Πότε μια ανθρωπιστική βοήθεια μετατρέπεται σε στρατιωτική ενίσχυση του εχθρού; Υπάρχουν ηθικά όρια στην απαγόρευση μιας τέτοιας βοήθειας; Οι άμαχοι είναι αποδεκτό να θεωρηθούν παράπλευρες απώλειες σε έναν ανορθόδοξο πόλεμο; Πόσο η εικόνα και η ταχύτητα της πληροφορίας επηρεάζουν τη λήψη στρατηγικών αποφάσεων;
Ολα αυτά δεν προκύπτουν μέσα από θεωρητικές επεξεργασίες των ανέμελων χρηστών του Διαδικτύου, αλλά αναδύονται μέσα από την πραγματικότητα των μαχών στη Γάζα και κυρίως προκύπτουν από τη φύση του πολέμου που διεξάγει η Χαμάς.
Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και ειλικρινείς στις απαντήσεις που θα δίναμε σ’ αυτά τα ερωτήματα, καλό θα ήταν στη θέση του Ισραήλ να βάζαμε την πατρίδα μας. Με το χέρι στην καρδιά, κουβεντιάζοντας με τον εαυτό μας, να παίρναμε μια θέση. Οι αντοχές του ανθρωπισμού μας θα ήταν πιο ισχυρές από το καθήκον της υπεράσπισης της Ελλάδας μας;
Είναι γνωστό πως η τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς συνεχώς υπεξαιρεί πόρους και είδη πρώτης ανάγκης από τους αμάχους Παλαιστινίους.
Βλέποντας τι γίνεται στο πεδίο των επιχειρήσεων στη Γάζα διαπιστώνω πως σύσσωμο το Ισραήλ έχει δώσει τις απαντήσεις του σ’ αυτά τα ερωτήματα και σε πολλά άλλα. Αποτελεί αξίωμα για τους Ισραηλινούς και στάση ζωής –που πηγάζει από το οδυνηρό βίωμα του Ολοκαυτώματος– η φράση, «καλύτερα να σε καταδικάζουν, παρά να σε λυπούνται». Ενα αξίωμα που εξηγεί γιατί νίκησε σε όλους τους πολέμους απέναντι σε έναν εχθρό ασύγκριτα ισχυρότερο. Και σήμερα τετραγωνίζει τον κύκλο –ναι, αυτό κάνει– διότι κατέχει και τον διαβήτη και τον χάρακα. Μια θέση που την κατέκτησε πρωτίστως στα πεδία των μαχών.
Εχει περάσει πάνω από μισός αιώνας από τον «πόλεμο των 6 ημερών» και εξακολουθεί να αποτελεί υπόδειγμα πολιτικής γενναιότητας και ευθυκρισίας η απόφαση να πλήξουν αυτοί πρώτοι, αιφνιδιάζοντας, τον συνασπισμό των αραβικών κρατών που προετοίμαζε επίθεση κατά του κράτους του Ισραήλ. Αυτή την απόφαση, βεβαίως, την πλήρωσε το Ισραήλ με έναν καταιγισμό διεθνών κυρώσεων, όμως δικαιώθηκε ιστορικά και γεωστρατηγικά το βιωματικό αξίωμα «καλύτερα να σε καταδικάζουν, παρά να σε λυπούνται».
Σήμερα καλείται, στο πλαίσιο πάντα της εξόντωσης της Χαμάς, να αποφασίσει αν θα επιτρέψει την παροχή καυσίμων στη Γάζα. Η ποσότητα που έχει στη διάθεσή της η UNRA επαρκεί για τις κοινωφελείς υπηρεσίες, δεν αρκεί όμως για τη λειτουργία του συστήματος παροχής αέρα στις σήραγγες των τρομοκρατών.
Χωρίς οξυγόνο, αυτά τα δαιδαλώδη τούνελ, που κόστισαν εκατοντάδες εκατομμύρια, θα τεθούν ουσιαστικά εκτός λειτουργίας. Είναι δε γνωστό πως η τρομοκρατική οργάνωση συνεχώς υπεξαιρεί πόρους και είδη πρώτης ανάγκης από τους αμάχους Παλαιστινίους. Τι θα κάνει το Ισραήλ; Θα ενδώσει στις σπαραξικάρδιες «ανθρωπιστικές» κραυγές όλων αυτών που σιωπούσαν μετά την 7η Οκτωβρίου; Εμείς, αν ήμασταν στη θέση των πολιτών του Ισραήλ, τι θα ζητούσαμε από την πολιτική μας ηγεσία; Οι απαντήσεις με το χέρι στην καρδιά είναι άβολες, διότι πολλάκις υπερβαίνουν τα στερεότυπα.
