Κακά τα ψέματα. Δεν υπάρχει κράτος στον κόσμο που θα είχε τα μέσα και θα άφηνε αναπάντητη τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου. Οχι μόνο για λόγους εκδίκησης, αν και η εσωτερική πολιτική ορίζει σε μεγάλο βαθμό την εξωτερική, δηλαδή ακόμη κι αν το Ισραήλ είχε κάποιον νουνεχή πρωθυπουργό, η φωνή λαού θα οδηγούσε στην οργή του κράτους. Υπάρχει το δικαίωμα άμυνας ενός κράτους και η υποχρέωση άμυνας μιας κυβέρνησης προς τον λαό της. Ας σκεφτούμε ότι μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 οι ΗΠΑ εκστράτευσαν 11.150 χλμ. μακριά, κατά του Αφγανιστάν, με τις ευλογίες ολόκληρης σχεδόν της διεθνούς κοινότητας· αντέδρασαν μόνο το Ιράν, το ΚΚΕ και κάποιοι γραφικοί. Τι θα κάνει το Ισραήλ όταν οι τρομοκράτες φωλιάζουν δίπλα του;
Από κει και πέρα αρχίζουν τα προβλήματα και τα ηθικά διλήμματα. Η στρατιωτική δράση είναι εκ φύσεως χοντροκομμένη. Στην πυκνοκατοικημένη Γάζα, μια βόμβα που στοχεύει 2-3 ξερά καίει και δεκάδες χλωρά, ειδικώς όταν οι τρομοκράτες κρύβονται κάτω από ανυποψίαστα μωρά. Μεγαλύτερο όμως πρόβλημα για το δίκιο του Ισραήλ είναι οι φασίστες του, οι οποίοι σε κάποιες περιπτώσεις λειτουργούν ακριβώς όπως η Χαμάς.
Οι ισλαμοφασίστες της Γάζας μπούκαραν ένα πρωί στο Ισραήλ για να σκοτώσουν ανθρώπους, μόνο και μόνο γιατί γεννήθηκαν Εβραίοι. Υπάρχουν και οι εβραιοφασίστες των εποικισμών που πήραν τα όπλα, μπούκαραν στα παλαιστινιακά εδάφη για να σκοτώσουν αγρότες, μόνο και μόνο γιατί γεννήθηκαν Παλαιστίνιοι. Σύμφωνα με την ισραηλινή οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων Yesh Din, από την 7η Οκτωβρίου έγιναν τουλάχιστον εκατό επιθέσεις Εβραίων εποίκων σε 62 χωριά της Δυτικής Οχθης. Σε μια περίπτωση, έποικοι μαζί με στρατιώτες έπιασαν τέσσερις Παλαιστίνιους, τους οποίους έγδυσαν, φωτογράφησαν, ούρησαν κι έσβησαν τσιγάρα πάνω τους (Haaretz, 21.10.2023).
Βεβαίως ο αριθμός των νεκρών στα κιμπούτς (1.200) δεν συγκρίνεται με τον μικρό αριθμό των Παλαιστινίων στη Δυτική Οχθη· όλοι οι νεκροί –άμαχοι και ένοπλοι– είναι 120, ενώ έξι είναι τα βεβαιωμένα θύματα των εποίκων. Αλλά η βασική διαφορά είναι άλλη. Το Ισραήλ έχει δημοκρατία, εξ ου και μαθαίνουμε από εβραϊκές πηγές τα εγκλήματα των εποίκων. Στη Γάζα, τα πρώτα θύματα της τρομοκρατίας της Χαμάς είναι οι Παλαιστίνιοι, οι οποίοι δεν μπορούν καν να διαμαρτυρηθούν όταν οι «αρχές» τοποθετούν συστοιχίες ρουκετών δίπλα στην κούνια των μωρών τους.
Η σύγκρουση στη Γάζα έχει εθνικά χαρακτηριστικά, αλλά είναι και μια μάχη της δημοκρατίας ενάντια στον φασισμό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι φασίστες δεν υπάρχουν μόνο στη μια πλευρά του φράχτη και η Ισραηλινή Δημοκρατία πρέπει να προστατευτεί και από άλλους.
