία. Ακόμη και υπό τις πιο δύσκολες συνθήκες μπορεί να αναζητήσει ένα θετικό σημάδι, αυτό όμως δεν αναιρεί οποιαδήποτε εγκληματική ενέργεια. Το αντιλήφθηκα όταν συνομίλησα με τρεις Ελληνες ναυτικούς, μέλη πληρώματος δεξαμενόπλοιου ελληνικών συμφερόντων, οι οποίοι απήχθησαν από πειρατές στη Δυτική Αφρική πριν από τρία χρόνια. Καθένας περιέγραφε με τον δικό του τρόπο το διάστημα της ομηρίας στη ζούγκλα της Νιγηρίας.
Με είχε ξενίσει αρχικά το πώς ο β΄ μηχανικός του πλοίου μιλούσε για τους πειρατές. Ορισμένες στιγμές έμοιαζε λες και περιέγραφε μια σχολική εκδρομή, όταν αναφερόταν σε εκείνες τις εβδομάδες. Προσπαθούσε έως ένα βαθμό να εξηγήσει ή να καταλάβει την πράξη τους. Ελεγε ότι αντιδρούσαν στη φτωχοποίηση της πατρίδας τους, ότι οι Δυτικοί εκμεταλλεύονταν το πετρέλαιο από τη γη τους και ότι θεωρούσαν το ρεσάλτο στα δεξαμενόπλοια ως τη μόνη εναλλακτική. Οι πειρατές τους είχαν φέρει κουνουπιέρες, ώστε να μη ρισκάρουν τον θάνατο κάποιου ομήρου από ελονοσία. Τους έδιναν νουντλς και τσιγάρα. Οταν έληξε η ομηρία χαιρετήθηκαν, ήταν κάτι σαν αποχωρισμός όπως τον περιέγραψε ο όμηρος.
Αυτή, όμως, ήταν η μία όψη της διήγησής του. Ο β΄ μηχανικός είπε και άλλα. Μίλησε για έναν Φιλιππινέζο ναύτη που είχε διαμπερές τραύμα στην παλάμη από πυροβολισμό των πειρατών. Ηξερε ότι ανά πάσα στιγμή μπορούσε κάτι να στραβώσει και να είχαν μοιραία κατάληξη, καθώς τους φυλούσαν άνδρες οπλισμένοι με καλάσνικοφ. Ηταν, μάλλον, ο μόνος εκ των ομήρων που προσπαθούσε να μιλήσει με τους απαγωγείς για να σπάσει την ανία. Δεν άντεχε την αναμονή στη μέση του πουθενά. Φοβάται ακόμη. Εάν εμφανίζονταν πάλι πειρατές στην καμπίνα του, μου είπε, θα προτιμούσε να τον πυροβολήσουν επιτόπου παρά να τον οδηγήσουν σε μια καλύβα στη ζούγκλα.
