Οι κάτοικοι του Ισραήλ δεν είδαν το βίντεο των τριών ομήρων της Χαμάς. Σ’ αυτό, γυναίκες που είναι κλεισμένες στα μπουντρούμια της Γάζας, επικρίνουν τον «Μπίμπι» –όπως τον αποκαλούν– Νετανιάχου και ζητούν την απελευθέρωσή τους, με το Ισραήλ να ικανοποιεί τις απαιτήσεις των τρομοκρατών.
Τα κανάλια του Ισραήλ έδειξαν μόνο μία φωτογραφία των τριών και περιέγραψαν όσα έλεγαν. Αυτό απαιτεί η δημοσιογραφική δεοντολογία. Οι αρχισυντάκτες τους δεν κινήθηκαν από κάποιο σύμπλεγμα «εθνικού συμφέροντος»· έτσι κι αλλιώς τα περισσότερα εγκλήματα του Ισραήλ, από ισραηλινά ΜΜΕ τα μαθαίνουμε. Ούτε θέλουν να προστατεύσουν τον πρωθυπουργό τους· οι περισσότεροι δημοσιογράφοι ανήκουν σε αυτό που οι μικρόνοες ακροδεξιοί βάφτισαν «φιλελεύθερο κατεστημένο».
Το βίντεο είναι προπαγανδιστικό, αλλά αυτό δεν είναι το βασικό πρόβλημα· όλη η ενημέρωση από εμπολέμους ενέχει το στοιχείο της προπαγάνδας. Το βίντεο αποτελεί προϊόν καταναγκασμού. Ακόμη κι αν οι μασκοφόροι της Χαμάς δεν έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο των ομήρων, δεν παύει να υπάρχει η σχέση δεσμοφύλακα – φυλακισμένου και οι αποφάσεις των τελευταίων ορίζονται από αυτή τη σχέση. Ας το πάρουμε αλλιώς. Στο βίντεο ακούγονται επικρίσεις κατά του Νετανιάχου· κάποιες είναι δίκαιες, ότι δηλαδή απέτυχε να τις προστατεύσει. Θα μπορούσαν όμως να πουν κάτι εναντίον της Χαμάς; Κι αν το έλεγαν θα το βλέπαμε;
Υπάρχει κι ένα άλλο στοιχείο που περνάει απαρατήρητο, αν και εμφανίζεται κάθε μέρα στις οθόνες μας. Σε όλες τις ανταποκρίσεις ξένων δικτύων από τη Γάζα ακούμε τους κατοίκους να καταφέρονται κατά του Ισραήλ (λογικό), να διεκτραγωδούν τις συνθήκες της ζωής τους (πιο λογικό), αλλά δεν θα ακούσουμε ποτέ ένα ίχνος κριτικής για τους κυβερνώντες της Χαμάς. Τι στην ευχή; Ολοι συμφωνούν σε όλα με την τρομοκρατική οργάνωση; Δεν υπάρχει ούτε ένας να διαμαρτυρηθεί –όχι για τα χοντρά, «τι θέλαμε εμείς να σφάζουμε κόσμο στα κιμπούτς;»– ότι οι κυβερνώντες τους δεν τους προστατεύουν επαρκώς, ή έστω να πει –βρε, αδελφέ!– ότι το φαγητό στα συσσίτια της Χαμάς είναι άνοστο;
Αν τολμάει… Η πληροφόρηση που έχουμε από τη Γάζα δεν είναι απλώς προπαγανδιστική, αλλά χειραγωγείται με καλάσνικοφ. Αντιθέτως, σε μια δημοκρατία η –σύμφυτη με τον πόλεμο– κυβερνητική προπαγάνδα περνάει την κρησάρα της δημοσιογραφίας κι έτσι μαθαίνουμε π.χ. από τη Haaretz ότι στη Δυτική Οχθη οι Ισραηλινοί δεν σκοτώνουν μόνον τρομοκράτες. Από τη Γάζα μαθαίνουμε την αλήθεια, μόνο όταν η Μοσάντ υποκλέπτει συνομιλίες αξιωματούχων, όπως έγινε προσφάτως με τον δήθεν βομβαρδισμό του νοσοκομείου Αλ Αχλί Αράμπ και τους «500» (!) νεκρούς.
