Προτού συμπληρωθεί μήνας από τα τραγικά συμβάντα της 7ης Οκτωβρίου στο νότιο Ισραήλ που πυροδότησαν όλα όσα συμβαίνουν αυτή την περίοδο στη Λωρίδα της Γάζας, οι μνήμες από τις φρικιαστικές εικόνες των εγκλημάτων της Χαμάς κοντεύουν ήδη να ξεχαστούν. Και ο λόγος δεν είναι οι εικόνες των ερειπίων και των νεκρών Παλαιστινίων από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς, αλλά μάλλον διότι ο φόβος για διάχυση της σύγκρουσης είναι σχεδόν αισθητός στην ατμόσφαιρα.
Οι ηγέτες των αραβικών χωρών τρομάζουν μπροστά στη συντριπτική λαϊκή υποστήριξη των Παλαιστινίων, αλλά και για τους ισλαμιστές που παραμονεύουν και αναμένουν την ευκαιρία για να τους ανατρέψουν. Το Ιράν ενισχύει τη θέση του σε μια περιοχή που γεωπολιτικά από την αρχαιότητα διεκδικεί αυξημένη επιρροή. Οι Πέρσες πάντα κυνηγούν την έξοδο στη Μεσόγειο. Στις αναθεωρητικές δυνάμεις εντάσσεται, βεβαίως, και η Τουρκία η οποία επιχειρεί να αυξήσει την επιρροή της, αλλά και να αποκομίσει κέρδη σε περίπτωση που η σύγκρουση τελικά εξαπλωθεί και στη Συρία η οποία παραμένει ένα κράτος μη ελεγχόμενο από πολλές διαφορετικές αντιμαχόμενες πλευρές. Στον Καύκασο η κατάσταση είναι εξαιρετικά ευαίσθητη, ενώ ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, πλέον πολύ πιο βουβά.
Ο αποκαλούμενος δυτικός κόσμος είναι αμήχανος. Η Ε.Ε., η οποία βρίσκεται σε άμεση γειτονία της κρίσης, παρουσιάζει μια γνώριμα καταθλιπτική εικόνα. Ακόμα και ο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος συνήθως διακρινόταν από μια καθαρότητα σκέψης σε ό,τι αφορά τα γεωπολιτικά, ψελλίζει ακατανόητες και αλληλοαναιρούμενες προτάσεις. Τι να πει, βέβαια, ο πρόεδρος μιας χώρας η οποία έχει χτυπηθεί ανελέητα από την τρομοκρατία;
Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν, βεβαίως, να υποστηρίζουν το Ισραήλ, ενώ ταυτόχρονα επιχειρούν να κρατήσουν «ζωντανή» την Ουκρανία.
Από τους νικητές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι οποίοι ίδρυσαν το σύγχρονο σύστημα ασφαλείας, οι δύο, η Ρωσία και η Κίνα, απέχουν. Η Ρωσία βρίσκεται στο πυρ το εξώτερον λόγω του πολέμου που εξαπέλυσε κατά της Ουκρανίας, ενώ η Κίνα κρατάει αποστάσεις. Η θλιβερή εικόνα του ΟΗΕ επιβεβαιώνει την αίσθηση ότι η μεταπολεμική αρχιτεκτονική ασφαλείας του πλανήτη χρήζει αναθεωρήσεων, προκειμένου να είναι αξιόπιστη.
Με μοναδικό μοχλό τη στρατιωτική ισχύ των ΗΠΑ, τα προβλήματα στη Μέση Ανατολή και αλλού στον κόσμο δεν μπορούν πλέον να λύνονται. Για την προώθηση μιας μακροπρόθεσμης και βιώσιμης λύσης στα προβλήματα που ταλανίζουν τη Μέση Ανατολή χρειάζονται ευρύτατες συναινέσεις. Είτε αρέσει είτε όχι, βιώσιμη και μακροπρόθεσμη ειρήνη στη Μέση Ανατολή χωρίς την Κίνα και τη Ρωσία και, βεβαίως, τη μεγαλύτερη δημοκρατία του κόσμου, την Ινδία, δεν μπορεί να υπάρξει.
