Δεν απαξίωσε μόνο τη διαδικασία κάθαρσης για το δυστύχημα στα Τέμπη ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης. Στηλίτευσε την αντιπολίτευση και για τις υποκλοπές: «Αυτό που κάνουν είναι αυτοκτονικό για τους εαυτούς τους. Ασχολούνται με θέματα που δεν αφορούν κανέναν στην Ελλάδα, π.χ. με τις υποκλοπές» (Real, 8.11.2023).
Αυτό κι αν δεν απασχολεί κανέναν! Ούτε καν εκείνους που τον επικρίνουν. «Υπάρχουν όρια», είπε ο κ. Στέφανος Κασσελάκης. «Η δήλωση του Αδωνι Γεωργιάδη ότι μόνο όσοι ζουν στον μικρόκοσμό τους ενδιαφέρονται σήμερα για τα Τέμπη, είναι από τις πιο κυνικές και απάνθρωπες δηλώσεις που έχουν γίνει στην πολιτική Ιστορία του τόπου μας. Προσβάλλει τη μνήμη των θυμάτων. Προσβάλλει τους τραυματίες» (Twitter, 9.11.2023). Στο ίδιο μήκος κύματος και η ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ, παρόλο που ο αρχηγός του ήταν θύμα των υποκλοπών: «Για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας οι νεκροί στα Τέμπη “δεν απασχολούν” την κοινή γνώμη. Με την ίδια κυνική λογική παρέκαμψαν την εγκληματική απουσία του κράτους και τις υπουργικές ευθύνες όταν δολοφονούνταν ο Αντώνης Καρυώτης στο λιμάνι του Πειραιά και ο Μιχάλης Κατσούρης στη Νέα Φιλαδέλφεια από την επέλαση Κροατών χούλιγκαν» (9.11.2023).
Τους διέφυγαν οι υποκλοπές ή απλώς στη «δημοκρατία της συγκίνησης» το σοκ του δυστυχήματος παραμερίζει τα θεμελιώδη δικαιώματα εκατοντάδων πολιτών; Δεν γνωρίζουμε, απλώς ξέρουμε ότι αυτή η αντιπολίτευση δεν μπορεί να πάει μακριά και αυτό διότι στα Τέμπη, στον Πειραιά, στη Νέα Φιλαδέλφεια, αυτό για το οποίο ελέγχεται η κυβέρνηση είναι οι παραλείψεις και άντε για χάρη του αντιπολιτευτικού λόγου να τις πούμε «εγκληματικές».
Η υπόθεση των υποκλοπών όμως δεν οφείλεται σε μια σύμβαση που δεν τελεσφόρησε, ούτε σε κάποιον ανίδεο σταθμάρχη που παρατύπως διορίστηκε. Είναι καραμπινάτες παρανομίες με αδιαμφισβήτητο δόλο. Η πρώτη παρανομία είναι ότι κάποιοι για κάποιους λόγους παρακολουθούσαν τις ιδιωτικές συνομιλίες, πολιτικών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών κ.ά. Η δεύτερη είναι η κυβερνητική προσπάθεια να συγκαλύψει την υπόθεση έτσι ώστε να μη μάθουμε ποτέ ποιοι, για ποιους λόγους και πόσους παρακολουθούσε ο κρατικός (στα όρια του παρακρατικού) μηχανισμός.
Στον Κωνσταντίνο Καραμανλή αποδίδεται ότι «στην πολιτική λέγονται πράγματα που δεν γίνονται και γίνονται πράγματα που δεν λέγονται». Οσα είπε ο υπουργός Εργασίας εμπίπτουν στο δεύτερο μέρος της φράσης. Κι αυτό γιατί δεν προσέβαλε τους νεκρούς και τους συγγενείς, αλλά πρωτίστως τους πολίτες, όλους εμάς που –κακά τα ψέματα– αδιαφορούμε για την πολιτική και εντέλει για την απόδοση δικαιοσύνης.
