Αυτή τη φορά, οι ακτιβιστές για το κλίμα χτύπησαν τον Ντιέγο Βελάσκεθ στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου. Εδώ και ενάμιση χρόνο, η οργάνωση Just Stop Oil έχει επιδοθεί σε αλλεπάλληλους βανδαλισμούς έργων τέχνης με στόχο, υποτίθεται, να εξωθήσει ιδρύματα και τον απλό κόσμο να αναλάβει δράση για την κλιματική αλλαγή.
Επικρατεί μια αντίληψη στους συγκεκριμένους ακτιβιστές, που θυμίζει τη γενικότερη στάση των απανταχού αντιεξουσιαστών: ότι ο πολιτισμός βρίσκεται στον αντίποδα της φύσης. Ως φύση λογίζεται κατ’ αυτούς το αγνό, το αληθινό, το γνήσιο, το υγιές· ως πολιτισμός λογίζεται η καταπίεση, το τεχνητό, άρα και κάλπικο, το ανθυγιεινό.
Γεγονός είναι ότι το οργανωμένο σύστημα διακυβέρνησης, το κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στο κράτος και στους πολίτες, η βιομηχανική, η επιστημονική και η τεχνολογική επανάσταση, ενώ υποτίθεται ότι θα ήταν το αντίδοτο στη βαρβαρότητα του θηρίου, είδαμε πολλές φορές στην Ιστορία να συμβαδίζουν με τη βαρβαρότητα: από την αποικιοκρατία, τον κομμουνισμό και τον ναζισμό έως την καταστροφή του φυσικού πλούτου, ο πολιτισμός απέτυχε πολλές φορές οικτρά.
Οταν κάποιος καταστρέφει έναν πίνακα του Βελάσκεθ, του Κόνσταμπλ ή του Βαν Γκονγκ (θύματα όλοι της οργάνωσης Just Stop Oil) θεωρεί ότι καταστρέφει όλα όσα εκπροσωπεί ο Βελάσκεθ, ο οποίος ήταν Ισπανός και οι Ισπανοί είχαν κατασφάξει τη Λατινική Αμερική. Ο Κόνσταμπλ εκπροσωπεί τη Βρετανική Αυτοκρατορία, η οποία είχε σφαγιάσει την Ινδία, ο Βαν Γκογκ τους Ολλανδούς αποικιοκράτες και πάει λέγοντας…
Ευαισθητοποιημένοι ακτιβιστές για το περιβάλλον είναι κάποιοι αστροναύτες: έχουν δει από το Διάστημα την καταστροφή που υφίσταται ο πλανήτης κι έχουν δει με τα μάτια τους την ευθραυστότητα του πλανήτη – όλη αυτή η οργιαστική ζωή να μετεωρίζεται στο σκοτεινό άπειρο με μια λεπτή φλούδα οξυγόνου να το χωρίζει από την άβυσσο.
Η καταστροφή έργων τέχνης είναι, όμως, μια άβυσσος που αγνοεί ότι η φύση, μέσα σε όλη της την αγνότητα και το μεγαλείο, ενέχει και ασύλληπτη αγριότητα, σκληρότητα και αδιαφορία απέναντι στην ίδια τη ζωή.
Τον φυσικό νόμο βάσει του οποίου ο ισχυρότερος υπερισχύει του πιο αδυνάμου είναι που προσπάθησε να αντισταθμίσει η επινόηση του πολιτισμού. Πράγματι, σε πολλές περιστάσεις όχι μόνο δεν τα κατάφερε, αλλά ανακύκλωσε αυτόν τον φυσικό νόμο. Και όταν ο άνθρωπος υιοθετεί τον φυσικό νόμο της ισχύος του δυνατότερου, τότε είναι που αρχίζουμε να μιλάμε για κτηνωδία. Δεν υπάρχει κτηνωδία στη φύση, αλλά ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει με τον τρόπο των άγριων θηρίων. Και αυτή τη στιγμή, οι ακτιβιστές αυτοί συμπεριφέρονται περίπου σαν άγρια θηρία.
