Υπάρχει ένα ζήτημα δημοσίου διαλόγου για την Αθήνα. Αυτήν την περίοδο μονοπώλησαν το ενδιαφέρον η Βασιλίσσης Ολγας και η πλατεία Εξαρχείων με τρόπο δυσανάλογο της πραγματικής σημασίας τους για το μέλλον της πρωτεύουσας.
Η αναγωγή περιπτώσεων σε θέμα μείζον με ακρότητες και υπερβολές οδηγεί σε αυτό που κάθε πολιτισμένη πόλη θέλει να αποφύγει. Στην άμβλυνση της ευθυκρισίας και στην αλλοίωση της ιεράρχησης των πραγματικών και κρίσιμων προβλημάτων. Η Αθήνα δεν έχει σχέδιο για το 2050. Γιατί αυτός πρέπει να είναι ο ορίζοντας για την ελληνική πρωτεύουσα.
Ενα από τα μεγάλα θέματα που δεν συζητιούνται όπως και όσο θα έπρεπε, παρά μόνον από ανεξάρτητους ερευνητές και μελετητές, είναι το μέλλον του κτιριακού αποθέματος της πόλης. Αυτό το μείζον ζήτημα, που συνδυάζεται άμεσα με την ποιότητα της διαβίωσης, την καθημερινότητα, την αισθητική, τον τουρισμό, τον δημόσιο χώρο και τον ψυχισμό των πολιτών, ωθείται διαρκώς προς τα πίσω.
Εχουμε αφήσει την Αθήνα στον αυτόματο πιλότο με τις δεκάδες χιλιάδες των γερασμένων και κακοσχεδιασμένων πολυκατοικιών να αποσαθρώνονται με το επιπλέον αντικειμενικό πρόβλημα της πολυϊδιοκτησίας και της εγγενούς αδιαφορίας του Ελληνα για το κοινωνικό συμφέρον και την εμφάνιση της πόλης.
Πρόσφατα περπάτησα στους δρόμους γύρω και κάτω από την πλατεία Βικτωρίας. Αν ενδιαφέρεται κάποιος επί της ουσίας για την Αθήνα, και όχι για να κερδίσει μερικά λεπτά τηλεθέασης, ας σκεφτεί πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της εγκατάλειψης ολόκληρων οικοδομικών τετραγώνων με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει. Οι επιλεκτικές παρεμβάσεις της αναζωογονημένης κτηματομεσιτικής αγοράς δεν αρκούν, δεν συνιστούν πολιτική και εκπροσωπούν άλλης τάξεως συνθήκη.
Η Αθήνα μπορεί να έχει ένα πολύ καλύτερο μέλλον αν αντί να παράγει θόρυβο μπορούσε να παραγάγει σκέψη. Ο πολύς «θόρυβος» τείνει να γίνει το ηχητικό τοπίο της πρωτεύουσας.
Η ελληνική πρωτεύουσα έχει αργήσει πάρα πολύ και δυστυχώς είναι ουραγός στην ευρωπαϊκή σκηνή. Ας μη μας παρασύρει η τουριστική ανάπτυξη. Τα μεγάλα θέματα της πόλης, το πώς θα είναι η ζωή σε 20 και 30 χρόνια, πρέπει σήμερα να τεθούν στο τραπέζι. Οταν τα καταγράψει κανείς, αυτό θα αρκεί και μόνο για να γίνει κατανοητό πόσο μακριά είναι η αληθινή ατζέντα της πόλης από τα θέματα με τα οποία ασχολούνται τα δελτία ειδήσεων που τρέχουν πίσω από όσους επιχειρούν να προκαλούν την προσοχή.
